دایناسورها عامل عمر مختصر و درد مفاصل ما انسان ها می باشند!

به نقل از آی‌ای، یک مطالعه تازه از پژوهشگران دانشگاه بیرمنگام، نظریه قابل توجهی را در رابطه درد مفاصل و علم پیری تحت گفتن «گلوگاه طول عمر» معارفه کرده است.

در این پژوهش که در مجله BioEssays انتشار شده است، پروفسور ژوائو پدرو دی ماگالاس متخصص مکانیسم‌های مولکولی پیری، نظریه‌ای فریبنده را معارفه می‌کند که تسلط دایناسورها را در بیشتر از ۱۰۰ میلیون سال پیش با فرآیند پیری در پستانداران مرتبط می‌کند.

در حالی که خزندگان و دوزیستان همانند پرندگان کمترین نشانه‌های روال پیری را نشان خواهند داد، پستانداران و به ‌اختصاصی انسان، نشانه‌های راحتی از پیری را ابراز خواهند داد، اما چرا این‌طور است؟

نیروهای فرگشتی در کار می باشند

پروفسور ماگالاس می‌گوید، مبارزه برای بقا در برابر دایناسورها بر محدودیت‌های ژنتیکی اثرگذار بر پستانداران، بازسازی بافت آنها و ترمیم دی‌ان‌ای امروزی تأثیر گذاشته است.

وی در بیانیه‌ای او گفت: سختی فرگشتی(تکاملی) اعمال شده توسط دایناسورها در دوران سلطنت خود در دوره مزوزوئیک امکان پذیر کلید فهمیدن این نوشته باشد که چرا پستانداران سریع تر از همتایان خزنده خود پیر خواهد شد.

وی گفت: برخی از پستانداران اولیه ناچار بودند در انتهای زنجیره غذایی زندگی کنند و به گمان زیادً ۱۰۰ میلیون سال در دوران تکامل دایناسورها برای زنده ماندن از طریق تشکیل همانند سریع سپری کرده‌اند. من فکر می‌کنم آن دوره طویل از سختی تکاملی، بر روال پیری ما انسان‌ها تأثیر گذاشته است.

جنبه‌ی دلنشین این فرضیه در این مشاهده نهفته است که در حالی که انسان‌ها در بین موجوداتی قرار دارند که طول عمر بیشتری دارند، خزندگان و گونه‌های دیگر با روال پیری به طور قابل توجهی کندتری روبرو می باشند.

پژوهشگران می‌گویند، ما مثالهایی را در دنیای حیوانات از ترمیم و بازسازی واقعاً قابل دقت می‌بینیم. این اطلاعات ژنتیکی برای پستانداران اولیه که خوش شانس بودند که به غذای تی‌رکس‌ها تبدیل نشدند، غیر الزامی می بود.

آنها افزودند: در حالی که ما اکنون تعداد بسیاری پستاندار از جمله انسان، نهنگ و فیل داریم که بزرگ خواهد شد و عمر طویل دارند، ما و این پستانداران با این اختلالات ژنتیکی به ارث رسیده از دوران مزوزوئیک زندگی می‌کنیم و به نحوه شگفت‌آوری سریع تر از تعداد بسیاری از خزندگان پیر می‌شویم.

بینش‌ها در رابطه طول عمر

دوران مزوزوئیک، تحت سلطه دایناسورها ناظر این می بود که پستانداران برای بیشتر از ۱۰۰ میلیون سال با نیاز مداوم به تشکیل همانند سریع برای بقا در بین دایناسورها دست و پنجه نرم می‌کردند. همین نوشته، پستانداران اولیه را برای بلوغ و تشکیل همانند سریع تحت سختی شدید قرار داد.

پروفسور ماگالاس استدلال می‌کند که این سختی تبدیل از دست دادن یا غیرفعال شدن ژن‌های مرتبط با طول عمر، به اختصاصی ژن‌های مربوط به بازسازی بافت و ترمیم دی‌ان‌ای شده است.

فوربس گزارش داده است که یافته‌های تازه مشخص می کند پستانداران اولیه در دوران ژوراسیک آغازین امکان پذیر شبیه خزندگان پیر می‌شده‌اند و این چنین همبستگی بین دوران تسلط دایناسورها و روال پیری در پستانداران وجود دارد.

به حرف های پروفسور ماگالاس فرضیه تنگنای طول عمر، درهایی را به روی زوایای گوناگون اکتشاف و کاوش باز می‌کند، از جمله این چشم انداز که فهمیدن تاریخ تکوینی ما می‌تواند بینش‌هایی را در رابطه افت بیماری‌های مرتبط با افزایش سن اراعه دهد.

وی خاطرنشان کرد که زوایای دلنشین بسیاری برای بازدید این نوشته وجود دارد، از جمله این گمان که سرطان در پستانداران زیاد تر از دیگر گونه‌ها به علت فرآیند پیری سریع است.

پژوهش‌های زیاد تر در این مسیر می‌تواند به ما پشتیبانی کند اسرار بیشتری از روال پیری را کشف کنیم و احتمالا قادر به آخر دادن به آن شویم یا حداقل درد مفاصل را از خود دور کنیم.