منبع تازه ثروت ایران چیست؟
در حالی که ایران دهمین سرزمین بزرگ دارنده ذخایر سیلسیوم در دنیا است، هم چنان برای ساخت صفحات خورشیدی به واردات شمش سیلیکونی نیاز دارد.
«جاییکه همه جستوجو کندن زمین برای طلا می باشند، تو بیل و کلنگ بفروش» این استعاره سالیان دراز به وجه اختلاف اقتصادهای برتر دنیا از دیگر سرزمینها تبدیل شده است.
در شرایطی که موج جایگزینی نیروگاههای خورشیدی به جای نیروگاههای حرارتی در غرب آسیا به راه افتاده، ذخایر طلای بیرنگ یا همان سیلسیوم جاری ایران توانایی تامین نیاز ساخت ۴۳ هزار مگاوات پنل خورشیدی را دارا است. این ظرفیت ۵ برابر کل نیروگاههای خورشیدی نصب شده جاری در خاورمیانه است.
برای تشکیل پنل خورشیدی به منظور تبدیل نور خورشید به برق، بعد از استخراج، خالصسازی سیلسیوم و تشکیل پلی سیلیکون، شمش سلسیومی تشکیل شده و این شمش به ساخت سلول خورشیدی منتهی میبشود. در نهایت نیز صفحات خورشیدی از سلولها ساخته شده و عملیات تشکیل برق اغاز خواهد شد.
کارشناس حوزه انرژی سیما غفاری معتقد است که هر یک دلار اندوختهگذاری روی استخراج نفت برای سرزمین ۴.۵ دلار درآمد به همراه دارد در حالیکه «یک دلار سیلسیوم بعد از تبدیل به پنل خورشیدی برای ایران، ۵۵ دلار درآمد خواهد داشت.»
سال قبل می بود که خط تشکیل سلول و پنل خورشیدی با اتکا به شمش سلسیوم وارداتی به ظرفیت ۱۵۰۰ مگاوات در دست احداث قرار گرفت و هم اکنون یک سوم از این ظرفیت به مرحله منفعتبرداری رسیده است و مابقی در مرحله منفعتبرداری آزمایشی قرار دارد.
محاسبات وزارت نیرو مشخص می کند که برای راهاندازی خط تشکیل تبدیل سیلسیوم به صفحه خورشیدی و رسیدن به ظرفیت سالانه ۸ هزار مگاوات، نیازمند راهاندازی بیشتر از ۵۰ واحد صنعتی در مرحله های تشکیل سیلسیوم فلزی، پلی سیلیکون، شمش، سلول و صفحه خورشیدی هستیم.
ایران برای تحقق مقصد راهاندازی خط تشکیل ۸ هزار مگاواتی صفحات خورشیدی فقط به اندازه یک اندوختهگذاری ۳ میلیارد دلاری معادل نصف واردات یک سال خوراک دام سرزمین فاصله دارد؛ مطابق بهروزترین برآوردهای آژانس بینالمللی انرژی، از محل فروش این صفحات خورشیدی برای سرزمین درآمد سالانه ۴ میلیارد دلاری تشکیل خواهد شد.