کشف راز ۱.۷۵ میلیارد ساله منشاء حیات

به نقل از «ساینس الرت»، در چینه‌بندی‌ «مک‌درموت» در صحرای شمال استرالیا، ساختارهای ریزی موسوم به «تیلاکوید» (thylakoid) در درون چیزی کشف شده‌ است که گمان می‌رود سیانوباکتری‌های فسیل شده با قدمت نزدیک به ۱.۷۵ میلیارد سال باشد.

این ساختارها امروزه در درون سلول های ارگانیسم‌های دارای فرایند فتوسنتز یافت خواهد شد که حاوی رنگدانه‌های کلروفیل می باشند و برای جذب نور خورشید به منظور فتوسنتز منفعت گیری می شوند.

معنی این مساله آن است که این فسیل‌های ریز (میکروفسیل‌ها) قدیمی‌ترین مدرک مستقیم از وجود فتوسنتز می باشند که این مساله یک سن حداقلی تازه برای ظهور سیانوباکتری‌های دربردارنده تیلاکوید برای دانشمندان نقل می‌کند و این چنین یک ابزار تازه برای شناخت اکوسیستم‌های اولیه زمین و چگونگی پدیدار شدن حیات روی سیاره زمین است.

گروه تحقیقاتی زیر نظر «کاترین دمولین» دیرین میکروبیولوژیست در دانشگاه «لی‌یژ» (بلژیک) او گفت: مطالعه ما شواهد و مدارک مستقیمی از وجود سیانوباکتری فعال از حیث متابولیک و انجام فتوسنتز اکسیژنی توسط آنها اراعه می دهد. این یافته‌ها متضمن این معنی است که تحلیل مبسوط دیگر فسیل ها می تواند ساختارهای بیشتری از این دست را شناسایی کند.

فتوسنتز که نور خورشید را مهار کرده و از این طریق نور و دی‌اکسید کربن را به گلوگز و اکسیژن تبدیل می‌کند، پایه و مبنا بقای تقریبا همه موجودات زنده است. نه تنها ارگانیسم های فتوسنتتیک پایه و مبنا تعداد بسیاری از شبکه‌های غذایی را شکل خواهند داد بلکه این چنین فرایندهای متابولیک آنها اتمسفر زمین را از اکسیژن ملزوم برای تنفس تعداد بسیاری از موجودات زنده پر می‌کنند.

ما می‌دانیم که در اغاز تاریخ، زمین اکسیژن بسیاری وجود نداشت اما شواهد حاکی است که سطح اکسیژن از نزدیک به ۲.۴ میلیارد سال پیش یک دفعه افزایش قابل احتیاط‌ای اشکار کرد که به «اتفاقات بزرگ اکسیداسیون» معروف است اما معلوم نیست که چه عاملی جهت آن شد اما یک گمان برای توضیح این مساله ظهور ارگانیسم‌های فتوسنتتیک است.

این کشف تازه سابقه فسیلی تیلاکوید را به مقدار ۱.۲ میلیارد سال به عقب‌تر (قدیم‌تر) می‌برد که به این معنی است که فتوسنتز اکسیژنی باید پیش از آن زمان تکامل یافته باشد.

با این حال تا این مدت نمی‌دانیم که آیا این مساله در اتفاقات بزرگ اکسیداسیون نقش داشته است یا نه. تنها کشف و مطالعه دقیق فسیل های قدیمی‌تر می تواند پاسخی برای این سوال مهم اراعه دهد.