مردان در جهت‌یابی بهتر از زنان می باشند؟
مطابق یک مطالعه تازه و جامع، دلایل مناسبی برای شک کردن به این فرضیه وجود دارد. به‌طور خلاصه اگر تفاوت‌هایی وجود داشته باشد ربطی به این ندارد که مردان در این نوشته تکامل یافته‌ترند.
این تحقیقات روی شناخت فضایی (spatial cognition) [به کسب، سازماندهی، استفاده و بازنگری دانش در مورد محیط‌های فضایی مربوط می‌شود] متمرکز شده می بود جایی که با جمع آوری صدها مطالعه و چند فراتحلیل، دانشمندان را به این نتایج رساند: مردان در کارهای فضایی متعدد و با درجات گوناگون از نظر آماری از زنان بهتر عمل می‌کنند.
نویسندگان این تحقیق توضیح خواهند داد که این ایده زیاد محبوب است: «تمایل به توضیح تفاوت‌های جنسیتی به‌گفتن محصول انتخاب طبیعی به‌اختصاصی در روانشناسی تکاملی رایج است جایی که یک دغدغه دیرینه نسبت به تفاوت‌های جنسیتی شناختی وجود دارد.»
این نوشته که با نام فرضیه سازگاری خاص جنسیتی (sex-specific adaptation hypothesis) شناخته می‌بشود، آن را در قیاس با گونه‌های دیگر توضیح می‌دهد.
این مطالعه می‌گوید که مزیت نرها در مسیریابی همیشه «مستندترین» تفاوت جنسیتی بوده است و تا بحال به‌گفتن یک جواب تکاملی به «تفاوت‌های جنسیتی در اندازه محدوده خانه» در نظر گرفته شده است. اندازه محدوده خانه به اندازه منطقه‌ای اشاره دارد که حیوان یا انسان برای فعالیت‌های روزانه خود در آن حرکت می‌کند.
برای تحقیق در این مورد، دانشمندان دانشگاه ایلینوی تفاوت جنسیت‌ها در «اندازه محدوده خانه و توانایی فضایی» در ۲۱ گونه گوناگون از جمله انسان قیاس کردند.
برخی دیگر از گونه‌های مورد بازدید شامل شامپانزه‌ها، خرگوش‌های اروپایی، موش صحرایی، نوعی قورباغه سمی و … بوده‌اند. آن‌ها دریافتند شواهد زیاد مقداری از تفاوت‌های جنسیتی در اندازه محدوده خانه وجود دارد که با نحوه مسیریابی هر گونه ارتباطی داشته باشد.
نویسندگان در این مطالعه نوشتند: «در طول نیم قرن قبل، منبع های قابل توجهی برای آزمایش فرضیه سازگاری خاص جنسیتی به‌گفتن توضیحی برای تفاوت‌های جنسیتی در توانمندیهای مسیریابی صرف شده است. در یک متا آنالیز قبلی، فهمید شدیم که شواهد ضعیف می باشند و در این مقابله با مجموعه داده‌های گسترده، مجددا شواهد مقداری از فرضیه انطباق خاص جنسیتی را تایید می‌کنیم.»
تفاوت جنسیتی در حرکت یا کارکرد می‌تواند ناشی از عوامل بیولوژیکی یا فرهنگی باشد که هیچکدام لزوما از تکامل ناشی نمی‌شوند.
نویسندگان این مطالعه نظر می‌کنند که مردان به طوری تکامل نیافته‌اند که در مسیریابی به‌خاطر تکامل و انتخاب طبیعی بهتر باشند. در عوض آن‌ها به این نتیجه رسیدند که مردان امکان پذیر به‌علت عوامل بیولوژیکی غیر تکاملی همانند توانایی زندگی، در مسیریابی بهتر باشند.
آن‌ها می‌گویند: «شواهد تازه در جمعیت‌های معیشتی مشخص می کند که تفاوت جنسیتی در مسیریابی فضایی در انسان یک امر فرهنگی جهانی نیست، در عوض در فرهنگ‌هایی که در آن مردان و زنان رفتارهای گسترده شبیه دارند ناپدید می‌بشود.»
اما نویسندگان اصرار دارند که برای مطالعه زیاد تر این فرضیه به تحقیقات بیشتری نیاز است.
آن‌ها انها گفتند: «داده‌هایی که ما باید با آن‌ها کار می‌کردیم از نظر تعداد، شامل شمار محدودی از گونه‌هایی می بود که هم تفاوت‌های جنسیتی و هم مسیریابی فضایی برای آن‌ها اندازه‌گیری شد. این امکان وجود دارد که با داده‌های زیاد تر و با کیفیت بالاتر یک رابطه مثبت قابل دقت ظاهر بشود.»
آن‌ها نتیجه گیری کردند که تحقیقات آینده درمورد تفاوت‌های جنسیتی انسان در جهت‌یابی باید بر نقش اجتماعی شدن و فرهنگ تمرکز کند تا عوامل ژنتیکی تکاملی.