صبر والدین، راهکار گذر فرزند از پرخاشگری نوجوانی

خشم یک شوق طبیعی است و داشتن آن به بقاء انسان پشتیبانی می کند اما هنگامی این خصلت به تصمیم صدمه رساندن به خود و دیگران صورت می گیرد، پرخاشگری نام می گیرد.

به حرف های کارشناسان خشم می تواند سودمند و موثر و زیان اور باشد، در واقع هنگامی انتظاراتی که از دیگران، خودمان و محیط داریم، برآورده بشود تبدیل به حس مثبت می بشود و اگر نیازها غیرمنطقی باشند غالبا برآورده نمی شوند و دچار ناکامی می‌شویم و شوق خشم به سراغ ما می‌آید؛ اگر بلد نباشیم این خشم را مدیریت و راه حلی برای آن اشکار کنیم، تبدیل به پرخاشگری شده و حرکت نابهنجار صورت می‌گیرد.

علی‌رغم این‌که پرخاشگری نوجوانان و یا کودکان برای والدین ناخوشایند است کارشناسان باور دارند این کار در فرایند رشد کودک کاملاً عادی‌ است. در حقیقت، تقریباً هر کودکی در این سن اسباب‌بازی دوست خود را می‌دزدد، لگد می‌زند، مشت می‌زند، یا گاه به گاه داد می‌زند که برخی اوقات علت این کار یک هراس ساده است.

بازدید علل پرخاشگری فرزندان

دکتر شبنم طلوعی درمانگر خانواده، درمورد علت رفتارهای پرخاشگرانه‌ای کودکان او گفت: هنگامی که سخن بگویید از پرخاشگری در کودکان می‌بشود دقت به رده سنی اهمیت می‌یابد. مدام ۴ نوع پرخاشگری از جمله پرخاشگری خاموش (کودک با گوش ندادن به سخن والدین خشم خود را نشان می دهد)، زد و خورد (کودک با دعوا کردن خشم و ناراحتی خود را به خانواده منتقل می کند)، فضای مجازی (فرزند با قلدری و فحش دادن در فضای مجازی عمل به پرخاشگری کرده) و خودزنی (عمل به زدن خود می کند) اتفاق می‌افتد.

طلوعی از علت‌های پرخاشگری فرزند در سن ۶ تا ۱۲ سالگی را شرایط خانوادگی خبرداد و او گفت: اولین بازدید صورت گرفته درمورد علت پرخاشگری این است که شرایط خانوادگی را بازدید کنیم. اگر بچه شرایط و موقعیت ایده آلی را توانایی کند آن زمان باید علت پرخاشگریش در داخل مدرسه بازدید بشود.

وی علت پرخاشگری در مدرسه را این چنین گفت: کودکان نیاز به دقت دارند و هنگامی که در مدرسه دوست و یا رفیق نداشته باشند کمبودهایشان را با پرخاشگری در مدرسه جبران می‌کنند.

این درمانگر خانواده درمورد علت پرخاشگری در سنین ۱۲ سالگی به سپس نیز افزود: فرد هنگامی که در کودکی همه شرایط زندگی نرمال را همانند روابط خوب پدر و مادر، موقعیت خوب اقتصادی، شرایط خوب خانوادگی و … را توانایی کرده باشد هنگامی داخل سن ۱۲ و ۱۳ سالگی بشود اغاز به پرخاشگری می‌کند که این نوع پرخاشگری ناشی از بلوغ در نوجوان است و پدر و مادر باید تلاش کنند برای گذر فرزند از این سن صبور باشند تا فرزند در جوی آرام بتواند از این برهه وقتی عبور کند.

طلوعی درمورد حل مشکل پرخاشگری فرزند او گفت: ابتدا فرزند باید در نوجوانی هویت‌یابی و توانایی‌یابی را یاد بگیرد و پدر و مادر نیز باید توانایی برخورد در برابر خواسته‌های فرزنشان را بیاموزند، چون کودک به هر نحوی درصدد برآورده کردن خواسته‌هایش است. آن‌ها باید ربط با فرزند و فرزند پروری را یادبگیرند و اولین شیوه ربط گیری با فرزند، بازی کردن به زمان ۲۰ تا ۳۰ دقیقه در روز است چرا که بازی جزو حقوق کودک است.

طلوعی راهکار دیگر را ربط خانه و مدرسه دانست و افزود: ربط بین خانواده با مدرسه نباید رها بشود؛ اگر خانواده برای پرخاشگری فرزندشان شاکی می باشند از مدرسه توضیح بخواهند و اگر مدرسه برای خشونت کودک شاکی است با وجود مشاور، شرایط بچه بازدید بشود.

وی در آخر اصرار کرد: والدین می‌توانند به محض این که کودک رفتاری مغایر با حرکت پرخاشگرانه و نامناسب خود را نشان داد حرکت مثبت کودک را تشویق کنند تا اینگونه رفتارهای نامطلوب او افت یابد.