مغز آلبرت اینشتین در شیشه/ چه تفاوتی با مغز دیگران مشاهده شد؟

مغز آلبرت اینشتین بعد از مرگ این دانشمند برجسته در سال ۱۹۵۵ از بدن وی خارج شد و توسط دانشمندان مورد مطالعه قرار گرفت.

برخی از قابل دقت ترین یافته های آنها شامل موارد زیر می شوند:

مغز اینشتین در لوب های آهیانه ای که با استدلال فضایی و توانایی ریاضی مرتبط است، ۱۵ درصد از حد متوسط گسترده تر می بود.

تعداد سلول های گلیال در مغز اینشتین زیاد تر از حد متوسط می بود. این به اختصاصی در ناحیه آهیانه ای تحتانی چپ که در سنتز اطلاعات از تکه های گوناگون مغز نقش دارد، دیده می شد.

ارتباطات بین نورون های مغز اینشتین گسترده تر از حد متوسط می بود. این به اختصاصی در جسم پینه ای که پل بین دو نیمکره مغز است، دیده می شد.

مغز اینشتین دارای یک شکاف سیلوین، جدا کننده لوب گیجگاهی از لوب های پیشانی و آهیانه ای، کوچک تر از حد متوسط می بود. این احتمالا ربط بهتر بین لوب های گوناگون مغز وی را ممکن می کرده است.

این یافته ها برخی از دانشمندان را بر آن داشته تا گفتن کنند که مغز اینشتین امکان پذیر به طور منحصر به فردی با نبوغ وی مشابه بوده است. با این وجود، اشاره به این مسئله اهمیت دارد که اینها فقط  همبستگی می باشند و نمی توان به طور قاطق او گفت که هر یک از این ویژگی ها به طور مستقیم مسئول هوش اینشتین بوده است.

آلبرت اینشتین نمی خواست که مغزش بعد از مرگ مورد مطالعه قرار بگیرد. او معتقد می بود مقداری مضحک است که فکر کنیم مغز وی با مغز دیگران فرق دارد. با این وجود، خواسته وی نادیده گرفته شد و مغز او بیشتر از ۶۰ سال نوشته مطالعه علمی می بود.

مطالعه مغز اینشتین بینش های ارزشمندی را در رابطه بیولوژی هوش اراعه کرده است. با این وجود، هوش یک ویژگی پیچیده است که تحت تاثییر عوامل بسیاری از جمله ژنتیک، محیط و ازمایش ها زندگی قرار می گیرد.

مطالعه مغز اینشتین تنها یک تکه از پازل است و ما تا این مدت باید چیزهای بسیاری در رابطه نحوه کارکرد مغز و ربط آن با هوش فرا بگیریم.