زندگی نئاندرتال‌های زن؛ مردان شکارچی و زنان غارنشین بودند؟

هرچند اطلاعات مقداری درمورد دوران کودکی زنان نئاندرتال وجود دارد اما مطالعات تازه سرنخ‌هایی را درمورد دوران رشد و بزرگسالی آن‌ها در اختیار ما قرار می‌دهد.

برای مثال، یک جهش از نئاندرتال‌ها در برخی از انسان‌های امروزی وجود دارد که فکر می‌بشود علتآغاز سریعتر قاعدگی می‌بشود. 

این مشخص می کند که نئاندرتال‌های زن امکان پذیر سیکل قاعدگی خود را اغاز کرده و به بلوغ (در معنی تشکیل همانند) در سنین پایین‌تری نسبت به آنچه که طبق معمولً در انسان‌های امروزی رخ می‌دهد، رسیده باشند.

به گمان زیاد آن‌ها در زمان بزرگسالی شریک جنسی و جفت هم داشته‌اند. یک مطالعه مشخص می کند که برخی از نئاندرتال‌های زن بعد از اشکار کردن جفت از جامعه خود به جامعه شریک زندگی خود نقل مکان می‌کردند.

محققان با تجزیه و تحلیل باقی مانده نئاندرتال در دو غار گوناگون در سیبری سرنخ‌هایی در رابطه زندگی اجتماعی آنها اشکار کرده‌اند.

آن‌‌ها با بازدید توالی کروموزوم‌های Y که از پدر منتقل می‌بشود و میتوکندریایی که از مادر به ارث می‌رسند دریافتند که تنوع بیشتری در ژنوم میتوکندری نسبت به کروموزوم Y وجود دارد و نتیجه گرفتند که به گمان زیاد این باید به علت مهاجرت زنان بین جوامع باشد.

یقیناً این مطالعه تنها روی داده‌های ژنتیکی ۱۳ نئاندرتال انجام شده است و برای نتیجه‌گیری دقیق‌‌تر درمورد دور شدن نئاندرتال‌های زن از جوامع خود، ملزوم است روی مثالهای بیشتری تحقیق بشود.

زایمان دردناک

به حرف های محققان دانشگاه کالیفرنیا در دیویس و موسسه انسان شناسی ماکس پلانک، به گمان زیاد زایمان نئاندرتال زن نیز به اندازه امروز دردناک و دشوار بوده است.

این محققان با منفعت گیری از سی‌ تی‌ اسکن، لگن نئاندرتال‌های مونثی که در غار تابون اشکار شده است موفق شدند به طور مجازی لگن آن‌ها را بازسازی کنند.

با این بازسازی آن‌ها فهمید شدند که کانال تولد یک زن نئاندرتال کاملا متفاوت از انسان امروزی است. محققان گمان می‌زنند که به گمان زیاد نوزادان در رحم نئاندرتال مونث چرخش نداشته است، یقیناً این بدان معنی نیست که در آن زمان زایمان آسان‌تر بوده است.

گمان داده می‌بشود که نوزادان نئاندرتال سرهای مقداری بزرگتر و بدن کشیده‌تری داشته‌اند، به این علت تولد یک نوزاد بزرگ از کانالی نسبتا کوچک به گمان زیاد دردناک بوده است.

مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۹ مشخص می کند که نئاندرتال‌ها روشهایی برای مراقبت‌های بهداشتی داشتند. به حرف های دکتر پنی اسپیکینز، نویسنده مهم این مطالعه، این گمان وجود دارد که افرادی نقشی همانند به ماما ایفا و به زایمان پشتیبانی کرده باشند در غیر این صورت این جوامع نمی‌توانستند به علت مقدار مرگ و میر مادران و نوزادان جان سالم به در ببرند.

زنان و مردان شکارچی

آنچنان که در روایت‌‌های تاریخی شنیده و خوانده‌ایم، مردان ماموریت شکار را برعهده داشتند و زنان در غارها به نگهداری از خانواده و فرزندان مشغول‌ بوده‌‌اند اما شواهد مشخص می کند که به گمان زیاد نئاندرتال مونث تفاوت چندانی با اعضای مذکر این گونه نداشته‌اند.

محققان با بازدید فسیل‌های به جا مانده از نئاندرتال‌های مرد و زن دریافتند که الگوهای صدمه بدنی شبیهی در آن‌ها وجود دارد که نشان از آن است که هر دو شکارچی بوده‌اند در عین حال شواهدی از سایش دندان‌ها حاکی از آن است که هر دو جنس در فعالیت‌هایی که به دندان‌ نیاز داشت، همانند کندن پوست، شرکت می‌کردند.

کارا اوکوباک، استادیار انسان‌شناسی از دانشگاه نوتردام می‌گوید به گمان زیاد نقش زنان در شکار با مادر شدن آن‌ها نیز تحول نمی‌کرده است. او می‌گوید دلیلی وجود ندارد که باور کنیم زنان ماقبل تاریخ شکار خود را در دوران بارداری، شیردهی یا حمل بچه‌ها رها کرده‌اند و «این چنین در دوران پارینه سنگی هیچ نشانه‌ای از وجود تقسیم کار به لحاظ جنسیتی نمی‌بینیم».

هرچند بدون ماشین زمان، دشوار است که دقیقاً بدانیم زندگی یک نئاندرتال زن چطور بوده است اما با دقت به شواهد مقداری که در اختیار داریم، به نظر می‌رسد نقش آن‌ها زیاد متفاوت‌تر از آن چیزی است که تا بحال باور داشته‌ایم.