خطرات نهان رژیم غذایی فستینگ متناوب؛ ۸ ساعت گرسنگی، ۱۶ ساعت خطر؟_صبح سریع

قیاس‌ این نتایج با برنامه‌ی غذایی استاندارد با ۱۲ تا ۱۶ ساعت خوردن در روز، نشان داد که محدود کردن مصرف غذا به کمتر از هشت ساعت در روز با عمر طویل‌تر ارتباطی ندارد.

بر پایه تحقیقات اولیه‌ای که در جلسات علمی سبک زندگی و متابولیک قلبی عروقی و پیشگیری بیماری‌های قلبی انجمن قلب آمریکا در شیکاگو (۱۸ تا ۲۱ مارس ۲۰۲۴) اراعه شد، تجزیه و تحلیل داده‌های بیشتر از ۲۰ هزار بزرگسال آمریکایی نشان داد افرادی که برنامه‌ محدودیت وقتی غذا خوردن هشت ساعته (نوعی از فستینگ متناوب) را جستوجو می‌کردند، در قیاس با افرادی که ۱۲ تا ۱۶ ساعت در روز غذا می‌خوردند، زیاد تر در معرض خطر مرگ ناشی از بیماری‌های قلبی عروقی قرار گرفتند. این جلسات، تازه ترین یافته‌های علمی در رابطه سلامت و تندرستی مبتنی بر جمعیت و پیامدهای سبک زندگی را اراعه خواهند داد.

فهمیدن محدودیت وقتی غذا خوردن

محدودیت وقتی غذا خوردن، نوعی از فستینگ متناوب است که شامل محدود کردن ساعات غذا خوردن به تعداد مشخصی ساعت در روز می‌شود. این محدودیت می‌تواند از ۴ تا ۱۲ ساعت در یک دوره ۲۴ ساعته متغیر باشد. محققان خاطرنشان کردند که تعداد بسیاری از افرادی که رژیم غذایی با محدودیت وقتی را جستوجو می‌کنند، از برنامه‌ی غذایی ۱۶:۸ پیروی می‌کنند، به این معنی که همه قولهای غذایی خود را در یک پنجره‌ ۸ ساعته می‌خورند و در ۱۶ ساعت باقی‌مانده هر روز روزه می‌گیرند. تحقیقات قبلی نشان داده است که محدودیت وقتی غذا خوردن علتبهبود چندین معیار سلامت قلبی متابولیک همانند سختی خون، قند خون و سطح کلسترول می‌شود.

یافته‌های تحقیق و پیامدها

دکتر ویکتور وِنزِه ژونگ، سرپرست این مطالعه و استاد و رئیس دانشکده اپیدمیولوژی در دانشکده پزشکی دانشگاه شانگهای در چین، می‌گوید: «محدود کردن زمان غذا خوردن روزانه به زمان کوتاهی، همانند ۸ ساعت در روز، در سال‌های تازه به گفتن روشی برای افت وزن و بهبود سلامت قلب ترویج اشکار کرده است. با این حال، اثرات بلند زمان این روش بر سلامت، از جمله خطر مرگ ناشی از هر علتی یا بیماری‌های قلبی عروقی، ناشناخته می بود.»

جزئیات و محدودیت‌های مطالعه

در این مطالعه، محققان تأثیر احتمالی طویل مدتِ جستوجو کردن یک برنامه‌ی محدودیت وقتی غذا خوردن ۸ ساعته را بر سلامت بازدید کردند. آن‌ها اطلاعات مربوط به الگوهای رژیم غذایی شرکت‌کنندگان در نظرسنجی ملی سلامت و تغذیه (NHANES) در سال‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۸ را با داده‌های مربوط به افرادی که در ایالات متحده از سال ۲۰۰۳ تا دسامبر ۲۰۱۹ فوت کرده‌اند (بر پایه پایگاه داده‌ شاخص ملی مرگ و میر مراکز کنترل و پیشگیری بیماری‌های آمریکا) قیاس کردند.

نتایج تحلیل به شرح زیر است:

• افرادی که عادت داشتند همه قولهای غذایی خود را در کمتر از ۸ ساعت در روز بخورند، ۹۱ درصد زیاد تر در معرض خطر مرگ ناشی از بیماری‌های قلبی عروقی قرار داشتند.
تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ها درباره انتخابات، سیاست، اقتصادی، ورزشی، حوادث، فرهنگ وهنر و گردشگری و تکنولوژی را در وب سایت خبری صبح زود دنبال کنید.
• افزایش خطر مرگ و میر ناشی از بیماری‌های قلبی عروقی در افرادی که به بیماری قلبی یا سرطان مبتلا بودند نیز مشاهده شد.
• در بین افرادی که قبلاً به بیماری قلبی عروقی مبتلا بودند، محدود کردن زمان غذا خوردن به کمتر از ۸ ساعت ولی زیاد تر از ۱۰ ساعت در روز نیز با ۶۶ درصد افزایش خطر مرگ ناشی از بیماری قلبی یا سکته مغزی همراه می بود.
• محدودیت وقتی غذا خوردن، خطر کلی مرگ ناشی از هر علتی را افت نداد.
• در افراد مبتلا به سرطان، رژیم غذایی با زمان زمان خوردن بیشتر از ۱۶ ساعت در روز با افت خطر مرگ ناشی از سرطان مرتبط می بود.

یافته‌های زیاد تر و پیش عرصه‌ مطالعه

دکتر ژونگ فرمود: «ما از یافتن این نوشته که افرادی که برنامه‌ محدودیت وقتی غذا خوردن ۸ ساعته را جستوجو می‌کنند، زیاد تر در معرض خطر مرگ ناشی از بیماری‌های قلبی عروقی قرار دارند، شگفت‌زده شدیم. اگرچه این نوع رژیم غذایی به علت مزایا بالقوه‌ مختصر‌زمان آن محبوب شده است، اما تحقیقات ما به روشنی مشخص می کند که محدود کردن زمان غذا خوردن به کمتر از ۱۲ تا ۱۶ ساعت در روز، در قیاس با بازه‌ وقتی معمول غذا خوردن، با عمر طویل‌تر مرتبط نیست.»

او در ادامه گفت: «زیاد مهم است که بیماران، به اختصاصی آن‌هایی که مشکلات قلبی یا سرطان دارند، از ربط بین پنجره‌ ۸ ساعته‌ی غذا خوردن و افزایش خطر مرگ ناشی از بیماری‌های قلبی عروقی آگاه باشند. یافته‌های مطالعه‌ی ما، رویکرد محتاطانه‌تر و شخصی‌سازی‌شده‌تری نسبت به پیشنهاد‌های رژیم غذایی را تشویق می‌کند و مطمعن می‌دهد که این پیشنهاد‌ها با حالت سلامتی فرد و آخرین شواهد علمی همسو می باشند. اگرچه این مطالعه ارتباطی بین پنجره‌ ۸ ساعته‌ غذا خوردن و مرگ ناشی از بیماری‌های قلبی عروقی را شناسایی کرد، اما به این معنی نیست که محدودیت وقتی غذا خوردن علتمرگ قلبی عروقی شده است.»

 

جزئیات و پیشینه‌ی مطالعه

این مطالعه شامل تقریباً ۲۰ هزار بزرگسال در ایالات متحده با میانگین سنی ۴۹ سال می بود.

شرکت‌کنندگان در این مطالعه به طور متوسط برای ۸ سال و حداکثر ۱۷ سال تحت نظر قرار گرفتند.

این مطالعه شامل داده‌های مربوط به شرکت‌کنندگان در برنامه بازدید ملی سلامت و تغذیه (NHANES می بود که در زمان ثبت‌نام (بین سال‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۸) حداقل ۲۰ سال سن داشتند و دو پرسشنامه‌ یادآوری ۲۴ ساعته رژیم غذایی را در طول سال اول ثبت‌نام تکمیل کرده بودند.

تقریباً نیمی از شرکت‌کنندگان مرد و نیمی زن بودند. ۷۳.۳ درصد از شرکت‌کنندگان خود را به‌گفتن بزرگسالان سفیدپوست غیر اسپانیایی، ۱۱ درصد خود را به‌گفتن بزرگسالان اسپانیایی‌تبار، ۸ درصد خود را به‌گفتن بزرگسالان سیاه‌پوست غیر اسپانیایی و ۶.۹ درصد از بزرگسالان خود را به‌گفتن دیگر نژادها، از جمله نژادهای ترکیبی و نژادهای دیگر غیر اسپانیایی، معارفه کردند.

محدودیت‌های مطالعه و مسیرهای آتی پژوهش

محدودیت‌های این مطالعه شامل موارد زیر است:

اتکا به اطلاعات رژیمی خودگزارش‌شده توسط شرکت‌کنندگان، که امکان پذیر تحت تأثیر حافظه یا قوت یادآوری آن‌ها باشد و الگوهای معمولی غذا خوردن را به‌طور دقیق نشان ندهد.

عواملی که امکان پذیر در سلامت نقش داشته باشند، به جز زمان زمان روزانه‌ی غذا خوردن و علت مرگ، در تجزیه و تحلیل گنجانده نشده‌اند.

نویسندگان خاطرنشان کردند که تحقیقات آتی امکان پذیر مکانیسم‌های بیولوژیکی عرصه‌ساز ربط بین برنامه‌ محدودیت وقتی غذا خوردن و پیامدهای نامطلوب قلبی عروقی را بازدید کند و این که آیا این یافته‌ها برای افرادی که در دیگر نقاط جهان زندگی می‌کنند، شبیه است یا خیر.

دیدگاه کارشناسان و جهت‌گیری‌های آتی پژوهش

دکتر کریستوفر دی. گاردنر، استاد برجسته‌ی پزشکی در دانشگاه استنفورد در استنفورد، کالیفرنیا و رئیس کمیته‌ نگارش بیانیه‌ علمی انجمن قلب آمریکا در سال ۲۰۲۳ با گفتن «الگوهای محبوب رژیم غذایی: همسو با رهنمودهای تغذیه‌ای انجمن قلب آمریکا در سال ۲۰۲۱» او گفت: «به‌طور کلی، این مطالعه مشخص می کند که محدودیت وقتی غذا خوردن امکان پذیر مزایا مختصر‌زمان اما عوارض طویل مدت داشته باشد. با اراعه‌ی کامل این مطالعه، دلنشین و سودمند خواهد می بود که جزئیات بیشتری از تجزیه و تحلیل آن را بیاموزیم.»

دکتر گاردنر در ادامه گفت: «یکی از این جزئیات، کیفیت مواد مغذی رژیم‌های غذایی رایج در زیرمجموعه‌های گوناگون شرکت‌کنندگان است. بدون این اطلاعات، نمی‌توان تعیین کرد که آیا تراکم مواد مغذی توضیح جایگزینی برای یافته‌هایی باشد که اکنون بر پنجره‌ وقتی غذا خوردن تمرکز دارند یا خیر. دوم، باید پافشاری کرد که دسته‌بندی در پنجره‌های گوناگون محدودیت وقتی غذا خوردن فقط بر پایه اطلاعات مربوط به دو روز مصرف غذا انجام شده است.»

او او گفت: «این چنین قیاس‌ ویژگی‌های جمعیتی و پایه‌ای بین گروه‌هایی که در پنجره‌های گوناگون محدودیت وقتی غذا خوردن طبقه‌بندی شده‌اند، زیاد مهم خواهد می بود. به گفتن مثال، آیا گروه با مختصر‌ترین زمان محدودیت وقتی غذا خوردن از نظر وزن، استرس، عوامل خطر سنتی قلبی متابولیک یا دیگر عواملی که با پیامدهای نامطلوب قلبی عروقی مرتبط می باشند، در قیاس با افرادی که از برنامه‌های غذایی فرد دیگر پیروی می‌کردند، منحصر به فرد می بود؟ این اطلاعات اضافی به فهمیدن بهتر سهم جدا گانه احتمالی الگوی محدودیت وقتی مختصر‌زمان غذا خوردن که در این چکیده دلنشین و تحریک‌کننده گزارش شده است، پشتیبانی می‌کند.»