دیدید ورود زنان به ورزشگاه‌ها غلط می بود؟!_صبح سریع
به گزارش صبح سریع
این روزنامه نوشت: در جریان بازی دو تیم سپاهان و پرسپولیس که همچون بازی‌های چند زمان تازه با وجود تماشاگران خانم برگزار شد، صحنه‌هایی در روی سکوها خلق شد که از شدت وقاحت قابل مطرح نیست.
اما آنچه می‌توان با عرض تأسف بدان اشاره کرد؛ فحاشی و توهین‌های زیاد زشت و غیر اخلاقی تعداد بسیاری از تماشاگران منتسب به یک تیم علیه زنان تماشاگر منتسب به تیم روبه رو می بود. به کارگیری این چنین الفاظی خطاب به بانوان حاضر در ورزشگاه در حالی می بود که این صحنه‌ها و الفاظ فرسنگ‌ها با روح حاکم بر اصل ورزش فاصله دارد. یقیناً از نظر دیگر ناظر برخی صحنه‌های واکنشی زشت و زننده از سوی تعداد معدودی از زنان هم بودیم.
در کنار این؛ انتشار کردن ویدئویی از سخن بگویید‌های زشت و زننده یک به کلمه لیدر تیم علیه زنان و دختران حاضر در ورزشگاه عکس العمل‌های گسترده اعتراضی مردمی را در پی داشت.
حال سوال اینجاست؛ آیا فحاشی و توهین در ورزشگاه‌های محل برگزاری مسابقات فوتبال در کشورمان یک اتفاق بدون سابقه و حادثه‌ای غیر قابل پیش‌بینی است و یا این که با دقت به شرایط ناخوشایند جو استادیوم‌های ورزشی فوتبال در کشورمان در سال‌های قبل و انواع و اقسام درگیری‌ها، توهین‌ها، سنگ‌پرانی‌ها و… می‌توان آن را اتفاقی قابل انتظار در ادامه حوادث تلخ قبل دانست؟
افرادی که اندکی با جو ورزشگاه‌های به خصوص فوتبال در کشورمان آشنا باشند یا اخبار و حواشی فوتبالمان را جستوجو کنند گواهی بر این ادعا خواهند می بود که در سال‌های قبل و هفته به هفته ناظر حواشی تلخ و دلسردکننده و پررنگ‌تر از متن در خلال بازی‌های لیگ بوده و هستیم.
با احترام به طیف هواداران ریشه‌دار و فوتبالی و اخلاق مدار باید او گفت تقریباً ورزشگاهی در بین ورزشگاه‌های برگزاری مسابقات فوتبال کشورمان نیست که به نوعی در آن ناظر حاشیه‌های آزاردهنده و درگیری لفظی یا فیزیکی و توهین به تماشاگران روبه رو یا بازیکنان و مربیان حریف و داور و… نباشیم. اهل فن حتماً اذعان می‌کنند که به علت جو ناخوشایندی که گفتن شد، سال‌ها است تعداد بسیاری از هواداران قدیمی و خانواده‌ها نه خود در ورزشگاه حاضر خواهد شد و نه اجازه وجود به فرزندانشان خواهند داد.
در این شرایط به نحوه عجیبی به یک باره در یکی دو سال تازه در ادامه برخی کوششهای جسته و گریخته قبلی، قضیه وجود زنان در استادیوم‌های فوتبال نقل شد و ناظر بودیم از سوی برخی رسانه‌های داخلی و خارجی، چهره‌های سیاسی و فعالان حوزه زنان، سلبریتی‌ها و… به آن دامن زده می‌شد.
شگفت آنکه قضیه وجود زنان در استادیوم که احتمالا جزو ۲۰ مطالبه مهم زنان و دختران کشورمان نیز نبوده است تبدیل شد به یک مطالبه برای مثالً سراسری و الزام آور! برخی فشارهای فدراسیون جهانی را بهانه کردند و برخی برای تحقق این مطالبه بر شیپور برابری زنان و مردان دمیدند. به نوعی ناظر یک قضیه‌سازی موثر بودیم که همانند همیشه برخی از مسئولان سرزمین نیز با شیرجه در این جریان متلاطم و قضیه‌سازی کاذب، داخل بازی شدند!
در این بین از همان ابتدا چندین دفعه هشدار داده شد که این مطالبه کاذب نسبتی با حقیقت مطالبات زنان جامعه ندارد و حتی اگر فرضاً این یک مطالبه جدی هم باشد جو ورزشگاه‌های فوتبال کشورمان که متاسفانه به علت شرایط غیر فرهنگی آن تعداد بسیاری از مردان نیز از آن گریزان می باشند، شرایط مناسب برای وجود همراه با نگه داری کرامت و شأن زنان را ندارد.
مدافعان وجود زنان در این این چنین ورزشگاه‌هایی در جواب مدعی بودند که اتفاقاً وجود بانوان در استادیوم جو نامناسب و غیر فرهنگی را به طور خودکار کنترل می‌کند! و یقیناً گاه همانند آنچه چند هفته قبل در ورزشگاه اراک گذشت، نیز ناظر حوادث عجیبی هستیم که قابل پیش‌بینی هم نیست. دلنشین این که اصرار به وجود زنان در ورزشگاه‌های برگزاری فوتبال مردان در شرایطی است که سال‌ها است لیگ فوتبال و فوتسال زنان کشورمان در سطح بالایی برگزار می‌شود اما طبق معمولً یا تماشاچی ندارد یا اندک بانوان تماشاچی در محلی این بازی‌ها حاضر خواهد شد.
نداشتن شرایط وجود همراه با نگه داری کرامت زنان در استادیوم‌ها موضوعی است که در نامه روز قبل وزیر ورزش به رئیس فدراسیون فوتبال به صراحت مورد گوشزد قرار گرفته است. یقیناً باید سوال کرد که اگر شرایط برای وجود زنان در استادیوم‌ها فراهم نبوده چرا اجازه آن صادر شده تا ناظر این چنین حوادث تلخی باشیم؟!
اتفاقات شامگاه چهارشنبه نشان داد که متاسفانه نه تنها وجود بانوان در ورزشگاه از شدت فضای مسموم و ناسالم نکاست بلکه در اتفاقی تاسف‌انگیز ناظر زشت‌ترین و شرم‌آورترین صحنه‌ها و توهین‌ها و زیر پا گذاشتن کرامت بانوان نیز بودیم. این در حالی است که نگه داری کرامت زنان یک اصل مهم و قطعی در فرهنگ ایرانی و اسلامی ماست و نباید بازیچه بی‌تدبیری عده‌ای کارناشناس و برنامه‌ریز به دور از حقیقت‌های جامعه شود.
اتفاقات این روزها و سال‌های تازه در ورزشگاه‌ها ریشه در کم توجهی یا فراموشی مقوله فرهنگ و مدیریت صحیح در فوتبال و ورزش سرزمین دارد؛ موضوعی که چندین دفعه از سوی سرویس ورزشی روزنامه کیهان و هفته نامه کیهان ورزشی به طور اختصاصی و موشکافانه مورد تحلیل و بازدید و تذکر قرار گرفته است.
حقیقت آن است که جو نامناسب استادیوم‌های فوتبال به شدت متاثر از فضای مدیریتی فوتبال و نظام باشگاهداری کشورمان می‌باشد. هنگامی گاه بر سر یک صحنه قضاوت یا مشکوک چندین دفعه و چندین دفعه ناظر بیانیه‌نویسی مدیران باشگاه‌ها علیه یکدیگر و توهین و تهمت آن‌ها نسبت به هم هستیم، مگر می‌شود این رویه به سکوها کشیده نشود؟ هنگامی که هر فصل صدها میلیارد تومان برای هر کدام از باشگاه‌های بزرگ فوتبالمان هزینه می‌شود و تنها قضیه مهم، برد و باخت و از میدان به در کردن رقیب می‌شود و توجهی به هزینه کردن برای ترقی فرهنگی ورزشگاه‌ها نمی‌شود چه انتظاری از جوانان و نوجوانان شوق زده و گاه پیرانی که بزرگی کردن را فدای جوگیری‌های سریع گذر می‌کنند می‌رود؟
اما مسئله مهم این که، قضیه تلاش برای برجسته کردن مطالبه کاذب وجود زنان در ورزشگاه‌ها را باید در ادامه تلاشی پر دامنه دانست که در سال‌های تازه تلاش می‌کند، این باور غلط را در ذهن دختران و زنان جامعه داخل کند که سقف پیروزی و کرامت زن، همانند شدن به مردان در حرکت و پوشش و… است.
دسته بندی مطالب