نگو حجر، بگو شجر!/ نئاندرتالها صنعتگران زیاد ماهری بودند_صبح سریع
به گزارش صبح سریع
به گزارش nytimes، در سال ۱۸۳۶، کریستین یورگنسن تامسن، یک عتیقهشناس دانمارکی، اولین شخصی شد که نظم را به ماقبل تاریخ آورد و نشان داد که انسانهای اولیه اروپا سه مرحله از پیشرفت فناوری را پشت سر گذاشتند که در تشکیل ابزار منعکس شده است. گاهشماری اولیه، عصر حجر تا عصر برنز و عصر آهن، اکنون زیربنای باستانشناسی زیاد تر دنیای قدیم است.
به حرف های توماس تربرگر، باستان شناس و سرپرست تحقیقات در قسمت میراث فرهنگی نیدرزاکسن در آلمان، تامسن به خوبی میتوانست عصر چوب را جانشین عصر حجر کند.
او او گفت:«میتوانیم فکر کنیم که ابزارهای چوبی درست شبیه ابزارهای سنگی، یعنی دو و نیم یا سه میلیون سال وجود داشتهاند. اما از آنجایی که چوب رو به زوال میرود و به ندرت باقی میماند، سوگیری نگه داری نگاه ما به دوران باستان را مخدوش میکند. ابزارهای سنگی اولیه به طور سنتی دوره پارینه سنگی پایین را اشکار میکنند که از نزدیک به ۲.۷ میلیون سال پیش تا ۲۰۰ هزار سال پیش ادامه داشت. از هزاران سایت باستان شناسی که میتوان به آن دوران نسبت داد، از کمتر از ۱۰ مورد چوب به دست آمده است.»
دکتر تربرگر سرپرست تیم تحقیقی می بود که ماه قبل در Proceedings of the National Academy of Sciences انتشار شد و اولین گزارش جامع در رابطه اشیاء چوبی حفاری شده از سال ۱۹۹۴ تا ۲۰۰۸ در معدن زغال سنگ روباز در نزدیکی شونینگن در شمال آلمان می بود. محموله غنی شامل دو دوجین نیزه کامل یا تکه تکه شده و چوب پرتاب دو نوک می بود. قدمت این اشیاء به آخر یک دوره گرم بین یخبندان در ۳۰۰ هزار سال پیش میرسد، یعنی وقتی که نئاندرتالهای اولیه جانشین هومو هایدلبرگنسیس، پیشینیان بلافصل خود در اروپا شدند. پرتابههای کشف شده در سایت شونینگن، معروف به Spear Horizon، قدیمیترین سلاحهای شکاری نگه داری شده در نظر گرفته خواهد شد.
در اواسط دهه ۱۹۹۰، کشف سه نیزه، به همراه ابزارهای سنگی و بقایایی از ۱۰ اسب وحشی، ایدههای رایج در رابطه هوش، تعامل اجتماعی و تواناییهای ابزارسازی اجداد انسان را تحول داد. در آن زمان، اجماع علمی بر این می بود که انسانها لاشخورهای سادهای بودند که تا نزدیک به ۴۰ هزار سال پیش بخور و نمیر زندگی میکردند.
دکتر تربرگر او گفت: «معلوم شد که این انسانها ابزار و سلاحهایی برای شکار بزرگ ساخته بودند. آنها نه تنها برای شکار طعمه با یکدیگر ربط برقرار میکردند، بلکه به قدر کافی رفتارهای آنها پیچیده بودهاست تا قصابی و بریان کردن را سازماندهی کنند.
مطالعه تازه که در سال ۲۰۲۱ اغاز شد، بیشتر از ۷۰۰ قطعه چوب را از Spear Horizon مورد بازدید قرار داد، که تعداد بسیاری از آنها در دو دهه قبل در وانهای سرد آب مقطر ذخیره شده بودند تا جلوی پوسیدگی آنها گرفته شود و محققان بتوانند، رسوبات غرقابی را همانند سازی کنند. این کار به پشتیبانی میکروسکوپ سه بعدی و اسکنرهای میکرو سی تی که نشانههای سایش یا بریدگی را برجسته میکردند، انجام گرفت و محققان توانستند ۱۸۷ قطعه چوب را شناسایی کنند که شواهدی از شکافتن، خراشیدن یا ساییدگی را نشان میداد.
دیرک لدر، باستان شناس در نیدرزاکسن و نویسنده مهم مقاله، میگوید: «تا بحال فکر میشد که شکافتن چوب فقط توسط انسانهای امروزی انجام میشده است.
چوب صنوبر و کاج که به گمان زیاد از درختانی که بر روی کوهی حداقل دو یا سه کیلومتر دورتر از محل کشف قطع شده بودند به دست آمدهاند.
علاوه بر سلاح، مجموعه شامل ۳۵ شی نوک تیز و گرد می بود که به گمان زیاد در فعالیتهای خانگی همانند سوراخ کردن و صاف کردن پوست منفعت گیری میشد. آنمیکه میلکز، یک انسان شناس از دانشگاه ریدینگ که در این پروژه همکاری داشت، او گفت:«همه آنها از صنوبر و کاج راه اندازی شدهاند. چوبهایی که هم سخت و هم انعطافپذیر می باشند.»
از آنجایی که درختان صنوبر و کاج در سایت در دسترس نبودهاند، تیم تحقیقات به این نتیجه رسیدند که درختان بر روی کوهی در دو یا سه کیلومتر و یا حتی دورتر قطع شدهاند. بازدید دقیق نیزهها نشان داد که انسانهای در عصر سنگ پروژههای نجاری خود را با دقت برنامهریزی میکردند و از یک نظم خاص پیروی میکردند؛ پوست را جدا کنید، شاخهها را بردارید، سر نیزه را تیز کنید، چوب را در آتش سخت کنید.
دکتر لدر او گفت:«ابزارهای چوبی از پیچیدگی فناوری بالاتری نسبت به ابزارهای سنگی آن دوران برخوردار بودند.»
احتمالا شگفتانگیزترین کشف این باشد که برخی از نوک نیزهها بعد از شکستن یا کند شدن مجدداً تیز شدهاند و برخی از سلاحهای شکسته و خرد شده، صیقل داده شده و تحول کاربری دادهاند. همه نیزهها به جز یکی از آنها، از تنه درختان صنوبر تراشیده شده و همانند نیزههای مدرن شکل داده شدهاند و مرکز ثقل آنها نیز در وسط ساقه قرار گرفته است.
منبع:
دسته بندی مطالب