هنگامی دیگران را قضاوت می کنیم چه اتفاقی می افتد؟_صبح سریع

چه باور داشته باشیم و چه نداشته باشیم، قضاوت دیگران امری فوق العاده رایج و عادی است. ما زیاد تر از دیگران می خواهیم از قضاوت کردن اعمال و رفتارهای ما دست بردارند، اما چیزی که عملاً اتفاق می افتد، خلاف واقع است. 

خودِ ما دائما دیگران را قضاوت می کنیم و نیز مورد قضاوت قرار می گیریم، انگار که هیچ راهی برای اجتناب از آن وجود ندارد.

“روح همیشه تمایل دارد دیگران را بر پایه آنچه در رابطه خود می اندیشد قضاوت کند”

-جاکومو لئوپاردی-

احتمالا بهتر باشد برای پی بردن به اهمیت نوشته به آسیبی که قضاوت کردن به ما و دیگران می زند، فکرکنیم.

باید نگاه مان را از فرد دیگر برگیریم و آن را معطوف به خودمان کنیم، اگر آن وقتی را که روی دیگران می گذاریم که چه می کنند و چه می گویند و چرا انها گفتند و برای شان چه اتفاقی افتاد را به سمت خودمان برگردانیم، احتمالا دست کم اینقدری فهمید احوالات مان بشویم که از دقت در حد کنجکاوی غیر اخلاقی به احوالات دیگران دست برداریم.  

 

به گمان زیادً تا بحال چندین دفعه و چندین دفعه مورد قضاوت نادرست قرار گرفته اید؛ احتمالا مهم ترین دلیلی که باید بنا بر آن از قضاوت دیگران دست برداریم، همین گمان نادرست کردن مان است. 

این سر نخ را جستوجو کنید. گمان بدهید که نادرست می کنید و در همین جهت فرد دیگر را جای خودتان بگذارید و قضاوت در رابطه او را به تعویق بیاندازید.

دیدگاه شما تنها دیدگاه نیست

هنگامی قادر نیستیم خودمان را به جای فرد دیگر بگذاریم و موقعیت فرد روبه رو را به عکس بکشیم، فکر می کنیم دیدگاه ما تنها دیدگاه معتبر است؛ و همین ما را از دیدن فراتر از آن و فهمیدن دیدگاه های دیگر و متفاوت باز می دارد.

چه چیزی شما را تا این حد یقین می کند که روش شما برای دیدن چیزها نه تنها درست، که درست ترین روش حاضر هست؟ این همه خودبینی از کجا آمده است؟ به خودتان این زمان را بدهید که  شک کنید و بگویید امکان پذیر موضع من نادرست و موضع فرد دیگر صحیح باشد.

همیشه حق با ما نیست. امکان پذیر نادرست کرده باشیم و به همین سادگی قضاوت در رابطه اعمال دیگران به یک سوء تفاهم تبدیل شود.

ما همه ی آنچه را که پشت سر فردی حرف های می شود، نمی دانیم، موقعیت اش را نمی شناسیم، بعد چه طور به خود اجازه قضاوت کردن می دهیم. با دین تنها یک بُرش مختصر از زندگی فردی یا شنیدن چند جمله بی پایه نمی توان فردی را قضاوت کرد. این کار نه انسانی و نه اخلاقی است.

ذهن خود را باز کنید و اجازه دهید دیدگاه های جدیدی را کشف کند. از همین الان بردباری و  اانعطاف در برابر افکار نو و دیدگاه هایی غیر دیدگاه خودتان را تمرین کنید. 

هنگامی شما دید بهتری به دیگران داشته باشید، لاجرم انسان بهتری هم خواهید می بود.  

این کرد و کار شما است که شما را تعریف می کند 

هنگامی فردی را قضاوت می کنید، خودتان را تعریف می کنید. شما می توانید نظر خود را بگویید، اما انتقاد یا فهمیدن نکردن آن شخص به او کمکی نمی کند. آیا کار خوبی برای آنها انجام می دهید؟ واقعا به چه چیزی امیدوار هستید؟

هنگامی قضاوت می‌کنیم، واقعاً دلیلی نداریم جز این که دیگران دنیا را آن‌طور که ما می‌بینیم ببینند. اما تفاوت ها چیزی منفی ای نیستند. آنها چیزی می باشند که به ما پشتیبانی می کنند هنگامی با موقعیت های گوناگون روبرو می شویم ذهن خود را باز کنیم. شما نمی توانید دیگران را وادارید که همانند شما بیاندیشند و حرکت کنند.

فهمیدن این که با قضاوت کردن در رابطه فردی به او صدمه می زنیم چیز پیچیده ای نیست. به موقعیتی فکر کنید که در آن دیگران شما را قضاوت کرده اند. آیا آنها به شما پشتیبانی کردند؟ آیا آنها حال شما را بهتر کردند؟ آیا وقتی که راهی را انتخاب کردید که آنها از شما خواسته بودند، خوشحالتر بودید؟

قضاوت کردن دردآور است و به همین علت است که باید زیاد مواظب باشیم و از انجام آن دست برداریم. ما بر این باوریم که داریم کمکی می کنیم اما عملا داریم به شخص روبه رو مان صدمه می زنیم. فکر می کنیم که خیر سرمان داریم به فردی لطفی می کنیم اما در واقع این ما هستیم که او را گمراه می سازیم.

همیشه چیزی بیشتر از آنچه به چشم می آید وجود دارد

پُر آشکار است که همیشه آنچه می بینیم همه حقیقت نیست. هر فردی برای خودش دنیایی است؛ شگرف و پیچیده با ابعاد زیاد. خود شما، همانطور که قبلاً هم اشاره کردیم، موقعیت ها و تجربیاتی دارید که بابت آن درد کشیده اید. اما فقط شما از آن خبر دارید. 

حتما می باشند افرادی که موقعیت شبیه شما را توانایی کرده اند، اما موقعیت ها و ظرفیت های روانی و جسمی افراد متفاوت است و نمی توان به سادگی موردی را به فرد دیگر هم تعمیم داد. 

هر فردی برای تصمیمی که می گیرد، انتخابی که می کند و کاری که انجام می دهد دلایل خودش را دارد، آنچه از ما انتظار می رود احترام گذاشتن به انتخاب ها، تصمیم ها و کرد و کار فرد دیگر است.چه بسا فردا روزی خود ما هم همان کار را بکنیم. 

« آدم ها  راه های مختلفی را برای رسیدن به رضایت و نشاط طی می کنند. صِرف این که آنها در جاده شما نیستند به این معنی نیست که آنها گم شده اند.»

دالایی لاما 

سخن پایانی: 

اگر فردی هستید که تمایل دارید دیگران را قضاوت کنید، ابتدا به این فکر کنید که هنگامی دیگران شما را قضاوت می کنند چه احساسی به شما دست می دهد. در طول زندگی ما، هر اتفاقی که برای ما می افتد، نحوه دید ما را تحول می دهد.

«هیچ زمان نمی توانیم درمورد زندگی دیگران قضاوت کنیم، چون هر کس رنجها و درماندگی های خودش را دارد» .

پائولوکوئلیو