نوشیدن هر نوع قهوه (حتی بدون کافئین) خطر بیماری کبد را افت می‌دهد!_صبح سریع

تحقیقات تازه نشان داد که فقط نوشیدن چند قهوه در هر ماه امکان پذیر از گسترش بیماری کبد اتوایمون که به «پرایمری اسکلروزینگ کلانژایتیس» (PSC) شناخته شده است،‌ جلوگیری کند.التهاب کبد اتوایمون در نتیجه صدمه کبدی تشکیل می‌شود که به علت آنتی بادی‌های خود بدن و دعوا آن به کبد صورت می‌گیرد.کلانژیت یعنی التهاب مجاری صفراوی ناشی از سنگ کلدوک (سنگ در مجاری صفراوی مشترک) که صفرا را از کیسه صفرا به روده کوچک انتقال خواهند داد.

این بیماری زیاد تر ناشی از سنگ کیسه صفرا (کله لیتیاز) است و با کله سیستیت (التهاب کیسه صفرا) همراه است.علائم این بیماری در این‌گونه موارد شبیه کله سیستیت است و به دو شکل مزمن (کولیک صفراوی) و حاد (کلانژیت صعودی) دیده می‌شود.

محققان کلینیک مایو در روچستر دریافتند که نوشیدن قهوه با افت خطر ابتلا به این بیماری که می‌تواند به سیروز کبدی، نارسایی کبد و سرطان صفراوی همراه شود.این ربط با این حال، رابطه علت و معلولی را ثابت نکرده است.

دکتر «کریگ لامرت» استاد پزشکی در کلینیک مایو او گفت: یافته‌های ما در تحقیقات تازه نشان داد نوشیدن قهوه با خطر کمتر PSC در ربط می‌باشد.با این حال مصرف قهوه، با افت خطر ابتلا به سیروز صفراوی همراه نبوده است.در بین گروه شرکت‌کنندگان و بیماران مبتلا به PSC زیاد کمتر گمان داشته است که از مصرف‌کنندگان قهوه باشند.

محققان انها گفتند: در بین شرکت‌کنندگان سالم، حدود۲۰‌درصد زیاد تر به‌طور منظم در زندگی خود قهوه نوشیده بودند.تحقیقات دیگر نشان داد که افزایش مراقبت تسکینی یا مراقبت از آسایش تخصصی افراد مبتلا به بیماریهای ترمینال برای بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سیروز که پیوند کبد را بعد زده‌اند‌، مورد نیاز است.

تحقیقات انجام شده توسط محققان دانشگاه آلبرتا در کانادا نشان داد که فقط ۳ درصد از بیماران در حالی که در بیمارستان فوت کرده‌اند، مورد بازدید قرار گرفتند.

«کنستانتین کارولاس» دستیار پروفسور پزشکی در دانشگاه او گفت: در این تحقیقات کمتر از ۱۰ درصد از بیماران به مراقبت تسکینی ارجاع شده‌اند.

او گفت: ما در رابطه بهبود کیفیت زندگی بیماران باید مطمعن بیشتری را به دست آوریم.مراقبت تسکینی (Palliative Care)‌ بنا به تعریف سازمان بهداشت جهانی دربرگیرنده همه عمل های فعال و کامل برای کاستن از رنج و درد و بهبود کیفیت زندگی در بیمار است.مراقبت تسکینی بر افت علائم درد و استرس متمرکز است. این تحقیقات نشان داد که بیشتر از نیمی از بیماران در این تحقیقات دچار درد و تهوع در روزهای پایانی خود بوده‌اند.دیگر بیماران این چنین از نظر افسردگی، اضطراب، تنگی‌نفس و بی‌اشتهایی مورد برسی قرار گرفتند.

به حرف های محققان ۸۰ درصد به کرات در بیمارستان بستری شده‌اند و تحت راه حلهای تهاجمی قرار گرفتند.مراقبت‌های تسکینی راهی را برای جلوگیری از برخی راه حلهای پرهزینه و درعین حال در جهت بهبود کیفیت زندگی بیماران اراعه می‌دهد.در حالت عمده این روش اختصاصی به بیماران مبتلا به یک بیماری خاص است که به درمان جواب نمی‌دهند. نتیجه مستقیم بیماری٬ مرگ است و فقط به آرام کردن بیمار و کم کردن نشانه‌های بیماری در وی برمی‌گردد.در کنار نام مراقبت پالیاتیو می‌توان به داروهای تسکینی اشاره کرد که دربرگیرنده تجویز دارو برای از بین‌ بردن درد یا افت یک سمپتوم می‌شود برای مثال به دارو درمانی در از بین بردن تهوع بعد از شیمی‌ درمانی یا حتی کاستن سمپتوم‌ها در آنفلوانزا اشاره کرد.