برخی وزیران پیشنهادی نمی‌دانند فروختن کلیه و مغز استخوان یعنی چه؟_صبح سریع

گرانی مجدد بنزین و حامل‌های انرژی، افت قیمت پول ملی و گرانی دلار، خصوصی‌سازی‌های زیاد تر در صنایع و کارخانجات و به‌پیمان‌سپاری‌های گسترده‌ی همه خدمات و پروژه‌ها، دستاورد‌های احتمالی تیم اقتصادی پیشنهادی مشاوران پزشکیان است که می‌تواند اوضاع را به سود یک‌درصدی‌ها و به زیان قاطبه‌ی مردم به سمت بحران زیاد تر پیش ببرد.

کارگران و بازنشستگان به اضافه‌ی خانواده و افراد تحت تکفل‌شان، بیشتر از ۶۵ درصد جمعیت سرزمین را راه اندازی خواهند داد؛ این جمعیت زیاد در انتخابات چهاردهمین دوره ریاست جمهوری به سود مسعود پزشکیان به میدان آمدند و توانستند ورق را به سود رئیس جمهور منتخب برگردانند. اما آیا پزشکیان و مشاوران او، در انتخاب کابینه به مصالح و منافع جمعی کارگران دقت داشته‌اند؛ آیا حق شراکت طبقه‌ی کارگر ادا شده است؟

«احسان سهرابی» فعال کارگری در جواب به این سوالات و در ربط با لیست وزرای پیشنهادی به خصوص افراد تیم اقتصادی می‌گوید: متاسفانه شعار‌های قبل از انتخابات با حقیقت‌های سپس از انتخابات، از زمین تا آسمان تفاوت دارد؛ متاسفانه کارگران دچار یاس و ناامیدی شده‌اند، چرا که در این سال‌ها جریانات گوناگون را توانایی کرده‌اند و در نتیجه تجربیاتی که پیدا کرده‌اند، بی‌مطمعن و نومید شده‌اند، نومید از قوانین و بخشنامه‌های غیر حمایتی و آرای صادره دیوان عدل اداری، از لوایح پیشنهادی ضد کارگری دولت، از قوانین پارامتریک و افزایش سن بازنشستگی در مجلس و از پابرجا ماندنِ دادنامه ۱۷۹ هیات عمومی دیوان عدل و حمایتاز تصمیمات غیرقانونیِ دستمزد در شورای عالی کار و این چنین حالت بلاتکلیف کارگران پیمانکاری، معطل در مجمع تشخیص مصلحت.

او با گفتن این که «آیا غده سرطانی تبعیض بالاخره خشکانده خواهد شد» خطاب به رئیس جمهور تازه می‌گوید: ما کارگران نگرانیم، تعداد بسیاری از وزرای پیشنهادی نمی‌دانند فقر چیست!

سهرابی ادامه می‌دهد: این وزیران به کلی نمی‌دانند شرمنده خانواده بودن یعنی چه و چه طعمی دارد؛ فروختن کلیه و قسمتی از مغز استخوان را نمی توانند هضم کنند. گزارشات ترک تحصیل و مهاجرت نخبگان و ورزشکاران را نمی‌بینند. سیاه پوش شدن هر روز ۵ خانواده کارگری برای فوت نان‌آور در تاثییر حادثه ناشی از کار را فهمیدن نمی‌کنند؛ صدای گریه مردی اخراجی و بغض‌های در گلو شکسته‌ی کارگران را نمی‌شنوند. فریاد کولبران کردستان و سوخت‌برانِ سیستان و بلوچستان به گوششان نمی‌رسد.

به حرف های این فعال کارگری، زیاد تر این وزرا که در نامه‌ی معارفه به مجلس شورا می‌بینیم، با نظر جناح‌های سیاسی و حافظان وضع حاضر که از امتیازات و رانت‌های سیاسی و اقتصادی منفعت‌مند می باشند، نظر شده و به گزینه‌ی اول وزارت دولت تبدیل شده‌اند.

این فعال کارگری می‌افزاید: تعداد بسیاری از این وزیران پیشنهادی، نگاه‌های دست راستی و لیبرالی دارند و شعار مهم‌شان، «اصلاح و انضباط» است، اصلاح و انضباطی که قرار است مجدد بر سر کارگران و فرودستان سرزمین آوار شود و منفعت‌طلبان و دلّالان را به قوت و ثروت زیاد تر رساند.

سهرابی بازهم خطاب به مسعود پزشکیان به گفتن رئیس جمهور منتخب مردم و کارگران می‌گوید: لطفاً ذوب در جریان‌های غالبِ زر و زور نشوید؛ کارگران وزیری می‌خواهند که بفهمد روز گرم و اشعه فرابنفش فقطً برای کارمندان نیست، که به خوبی بداند گرمای بالای ۵۰ درجه سانتیگراد در صنعت و پالایشگاه یعنی چه، تا به خوبی فهمیدن کند در تعطیلی اجباری صنعت برای کنترل حامل‌های انرژی بازهم از جیب کارگران خرج می‌شود تا مرخصی استحقاقی منفی در کارنامه آخر سال‌شان درج و محاسبه شود.

او اصرار می‌کند: آقای رئیس جمهور! اگر با فرمان اتاق بازرگانی و احزاب غیر تخصصی وزیر نظر دهید و کابینه بچینید، نتیجه و حاصلی جز ناامیدی زیاد تر و بی‌اعتمادی کارگران به شما و کابینه شما نخواهد داشت.

این فعال کارگری در آخر تصریح می‌کند: کارگران وزیری می‌خواهند از جنس خودشان و لاغیر؛ کارگران «سهم» نمی‌خواهند، «عدل» می‌خواهند، فقط و فقط به جستوجو حق و حقوق‌شان می باشند؛ ما کارگران ایران‌مان را از جان و دل دوست داریم؛ ما در سرزمینی زندگی می‌کنیم که به راستی ثروتمند است، حق ما کارگرانِ شاغل یا بازنشسته حالت حاضر نیست؛ اصلاً حقِ ما «این» نیست.