ساعات کار طویل چطور ما را می‌کُشد؟_صبح سریع

  افزایش استرس، اضطراب، کمردرد و سختی خون بالا؛ اگر شما هم ساعات طویل در دفتر کار می‌کنید، امکان پذیر با این قبیل مشکلات ناشی از کار بیشتر از حد و تأثیر آن‌ها بر سلامت‌تان آشنا باشید. 

اما با وجود شدت گرفتن او گفت و گو‌ها بر سر این که آیا زمان روی آوردن به یک هفته‌ی کاری چهار روزه فرا رسیده یا نه، برخی مشاغل به سوی فرد دیگر در حال حرکتند: ماه ژوئیه، یونان قانونی تصویب کرد که به برخی کارفرمایان اجازه می‌دهد هفته کاری شش روزه را اجباری کنند و سامسونگ نیز از مدیرانش خواسته یک هفته شش روزه کار کنند. اکنون این سوال تشکیل می‌شود که کار کردن طویل زمان چه اثری بر بدن می‌گذارد. 

سال ۲۰۲۱، سازمان جهانی بهداشت و سازمان بین‌المللی کار گزارشی انتشار کردند که نوشته آن بازدید خطرات کار بیشتر از حد روی سلامتی می بود. این گزارش نشان داد ساعات کار «طویل» که «بیشتر از ۵۵ ساعت در هفته» تعریف می‌شود، علت ۷۴۵۰۰۰ مرگ ناشی از سکته مغزی و بیماری‌های قلبی در سال ۲۰۱۶ بوده که از سال ۲۰۰۰ افزایش ۲۹ درصدی داشته است. 

اَلِکسیس دِسکاتا، محقق در بیمارستان و دانشگاه آنژِه اینسِقم، مستقر در فرانسه، می‌گوید: «داده‌های کافی برای نشان دادن این که کار بیشتر از حد نخستین بیماری شغلی جهان است، وجود دارد.» همانطور که تحقیقات مشخص می کند، حتی ۴۰ ساعت کار در هفته که زمان‌ها است به گفتن استاندارد اعتدال بین کار و زندگی مراعات می‌شود، امکان پذیر انچه که فکر می‌کردیم برای سلامتی ما سودمند نباشد. 

عواقب نهان کار بیشتر از حد

اثرات کار بیشتر از حد روی سلامتی می‌تواند مستقیم و غیرمستقیم باشد. استرس مرتبط با ساعات طویل کار می‌تواند بر سلامت تأثیر مستقیم بگذارد، چون بدن را در حالت ستیز یا گریز (عکس العمل فیزیولوژیک در جواب به موقعیت‌های خطرناک) ثابت نگه می‌دارد. این حالت به نوبه خود تبدیل افزایش سطح کورتیزول می‌شود که متعاقباً بر سطح قند خون تاثییر می‌گذارد و سیستم ایمنی را تحول می‌دهد. 

به مرور زمان، اگر این سختی و استرس مزمن شود، می‌تواند تبدیل مشکلات سلامتی از قبیل سختی خون بالا، سردرد، اضطراب، افسردگی، مشکلات گوارشی، بیماری قلبی، دعوا قلبی، سکته مغزی یا اختلالات خواب شود. 

ساعات کار طویل می‌تواند تاثییر غیرمستقیم هم داشته باشد، به این صورت که زمان یا زمان انجام فعالیت‌های سالم افراد را از بین می‌برد. دسکاتا می‌گوید: «هنگامی بیشتر از حد کار کنید، دیگر هنگامی برای خوب خوابیدن، خوب غذا خوردن و خوب ورزش کردن ندارید. هنگامی فعالیت‌های اوقات فراغت، همانند پیاده‌روی و ورزش یا گذراندن زمان با خانواده و دوستان را با کار زیاد تر جانشین کنید، اثرات منفی این انتخاب بر سلامت شما، تشدید می‌شود. 

همانطور که تحقیقات نشان داده، اثرات منفی کار بیشتر از حد بر سلامت امکان پذیر سال‌ها نهان بمانند. در گزارش منتشرشده توسط WHO و ILO، زیاد تر مرگ و میرهای ناشی از کار بیشتر از حد در کارگران بالای ۶۰ سال بوده که در جوانی ۵۵ ساعت یا زیاد تر کار کرده بودند. 

گرِیس سِمباجوی، محقق دانشکده بهداشت عمومی دانشگاه ایندیانا در بلومینگتون، ایندیانا، می‌گوید: «به نظر می‌رسد ده سال نقطه‌ای است که در آن ما واقعاً ناظر افزایش اثرات جمعی کار بیشتر از حد بر سلامت هستیم. برای افرادی که ساعات طویل را در زمان زمان کوتاهی کار می‌کنند برای مثالً برای آخر دادن به یک پروژه استرس‌زا، اثرات کار بر سلامتی کمتر است و اگر ساعات طویل کار متوقف شود، می‌توان اثرات آن را افت داد. 

اگرچه نیرومندترین اثرات در کارگرانی که بیشتر از ۵۵ ساعت در هفته کار می‌کنند دیده می‌شود، سمبایو خاطرنشان می‌کند که این اثرات در کارگرانی که بیشتر از ۴۰ ساعت در هفته کار می‌کنند نیز دیده می‌شود. 

سمبایو می‌گوید: «حتی ۴۰ ساعت کار در هفته از منظر سلامتی چندان عالی نیست.» همانطور که تحقیقات مشخص می کند، افت هفته‌های کاری تبدیل بهتر شدن کیفیت زندگی، بهبود خواب و افت استرس می‌شود. در نتیجه، برخی از کشورها اغاز به حمایتاز هفته‌های کاری مختصر‌تر و زمان‌های طویل‌تر تعطیلات کرده‌اند. این کشورها شامل ایسلند (جایی که ۸۶ درصد از کارگران چهار روز در هفته کار می‌کنند) و دانمارک (دارای یک هفته کاری رسمی ۳۷ساعته با پنج هفته زمان مرخصی اجباری در سال است) خواهد شد. 

نشستن طویل زمان چطور خطر را افزایش می‌دهد؟

مطابق اداره آمار کار ایالات متحده، کارگران غیرنظامی به طور متوسط ۳.۴۶ ساعت در روز می‌نشینند. برای کارمندان اداری، این رقم امکان پذیر ۸ تا ۱۰ ساعت در روز باشد، در حالی که برای مشاغل یدی، این رقم امکان پذیر به اندازه ۱ ساعت در روز باشد. 

برای کارکنان اداری، گذراندن ساعات طویل پشت میز می‌تواند با افزایش خطر ابتلا به تعدادی از بیماری‌های مزمن همانند سختی خون بالا یا دیابت نوع ۲، در طول زمان مرتبط باشد و این خطر تنها وقتی افزایش می‌یابد که زمان بیشتری را در محل کار خود بگذرانید. آیدان بوفِی، محقق دانشگاه لیمِریک در ایرلند که تحقیقاتش روی اثرات بی‌تحرکی کارکنان اداری بر سلامت‌شان تمرکز دارد، می‌گوید: «اگر ساعات کاریتان را افزایش دهید، زمان نشستن‌تان را افزایش داده‌اید.»

کارکنان ادارات نیز به علت ساعت‌های طویل نشستن در روز، در معرض صدمه‌هایی همانند گردن درد یا کمردرد می باشند. رایان استاینر، فیزیوتراپیست کلینیک کلیولَند، در کلیولند اوهایو، می‌گوید: «نشستن یک موقعیت تنش‌زا برای ستون فقرات است.» 

این مشکلات سلامتی را می‌توان با ورزش جبران کرد و خطرات آن در افرادی که به طور متوسط ۱۵۰ تا ۳۰۰ دقیقه در هفته فعالیت بدنی دارند به مقدار قابل‌توجهی افت می‌یابد. این اثرات را می‌توان با استراحت‌های مختصر در طول روز، چه به طور راه رفتن چند دقیقه‌ای چه به طور جابه‌جا شدن به حالت ایستاده، جبران کرد. 

تناقض فعالیت بدنی

با این حال، برای افرادی که کار یدی می‌کنند، افزایش فعالیت بدنی می‌تواند وضع را بدتر کند، اتفاق‌ای که به آن تناقض فعالیت بدنی می‌گویند. اگرچه افزایش فعالیت بدنی در اوقات فراغت به محافظت در برابر بیماری‌های قلبی عروقی پشتیبانی می‌کند، افزایش فعالیت بدنی اگر بخشی از کار باشد، خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی را افزایش می‌دهد. 

محققان تا این مدت در تلاش برای فهمیدن دلایل این تناقض می باشند، اما یک توضیح ممکن این است که برخلاف اوقات فراغت، کارگران کنترلی بر طول و شدت فعالیت بدنی خود ندارند. 

بوفه می‌گوید: «بدن کارگران تحت تنش مزمن قرار می‌گیرد و آن‌ها هنگامی برای بهتر شدن ندارند چون روز سپس مجدد کار اغاز می‌شود.» اثرات تنش مزمن با عوامل دیگر سبک زندگی، همانند نداشتن رژیم غذایی متعادل یا برتری ندادن به خواب، ترکیب می‌شود. 

از نظر دیگر، ورزشکاران برگزیده از سطح بالای فعالیت بدنی خود تاثییر منفی نمی‌بینند. دلیلش احتمالا این باشد که آن‌ها برای نگه داری کارکرد ورزشی خود، باید استراحت، ریکاوری و تغذیه خوب را در برتری قرار دهند. 

شرایط کاری مهم است و انعطاف‌پذیری تفاوت تشکیل می‌کند

محیط کاری شما می‌تواند تنش و استرس ناشی از ساعات طویل کار را افزایش دهد یا برعکس، این خطرات را جبران کند. 

همانطور که تحقیقات نشان داده، کارگرانی که کنترل بیشتری روی محیط کارشان دارند (برای مثالً توانایی کنترل شدت کار یا تعداد مسئولیت‌هایی که بر مسئولیت می‌گیرند) در قیاس با همتایان خود که کنترل کمتری دارند، تنش کمتری دارند. این توانایی به نوبه خود تبدیل نتایج بهتری همانند افت خطر بیماری قلبی می‌شود. سمباجوی می‌گوید: «ما می‌دانیم مشاغل با تقاضای بالا و کنترل کم با بیماری‌های قلبی عروقی مرتبط می باشند.» 

کارمندانی که برنامه کاریشان انعطاف‌پذیری دارد و شامل توانایی تنظیم برنامه کاری برای برآوردن نیازهای زندگی خانوادگی می‌شود، نسبت به کارکنانی که کنترلی بر برنامه خود ندارند، از سلامت روان بهتری برخوردار می باشند. این تأثیر حتی در قیاس با کارمندانی که هر هفته، ساعت‌های شبیهی کار می‌کنند، درست است. 

پِرل مَک‌اِلفیش، محقق دانشگاه علوم پزشکی آرکانزاس می‌گوید: «انعطاف کاری، جدا گانه از تعداد ساعات کاری، جدا گانه از زمان مرخصی با حقوق، با افسردگی یا اضطراب همبستگی منفی دارد. افرادی که این انعطاف‌پذیری را دارند، نسبت به افرادی که این انعطاف‌پذیری را ندارند، اضطراب و افسردگی کمتری را توانایی می‌کنند.» 

انچه که پیداست، هنگامی سخن بگویید از کار برای زندگی می‌شود تا زندگی برای کار، هفته کاری کوتاهتر و انعطاف‌پذیرتر به سود همه است.