چرا زیاد تر از رابطه با دیگران نومید می شویم؟_صبح سریع

تعداد بسیاری می پرسند، چرا دیگران ناامیدمان می کنند؟ چرا هنگامی همیشه همه چیز خود را در طبقی از اخلاص به دیگران می بخشیم، این طور بی انصافانه، در نهایت سرخورده مان می کنند؟ 

افراد بسیاری در خلوت این سوال ها را از خود می پرسند. به گمان زیاد غم و ناامیدی نیز به زمان کلنجار رفتن با این سوال ها دامن شان را می گیرد و زیاد تر راه گریزی نمی یابند. پیامد روبه رو شدن با این چنین وضعیتی قطع ربط با دیگران است که متاسفانه حالت خوشایندی نیست و راه به عواقب بدی در عرصه سلامت روان می بَرد.

 

زیاد تر می شنویم که همه ناامیدی ها در نهایت فراموش می شوند. با این حال، این سخن همیشه درست از آب درنمی آید. ناامیدی ها فراموش نمی شوند، آنها اشک ها و خراش هایی را در قلب مان به جا می گذارند. اگر یکی از افراد خوش شانسی نباشیم که قادرند این موقعیت ها را به خوبی مدیریت کنند و به شدت فصل جدیدی از زندگی را اغاز کنند، ماحصل جز سرگردانی و سرخوردگی نخواهد می بود.

خاستگاه این چنین موقعیت هایی کجاست؟ آیا صحت دارد که انسان به علت خودخواهی اش توان روحی مراقبت از روابط اش را ندارد؟ آیا در اینجا مطمعن به نفس کاذب نقشی دارد؟ بگذارید مقداری دقیق تر شویم.

سرخورده شدن از رابطه با دیگران، چرا؟ 

هر فردی قیمت هایی دارد. این قیمت ها ستون هایی اند که فهمیدن شما را از دیگران و از دنیای اطراف تان بنا می کنند. این قیمت ها عبارت از عشق، احترام، دوستی و حتی عقل سلیم اند.

پرواضح است که انتظار نابجایی ست که همه از قیمت های ما آگاه باشند و خود را با آن هماهنگ سازند. برای خود ِ ما ناممکن است که خودمان را صد در صد با قیمت های دیگرانی که می شناسیم شان تطبیق دهیم.

از نظر دیگر، تعداد بسیاری از ما زیاد تر خواهان درجه ای از احترام و اعتباریم. چنانچه آن اعتبار و احترامی را که سزاوارش هستیم را نه به کفایت که در کمترین مقدار انتظارمان دریافت نکنیم، سرخورده می شویم. 

هر یک از ما سهم خودمان را از این نوع سرخوردگی ها و نومید شدن ها داریم؛ این قانون زندگی است. 

چرا این اتفاق می افتد؟

مطمعن بیشتر از حد: ریا، حالت طبیعی ذهن انسان است

قدم اول برای این که روابط خود را مقداری بهتر پیش ببرید، این است که به محض آشنایی به شخص روبه رو تان صد در صد مطمعن نکنید؛ همه مطمعن خود را در بدو آشنایی نثار شخصی که به تازگی ملاقات کرده اید، نکنید. 

روانشناس تکاملی، رابرت کورزبان در کتاب خود با گفتن چرا همه (دیگران) ریاکار می باشند: تکامل و ذهن، مسئله زیاد جالبی را گفتن می کند. او مدعی است که بخشی از ذهن قیمت ها و عقاید ایدئولوژیک خود را دارد. این چنین قسمت فرد دیگر وجود دارد که منحصراً با مقصد اغوا کردن مردم عمل می کند. شما می خواهید دیگران را دوست داشته باشید، با دیگران آشنا شوید، دوستانی اشکار کنید و افرادی را که جذب شان می کنید، نگه دارید. برای انجام این کار، شما (و فرد روبه رو) تمایل دارید که افترا های سفید بگویید یا حتی به ریاکاری متوسل شوید.

با پیشرفت رابطه، شخصیت های واقعی آشکار می شوند. از این رو، یک دفعه، امکان پذیر فهمید شوید که فرد روبه رو شما، عاری از تعداد بسیاری از قیمت های مورد نظر شما است.بهترین کار در همه موارد این است که محتاط باشیم. در واقع، شما نباید بلافاصله همه مطمعن خود را به افراد دیگر معطوف کنید. ابتدا باید حرکت و کردارش را ببینید.

 

ریشه همه رنج ها: انتظار داشتن و متوقع بودن 

ویلیام شکسپیر می‌گوید: « متوقع بودن ریشه همه دردها است». به این علت، اگر از خود می‌سوال کرد «چرا مردم همیشه ناامیدم می‌کنند؟» باید به خودت نگاه کنی و ببینی چه مقدار توقع ات از دیگران بالاست.

زیاد زمان ها هنگامی سطح توقع مان از دیگران را کم می کنیم، و دیگران را همان طور که می باشند می پذیریم زندگی رنگ و بوی بهتری به خود می گیرد. 

اگر بی وقفه از دیگران انتظارات به جا و نا به جا نداشته باشیم، و نخواهیم که دیگران مطابق میل و خواسته ما عمل کنند، مطمئناً از آشنایی با دیگران سرخورده و نومید نمی شویم. 

 

تعصب نسبت به روابط آزارنده

برخی از افراد تمایل دارند که مکرر داخل رابطه و دوستی با افرادی شوند که ویژگی های شخصیتی شان شبیه با مشخصات شخصیتی خودشان است. این نوع روابط زیاد تر خوب از کار در نمی آیند. به گفتن مثال، اگر شما همدلی بالایی نسبت به دیگران دارید یا دچار سندرم کلاسیک وندی (نیاز به مراقبت و سودمند بودن برای دیگران) هستید، امکان پذیر زیاد تر  داخل رابطه با افراد خودشیفته شوید.

دلنشین است بدانید که  تیپ شخصیتی شما زیاد تر با افرادی که کمترین تناسب را با شما دارند، بهتر کنار می آید.  این خود، در برخی موارد، به علت کمبودهایی در شما است که به آنها نپرداخته اید، یا به علت عزت نفس پایین شما است که  وا می دارتان جذب افرادی شوید که در کنار آنها دیده می شوید.

انتظار نداشته باشید همیشه معادل آنچه را که می دهید به دست آورید

شما خوب می دانید که کلمه و مفهوم “رابطه متقابل” به چه معناست: متقابل یعنی این که شما دقیقاً معادل آنچه را که می دهید دریافت کنید. اگر در روابط تان به جستوجو این چنین چیزی هستید، قطعاً صدمه می بینید.  

بدانید و آگاه باشید که روابط دوستانه،عاطفی و انسانی معامله های تجاری نیستند. به این علت اگر از جمله افرادی هستید که بی وقفه از خودتان می سوال کرد: «چرا مردم همیشه ناامیدم می‌کنند؟»، احتمالا ملزوم باشد به معنی واقعی کلمه در روابط و نگاهی که به روابط تان دارید، تجدید نظر کنید، و نگاه متغیری به رابطه متقابل داشته باشید.

از این منظر رابطه دوستانه متقابل یعنی این که:

 پذیرای هر آنچه باشید که دوست تان در یک رابطه به شما می بخشد، آن را با عشق دریافت کنید و از آن لذت ببرید. 

– عمل متقابل یک عمل آزاد است که در آن هر یک از طرفین تصمیم می گیرد چه وقتی، چطور و  چه مقدار عواطف و ضمانت در این رابطه بگذارند.

به گفتن مثال، شما امکان پذیر واقعا دلواپس یک دوست باشید و به رغم این که او به مطلب های شما جواب نمی دهد برایش مطلب بفرستید و جویای حالش باشید. یا احتمالا دوستی دارید که دوست ندارد به اندازه شما با هم ملاقات داشته باشید. با این حال، در اوقات سخت، این دوستان همیشه در یک لحظه در کنار شما می باشند.

– شما باید رویکرد آرام تری داشته باشید. همه چیزهایی را که اراعه می دهید به روش میلی متری اندازه نگیرید، و متوقع باشید که عین اش را دریافت کنید. انجام این کار شما را به ناامیدی های دائمی سوق می دهد.

سخن پایانی 

 پذیرفتن این که ناامیدی بخشی از سفر زندگی است الزامی است. سالم‌تر است که یاد بگیرید توقعات خود را پایین بیاورید و در رابطه این که از همان ابتدا همه اعتمادتان را وسط بگذارید،  مقداری محتاط تر باشید. بدانید که توقع داشتن ماحصلی جز رنج ندارد. و به اطرافیان مان سهل و آسان محبت کنیم اما محتاطانه مطمعن کنیم.