اسیر رؤیای دیگران نشویم/ حس ناکافی بودن چطور نشاط را از ما می‌گیرد؟_صبح سریع

در این دنیای پرآشوب و پر تحول و شتابان٬ راضی و خوش‌حال بودن همانند دُر و گوهر نایاب است. گم‌گشته آدم‌ها است. فارغ از مرز های جغرافیایی. کمتر آدمی را می‌توان یافت که آرزوهای دور و دراز نداشته باشد! و به اکنون و حال خود راضی و رضامند باشد! 

  ما در عصری زندگی می کنیم که گردش عظیم اطلاعات در کنار مزایای غیرقابل انکارش رویای نشاط دایمی را از ما ستانده است. چون اطلاعاتی که هر لحظه داخل ذهن ما می شود قابل قیاس با گذشتگان و نسل های قبل نیست. ما اصولا با حجم روزانه ۴۰۰ گیگ اطلاعات پردازش نشده ای که داخل ذهن مان می شود به سادگی نمی توانیم خوش‌حال باقی بمانیم. چرا؟ 

  چون ذهن ما در برابر هر نوع داده‌ای ( data) عکس العمل نشان می دهد! برای مثال اگر دو عدد ۱۴ و ۲۰ جلوی چشمان ما باشد٬ ذهن به طور ناخودآگاه قیاس‌هایی انجام می دهد و تاثییر جانبی اش قضاوتی است که رخ می‌دهد. حال فکر کنید ذهنی که آموزش ندیده است در برابر چندصد گیگ دیتایی که از شبکه های اجتماعی٫ رسانه‌های گروهی و دیگر ابزارها به دست می آورد به چه استیصالی می‌رسد!؟ 

 ما به طور روزانه در معرض انبوهی از داده‌ها هستیم که خود به ۳ نوع information ‚ misinformation و disinformation قابل طبقه بندی است که شامل اطلاعات‌؛ اطلاعات نادرست و اطلاعات نادرستی می‌شود که عمداً تشکیل و انتشار خواهد شد؛ می باشند! 

هنگامی که ذهن در برابر حجم انبوهی از این سه نوع اطلاعات قرار می گیرد – که قسمت اجتناب ناپذیر زندگی امروزی شده است – به قیاس ای بی آخر از حجم انبوهی از داده های درست و نادرست می پردازد که خروجی اش دست کم حس ناخوشایندی است چون اساسا ذهن زیاد تر انسانها توان پردازش حجم زیاد information را ندارد چه برسد به misinformation و disinformation که نیازمند ذهنی است که آموزش دیده باشد.

  یکی از خروجی های این چالش دایمی ذهن و داده ها مفهومی است به نام imperfections به معنی ناکاملی ها – کاستی‌ها. حجم زیاد ها داده‌ها از ما کمال‌گرایانی غیرقابل توقف ساخته که حتی عکس درستی از آینده آرمانی خود نداریم!

  مطمئنا فقط یک عامل در اتفاق حس ناخوش‌بختی و ناکافی بودن تاثییر ندارند و نمی شود اتفاق حس ناکافی بودن را به عامل انفجار اطلاعات – از هر نوع آن – تقلیل داد و فروکاست. اما عامل فوق اثری مهم در بازتولید حس ناکافی بودن در جوامع گوناگون دارد.

  نقل قول معروفی از ژان پل سارتر- فیلسوف فرانسوی –  هست که حرف های می بود “چیزی وحشت‌ناک تر از دچار شدن  در رویای دیگران نیست.”  در واقع حجم زیاد داده های درست و نادرستی که ما هر روز با آن مواجهیم جریانی دایمی از این توصیف سارتر تشکیل می کند که حس ممتد ناکافی بودن است.

 در حالی‌که اساسا هیچ‌چیزی کامل و بی نقصی ( perfect) در این دنیای به شدت در حال تحول و تحول وجود ندارد حجم زیاد misinformation و disinformation ها در حال ترسیم perfect هایی می باشند که با imperfect ( ناقص) بودن فقط و فقط چند کلیک فاصله دارند! 

  در این زیاد  داده های نادرست و درست و مغشوش که ذهن ما دچار آن است قسمت از روان ما هم دچار وجود کمال نایافته imperfect است که ذهن در حال تشکیل آن است.

  یکی از دلایلی که مهاجرت در ایران و حتی در دنیا به گرایش عمومی trend -بدون در نظر گرفتن شاخص های فردی و اجتماعی هر شخصی – تبدیل شده است همین حس ناکافی بودن آدم ها است. 

در کنار آموزش هایی که ما برای برخورد و مدیریت اطلاعات و داده ها نیارمندیم به نوع مهمتری از آموزش digital fasting ( روزه دیجیتال) هم نیازمندیم. این حس دایمی ناکافی بودن که ناشی از نزاع ذهن و داده ها است می تواند انواع حادی از افسردگی را با عوارض غیرقابل برگشت و حتی خودکشی تشکیل کند.

  *پی‌نوشت: نوشتار فوق فقط تاثییر اطلاعات بر جنبه ای فردی زندگی انسان ها را بازدید می کند و جنبه های اجتماعی و گسترش ای گردش اطلاعات و قیاس های آماری را که مبنا گسترش جوامع است تکذیب نمی کند. در ضمن این نوشتار پدیدۀ مهاجرت را به این عامل فرو نمی‌کاهد.