نوآوری‌هایی که اولین پیوند کامل چشم در جهان را ممکن ساخت_صبح سریع

 آرون جیمز (Aaron James)، تا این مدت نپذیرفته که او اولین پیوند پیروزی‌آمیز کامل چشم در تاریخ را دریافت کرده است. این پدر ۴۷ ساله از هات اسپرینگز، آرکانزاس، می‌گوید: این که بخشی از کاری به این بزرگی باشم، مات و مبهوتم می‌کند.

به نقل از نیچر، در سال ۲۰۲۱، جیمز در میانه کار به گفتن کارگر خط برق سختی قوی در یک حادثه الکتریکی مجروح شد. او بازوی چپ، چشم چپ، چانه و بینی خود را از دست داد و به زمان دو سال قادر به خوردن غذای جامد، مزه کردن، بو کردن یا سخن بگویید کردن به طور معمول نبوده است.

در ماه مه سال ۲۰۲۳، او اولین پیوند چشم و صورت را در جهان در یک عمل جراحی در دانشگاه نیویورک در شهر نیویورک دریافت کرد. بیشتر از یک سال بعد از جراحی، چشم پیوندی او سالم مانده است و شبکیه آن حتی می‌تواند به نور جواب دهد. اما جیمز نمی‌تواند با آن ببیند.

بوهدان پوماهاچ (Bohdan Pomahač) در دانشکده پزشکی ییل (Yale) که در سال ۲۰۱۱ اولین پیوند کامل صورت را در ایالات متحده انجام داد، اما دچار پرونده جیمز نبوده است، می‌گوید: این یک عمل جراحی زیاد عالی است.

ماراتن جراحی

یک گروه پزشکی بزرگ، کل چشم چپ، حفره استخوانی اطراف آن، بینی، تکه‌ای از استخوان چانه و ماهیچه‌ها، اعصاب و رگ‌های خونی مرتبط را از اهداکننده‌ای که مغزش هیچ فعالیت عملکردی نشان نمی‌داد به جیمز پیوند زد. عمل جراحی نزدیک به ۲۱ ساعت طول کشید.

دانیل سرادینی (Daniel Ceradini)، جراح و اولین نویسنده این مطالعه، می‌گوید: پزشکان هیچ زمان انتظار نداشتند که بینایی چشم پیوند خورده جیمز بازیابی شود. دلیلش این است که هیچ مدرکی مبنی بر این که عصب بینایی اهداکننده بتواند با پیروزی مجدد به مغز جیمز متصل شود وجود نداشت. عصب بینایی که اطلاعات را از شبکیه به مغز می‌فرستد، بخشی از سیستم عصبی مرکزی است و چگونگی بازسازی این سیستم یک راز باقی مانده است. اما این جراحی، محققان را یک قدم به پیوند چشم نزدیک‌تر می‌کند که می‌تواند روزی بینایی را بازیابی کند، که به حرف های سرادینی، یک نقطه عطف بزرگ در نظر گرفته می‌شود.

جیمز به پیوند صورت نیاز داشت و مایل می بود در ازای پشتیبانی به گیرندگان پیوند در آینده، خطر اضافی مرتبط با پیوند چشم را بپذیرد. او می‌گوید: من پیش از پیوند صورت از داروهای سرکوب‌کننده ایمنی منفعت گیری می‌کردم. تنها کاری که می‌توانستیم انجام دهیم این می بود که چیزی به دست آوریم.

تمرین و تمرین

سرادینی می‌گوید کالبد شکافی چشم به قدری پیچیده است که گروه حداقل ۱۵ بار روی اجساد تمرین کردند.

تعداد بسیاری از پیشرفت‌های علمی دست به دست هم دادند تا عمل جراحی انجام شود. پوماچ می‌گوید این تیم اساسا جراحی جدیدی را بر پایه اصول حاضر گسترش داده‌اند. خون رسانی به چشم‌ها از شریان متغیری با شریان تامین کننده بقیه صورت می‌آید. جراحان برای مطمعن از این که چشم اهدایی جریان خون را برای زمان طویل از دست نمی‌دهد، شریانی را که خون چشم اهداکننده را تامین می‌کرد به شاخه‌ای از شریان خارجی اهداکننده متصل کردند که رگ بزرگی است که از نزدیک گردن اغاز می‌شود. سپس کل مجموعه به جیمز پیوند زده شد، روشی که هیچ زمان در انسان انجام نشده می بود. پوماهاچ می‌گوید: آنها فهمیدند که چطور کره چشم را بازیابی کنند تا به جریان خون صدمه نرسد.

پیشرفت دیگر تشکیل یک جفت راهنمای جراحی چاپ سه بُعدی می بود که به جراحان این امکان را می‌داد تا دقیقا مقدار مناسبی از استخوان اهدا کننده مورد نیاز برای تناسب با صورت جیمز را بردارند. این راهنماها بر پایه اسکن‌های توموگرافی رایانه‌ای از صورت اهداکننده و جیمز می بود و در طول عمل جراحی روی صورت آنها نصب شد. سرادینی می‌گوید: قطعه اهداکننده دقیقا در همان جایی قرار می‌گیرد که باید قرار بگیرد.

بعد از همه این موارد، هیچ کس نمی دانست که کره چشم پیوند شده چطور حرکت خواهد کرد، سرادینی می‌گوید: آیا کوچک می‌شود؟ آیا شبکیه چشم کار می‌کند.

دیدار با چهره تازه سپس از یک و نیم هفته

هنگامی جیمز از عمل جراحی بیدار شد، اولین چیزی که فهمید شد بوها می بود. با خنده می‌گوید، سپس از دو سال بدون حس بویایی، با وجود این که بوی «بیمارستان» را حس می‌کردم اما شکرگزار بودم.

سپس از نزدیک به یک و نیم هفته برای اولین بار چهره تازه خود را دید. اکنون هم که از جلوی آینه می‌گذرد، مجذوب خود می‌شود. او دیگر همانند قبل از پیوند، زمان بیرون رفتن از چشم‌بند و ماسک منفعت گیری نمی‌کند. او از این که می‌تواند مجدد ریش بگذارد شوق زده است.

چشم پیوندی نمی‌تواند حرکت کند یا ببیند، اما سختی طبیعی و جریان خون خوبی دارد و شبکیه به نور جواب می‌دهد. جیمز حس خارش عمیق در حفره چشم دارد باشد و حس اطراف چشمش نیز اغاز به برگشت کرده است. سرادینی می‌گوید اعصاب محیطی اطراف چشم به طور اتفاقی مجدد رشد می‌کنند.

بازیابی بینایی

اشکار نیست که آیا پیوند چشمی که در آن فرد گیرنده،  بینایی خود را به دست می‌آورد، روزی امکان پذیر باشد یا خیر. سرادینی  فکر می‌کند که این یک مقصد قابل دستیابی در آینده نزدیک است اما پوماهاچ ناموافق است. با این حال، هر دو موافق می باشند که قسمت کلیدی از دست رفته برای دستیابی به آن، بازدید چگونگی بازسازی عصب بینایی است. پوماهاچ فکر می‌کند که دور از انتظار است این کار امکان پذیر باشد.

او می‌گوید: اگر بازسازی مغز یا نخاع را کشف کنیم، امکان پذیر این اتفاق نیز امکان پذیر بیفتد.