مُسکن جدیدی که دقیقاً محل درد را مقصد قرار می‌دهد_صبح سریع

به نقل از نیو اطلس، این قرص ضد درد تازه بر خلاف دیگر مسکن‌ها، به جای کند کردن اعصابی که سیگنال‌های درد را ارسال می‌کنند، به طور مستقیم علت مهم درد را رفع می‌کند.

سازندگان این مسکن تازه اکنون روی آزمایش این ترکیب در آزمایشات انسانی کار می‌کنند.

این مسکن که اصطلاحا پیش‌دارو(prodrug) نامیده می‌شود، متفاوت از دیگر داروهاست و تا وقتی که با شرایط خاصی در بدن روبه رو شود که آن را فعال می‌کند، غیرفعال می‌ماند.

به گفتن علمی، پیش‌دارو یک دارو یا ترکیب غیرفعال دارویی است که بعد از مصرف، متابولیزه می‌شود و به یک داروی فعال تبدیل می‌گردد. 

یکی از مزایای مهم منفعت گیری از یک پیش‌دارو این است که دارو را مستقیماً به جایی که در بدن مورد نیاز است، می‌رساند و این کار برای چیزی همانند یک داروی مسکن زیاد مهم است.

اکنون گروهی از پژوهشگران بین‌المللی از یک عکس العمل شیمیایی معروف برای تشکیل دارویی منفعت گیری کرده‌اند که تسکین موضعی درد، به ‌اختصاصی برای دردهای مزمن را فراهم می‌کند.

پروفسور اندرو آبل(Andrew Abell) از دپارتمان شیمی و مرکز تعالی بیوفتونیک در مقیاس نانو(CNBP) در دانشگاه آدلاید که نویسنده همکار این مطالعه است، می‌گوید: تیم ما یک پیش‌داروی موثر(ترکیبی که در داخل بدن به یک داروی فعال دارویی متابولیزه می‌شود) تشکیل کرده‌اند و دریافتند که می‌تواند درد مزمن را در طول آزمایش‌های بالینی تسکین دهد.

او گفت: ما معتقدیم اولین افرادی بودیم که ایده منفعت گیری از این عکس العمل شیمیایی خاص را در یک مفهوم بیولوژیکی نقل کردیم و اکنون پتانسیل منفعت گیری از آن را در شرایط دیگر می‌بینیم.

این پیش‌دارو توسط یک عکس العمل شیمیایی با گونه‌های فعال اکسیژن(ROS) همانند هیدروژن پراکسید و پراکسی‌نیتریت فعال می‌شود که در محل‌های درد مداوم نسبت به دیگر نقاط در غلظت‌های بالاتری یافت خواهد شد. معنی آن این است که این پیش‌دارو به طور غیرفعال در سراسر بدن گردش می‌کند، تا وقتی که به این محل‌های درد برسد و اثرات خود را اعمال کند.

پروفسور پیتر گریس(Peter Grace) از مرکز سرطان اندرسون در دانشگاه تگزاس می‌گوید: طبق معمولً داروهای حاضر برای درمان درد مزمن تنها برای نزدیک به یک نفر از هر شش نفر مؤثر می باشند و به سادگی فعالیت اعصابی را که سیگنال‌های درد را ارسال می‌کنند، کند می‌کنند. اما پیش داروی تازه ما با افت مولکول‌هایی که مسئول ارسال سیگنال‌های درد می باشند، به این مشکل به طور اساسی رسیدگی می‌کند. این روش پتانسیل یک رویکرد تازه را برای درمان درد مزمن دارد.

محققان اثربخشی این پیش‌دارو را در مدل‌های موش دارای درد مزمن بودند، آزمایش کردند و موفق نشان داد، چرا که حساسیت مفرط به لمس و سرما را شش ماه بعد از صدمه معکوس کرد.

در حالی که این آزمایش نشان داد که اثرات این پیش‌دارو وابسته به دوز است، اما محققان مشاهده کردند که مصرف دوز مکرر آن اثرات ضد درد آن را نگه داری می‌کند.

دیون ترنر(Dion Turner) یکی از نویسندگان این مطالعه او گفت: این آزمایش به ما نشان داد که این ترکیب قوت تحمل را که عامل محدودکننده مهم مسکن‌های قوی همانند مورفین است، القا نمی‌کند. درد مزمن هم چنان یک الزام پزشکی بزرگ است که برآورده نشده است و درمان های غیر اعتیادآوری همانند این، این حوزه را که اکنون تحت سلطه مواد افیونی اعتیاد آور است، منقلب می‌کند.

اکنون محققان این مطالعه برای پشتیبانی به آخر دادن به این نوشته پشتیبانی مالی دریافت کرده‌اند و به کارآزمایی‌های بالینی ادامه خواهند داد تا اثربخشی و ایمنی این پیش‌دارو را قبل از حرکت به سمت آزمایشات انسانی اثبات کنند.

برای افرادی که علاقه‌مند به دریافت اطلاعات بیشتری درمورد این پژوهش می باشند باید او گفت که این عکس العمل شیمیایی که توسط محققان به خدمت گرفته شده است، اکسیداسیون بایر-ویلیگر(Baeyer-Villiger oxidation) یا به اختصار BVO نامیده می‌شود که او گفت و گو در رابطه جزئیات آن در اینجا زیاد پیچیده و خارج از حوصله است، اما اگر به شیمی آلی علاقه دارید و می‌خواهید در رابطه BVO زیاد تر بدانید، در یوتیوب توضیحات خوبی درمورد آن وجود دارد.

این مطالعه در مجله Nature Biotechnology انتشار شده است.