منفعت‌گیری از قوت بینایی زبان موش‌ها برای درمان بیماری‌های عصبی_صبح سریع

موش‌ها با منفعت گیری از زبان خود اشیای لمسی را تشخیص خواهند داد. جویدن نان شیرینی میانه خواندن اخبار صبحگاهی، سخن بگویید کردن میانه رانندگی، بیرون آوردن تکه‌ای از غذا که بین دو دندان گیر کرده همه با هماهنگی زبان و مغز و بدون دقت آگاهانه انسان‌ها انجام می‌شود؛ اما مسیر دقیق عصبی این هماهنگی در مغز تا کنون و تا حد بسیاری ناشناخته مانده است.

اکنون، شماری از دانشمندان دانشگاه خصوصی کرنل در نیویورک آمریکا مسیر عصبی را شناسایی کرده‌اند که موش‌ها برای هدایت زبان به سمت اهداف با قابلیت لمس از آن منفعت گیری می‌کنند؛ کولیکولوس برتر یا همان ناحیه‌ای در مغز که پستانداران از آن برای هدایت نگاه خود به سمت اهداف بصری پشتیبانی می‌گیرند.

جسی گلدبرگ، استاد رشته زیست‌شناسی عصبی و رفتارشناسی در دانشکده علوم و هنر دانشگاه کرنل و نویسنده ارشد این مطالعه او گفت: ماهیت کنترل جنبشی، نظارت بر حرکت درلحظه است تا تنظیمات همزمان محقق شود. این تنظیمات در مغز خودکار می باشند، اما بر تاثییر انواع بیماری‌ها امکان پذیر کارایی خود را از دست داده و صدمه ببینند.

وی او گفت: اگر قابلیت حس لامسه‌ و بازخورد آن را از زبان انسان حذف کنیم، گفتار نامفهوم می‌شود و قوت بلع بهم می‌خورد. علت شماره یک مرگ و میر در برخی بیماری‌های عصبی؛ همانند پارکینسون، دیستونی (بدقوامی ماهیچه) یا اسکلروز جانبی آمیوتروفیک، ذات الریه ریوی یا استنشاقی است. چون با کنترل ضعیف زبان، فرد توان کنترل خوب و درست غذا و آب را ندارد و به طور اتفاقی آنها را استنشاق می‌کند و خفه می‌شود. شناسایی این مسیر سرنخی برای بهبود درمان اختلالات عصبی است.

زیاد تر قسمت‌های مغز به کنترل جنبشی تعلق دارد؛ همانند جویدن و رسیدن به یک فنجان بدون نگاه کردن. اما سازوکار بازخوردهای لمسی در اندام‌ها از جمله در زبان تا حد بسیاری ناشناخته مانده است، چون مشاهده آن دشوار است. فناوری‌های تازه از جمله دوربین‌های پرسرعت و یادگیری ماشینی به محققان امکان را می‌دهد تا ارتباطات تازه برقرار کنند.

چند سال پیش، محققان دانشگاه کرنل روشی را برای مطالعه کنترل جنبشی در محل در موش‌ها با تمرکز بر زبان آنها زمان لیسیدن آب از یک منبع آب طراحی کردند. آنها فهمید شدند موش‌ها به شکل دوره‌ای آب می‌خورند برای مثال در هر ثانیه شش تا هشت بار به منبع آب لیس می‌زنند.

محققان این نوشته را با منفعت گیری از یک الگوریتم یادگیری عمیق برای تجزیه و تحلیل ساعت‌ها فیلم ویدئویی گرفته شده با دو عکس در هر میلی ثانیه به نتایج این یافته رسیدند که در موش‌ها، یک معماری زیاد حفاظت شده از مغز وجود دارد و طبق معمول دستاوردهایی در این سطح بعدا قابل بازدید و احتمالا تعمیم به انسان باشد.

این دستاورد این چنین راه‌هایی را برای تحقیق در مطالعات مرتبط با گفتار، منفعت گیری پیچیده فرد دیگر از کنترل زبان با هدایت لمسی و رباتیک هوشمند مصنوعی باز می‌کند.