یک ژن، عامل پیدایش زبان گفتاری است_صبح سریع
[ad_1]
به گزارش صبح سریع
وبگاه آسوشیتدپرس در گزارشی آورده است: چرا انسانها اغاز به سخن بگویید کردند؟ دانشمندان اعتقاد دارند که ژنتیک نقش بزرگی در این کار داشته است. آنها میگویند تکاملِ این توانایی بی همتا کلید بقای ما بوده است.
یافتههای یک پژوهش تازه یک ژن خاص را به ریشههای باستانی زبان گفتاری مرتبط میکند. بر پایه این یافتهها، یک نوع پروتئین که فقط در انسان یافت میشود به گمان زیادً به ما در برقراری ربط به روشی تازه پشتیبانی میکند. گفتار به ما این امکان را میدهد که اطلاعات را به اشتراک بگذاریم، فعالیتها را هماهنگ و دانش را منتقل کنیم و در قیاس با پسرعموهای منقرضشدهمان همانند نئاندرتالها و دنیسوواها به ما برتری میبخشد.
لیزا فاینستاک (Liza Finestack) از دانشگاه مینهسوتا در آمریکا که در این پژوهش شرکت نداشت، او گفت: مطالعه تازه «اولین قدم خوب برای اغاز بازدید ژنهای خاص» است که امکان پذیر بر رشد گفتار و زبان تأثیر بگذارد.
یافتههای دانشمندان امکان پذیر روزی حتی به افرادی که مشکلات گفتاری دارند پشتیبانی کند.
دکتر رابرت دارنل (Darnell Robert)، یکی از اعضای این گروه پژوهشی، او گفت: واریانت ژنتیکی که دقت پژوهشگران را به خود جلب کرده می بود، یکی از انواع ژنهایی می بود که به ظهور هوموساپینس به گفتن گونه غالب که امروز ناظر آن هستیم پشتیبانی کرد.
دارنل از اغاز دهه ۱۹۹۰ میلادی روی پروتئینی به نام NOVA1، که برای رشد مغز زیاد مهم است، مطالعه کرده است. دانشمندان برای پژوهش تازه، در آزمایشگاه وی در دانشگاه راکفلر نیویورک از روش ویرایش ژن کریسپر (CRISPR) منفعت گیری کردند تا پروتئین NOVA1 حاضر در موشها را با نوعی از این پروتئین که به طور انحصاری در انسانها وجود دارد برای آزمایش اثرات واقعی واریانت ژنتیکی جانشین کنند. آنها در کمال شگفتی مشاهده کردند نحوه تشکیل صدای حیوانات هنگامی که یکدیگر را صدا میزدند تحول یافت.
بچهموشهای دارای واریانت انسانی، هنگامی که مادرشان را میدیدند، به روشای متفاوت از خواهران و برادرانشان با او سخن بگویید میکردند. موشهای نر بالغ دارای این واریانت نیز با دیدن یک موش ماده، برای جفتگیری به طوری متفاوت از موشهای معمولی جیرجیر میکردند.
دارنل او گفت: در هر دو این موقعیتها، موشها برای سخن بگوییدکردن انگیزه دارند و آنهایی که واریانت انسانی داشتند به طوری متفاوت سخن بگویید میکردند که نقش این نوع ژن را در گفتار مشخص می کند.
گزارش این پژوهش بهتازگی در مجله نِیچِر کامیوکِیشِنز (Nature Communications) انتشار شد.
دسته بندی مطالب
[ad_2]