چرا عیدی بازنشستگان پرداخت نشد؟_صبح سریع

تامین اجتماعی به بهانه افتنقدینگی، پرداخت عیدی بازنشستگان و مستمری‌بگیران خود را در این شرایط سخت معیشتی به تعویق انداخته است و دولت به بهانه افتمنابع و کسری بودجه، ارز دولتی دارو و کالا‌های اساسی را حذف کرده و دست به آزادسازی قیمت الزامی‌ترین نیاز‌های مردم زده است.

سعید علیزاده، بازنشسته کارگری با گفتن این نوشته او گفت: روسای مجلس، تامین اجتماعی، وزارت کار و کانون عالی بازنشستگان تامین اجتماعی، یک صدا می‌گویند «دولت پول ندارد»؛ آیا این حرف های حقیقت دارد؟ چرا بازنشستگان باید ریاضت بکشند و برای عیدی ۴ میلیون تومانی روز‌ها و هفته‌ها چشم به راه بمانند؟

او در ادامه گفت: با دقت به تعلق ۸ میلیارد دلار برای تهیه و واردات قطعات ماشین‌های لوکس، ۴ میلیارد دلار برای واردات طلا و ۳.۵ میلیارد دلار برای واردات خودروی دست دوم که همه انها برای تامین منافع دلالان در عرصه ماشین و ارز و طلاست و ربطی به زندگی یومیه کارگران و مزدبگیران ندارد، چطور مدعی خواهد شد پول نداریم؟ آیا نمی‌شد به جای این کالا‌های لاکچری که در این شرایطِ به حرف های‌ی آقایان «ریاضت اقتصادی» جزو برتری‌های زندگی اکثریت مردم سرزمین نیست، دارو و کالا‌های اساسی داخل کرد؟ نمی‌شد مایحتاج الزامی خانواده‌های زیر خط فقر را فراهم نمود؟!

علیزاده تصریح کرد: ۳.۵ میلیارد دلاری که برای واردات خودروی دست دوم تعلق یافته، از کجا آمده و ما به‌ازای آن چه مقدار باید مزدبگیران ریاضت بکشند و آزادسازی‌ها را تحمل کنند؟

این کارگر بازنشسته با انتقاد از سیاست‌هایی که به سود اصحاب قوت و ثروت است؛ اضافه کرد: بودجه ۱۵ میلیارد دلاری واردات کالا‌های اساسی از جمله غذا و دارو که برای امسال در نظر گرفته شده می بود نه تنها افزایش نیافته تا فقر کمتری نصیبِ اکثریت مردم شود، بلکه برای سال سپس ۳.۵ میلیارد دلار از آن کم کرده‌اند تا گروهی سود‌های نجومی کسب کنند و قسمت بزرگی از مردم از دریافت خدمات دارویی محروم بمانند و ناچار به تحمل فقر زیاد تر شوند.

وی در ادامه با اصرار بر این که شیوه اداره بازار ارز به سود خواصی‌ست که از محل گرانی دلار منتفع خواهد شد و متاسفانه دولت چشم‌هایش را می‌بندد؛ او گفت: دولت پیگیر ارز‌های پتروشیمی و نفت که باید از خارج داخل خزانه بانک مرکزی شود، نیست و اجازه می‌دهد دلار از کانال ۶۰ هزار تومان به ۹۲ هزار تومان برسد. حتی اجازه می‌دهد اندوخته‌داران مواد اولیه‌ای را که با ارز‌های کمتر از ۳۰ هزار تومان داخل کرده‌اند تبدیل به کالا کنند و بعد از تشکیل، کالاهایشان را با قیمت دلار ۸۵ هزار تومانی با مردم حساب کنند و در این بین، سود‌های افسانه‌ای ببرند.

 به حرف های علیزاده، این مدل از اندوخته‌داری نئولیبرال فقط جیب خواص را پر می‌کند و مردم را هر روز از روز قبل فقیرتر می‌سازد؛ امروز بار مهم این فقر گسترده بر دوش کارگران شاغل و بازنشسته، معلمان و پرستاران، غیررسمی‌کاران و کارگران فصلی و پاره‌زمان افتاده است.

او در آخر او گفت: بعد نتیجه می‌گیریم پول هست که حقوق نجومی و عیدی و پاداشِ آن‌چنانی به مدیران شستا و وزارت کار، به وکلای مجلس و مدیران بانک‌ها داده شود؛ پول هست که وام‌های ۹۰۰ ماهه و ۵۰۰ ماهه به مافیا داده شود، اما برای بهبود حالت درمانی و معیشتی اکثریت مردم و بازنشستگان پول نیست، ولی برای پرداخت عیدی ۴.۵ کارگر بازنشسته که حقوق ماهانه‌شان یک‌سوم خط فقر است، پول نیست، ولی برای زنان سرپرست خانوار که دیگر با سیلی هم صورت‌شان سرخ نمی‌شود، پول نیست؛ در یک کلام، برای «مردم» پول نیست.