محققان به ربط بین روان سخن بگویید کردن و طول عمر پی بردند_صبح سریع

بر پایه مطالعه‌ای که اخیرا منتشرشده، افرادی که در یادآوری و منفعت گیری از کلمات توانایی بالاتری دارند، طبق معمول زیاد تر عمر می‌کردند.

پیر شدن روندی طبیعی است، اما بعضی اوقات برخی افراد فراتر از پیش‌بینی‌ها عمر می‌کنند. پژوهش‌های قبل عاملی غیرمنتظره را در ربط با طول عمر شناسایی کردند که آن هوش می بود؛ با این‌ حال، هوش یک ویژگی پیچیده است که عوامل بسیاری در آن نقش دارند که می‌توان بر پایه آن هوش را اندازه‌گیری کرد؛ از حافظه گرفته تا فهمیدن ریاضی.

در مطالعه‌ای که سال ۲۰۲۴ در مجله علوم روان‌شناسی بالینی (Clinical Psychological Science) انتشار شد، پائولو گیسلتا از دانشگاه ژنو، طول عمر را به‌طور خاص به یکی از این ویژگی‌ها مرتبط دانست: روان بودن گفتار یا داشتن دایره لغات گسترده و منفعت گیری بهینه از آن.

گیسلتا در پژوهش خود از مثالهای به‌دست‌آمده از مطالعه سالمندی برلین منفعت گیری کرد. این مطالعه اندکی پیش از فروپاشی دیوار برلین در سال ۱۹۸۹ اغاز شد و ۵۱۶ فرد ۷۰ تا ۱۰۵ ساله را از زمان ورودشان به مطالعه تا زمان مرگشان، در برخی موارد تا ۱۸ سال، بازدید و عواملی همانند سلامت دندان، مقدار استرس، حالت اقتصادی و این چنین کارکرد شناختی آنان را برسی کرد.

در مطالعه‌ تازه، پژوهشگران ۹ آزمون شناختی گوناگون را بازدید کردند تا دریابند آیا برخی جنبه‌های هوش با طول عمر ربط بیشتری دارند یا خیر. این آزمون‌ها چهار توانایی شناختی را اندازه‌گیری کردند: روان بودن گفتار، شدت ادراک، دانش واژگانی و حافظه رویدادی یا اپیزودیک.

شدت ادراک توانایی فرد را در قیاس، تحلیل یا برسی سریع الگوهای بصری اشکار می‌کند. دانش واژگانی مقدار گستردگی دایره‌ لغات فرد را می‌سنجد. حافظه اپیزودیک هم توانایی فرد را در یادآوری و به‌خاطر سپردن ازمایش ها شخصی برسی می‌کند. هر یک از این موارد با چندین آزمون بازدید شدند. به‌ گفتن‌ مثال، طی یکی از آزمون‌های روان بودن گفتار، از شرکت‌کنندگان می‌خواستند ظرف ۹۰ ثانیه، هر تعداد حیوان که می‌توانند نام ببرند.

گیسلتا و تیمش بعد از جمع‌آوری داده‌ها درمورد‌ توانایی‌های شناختی گوناگون، تغییرات کارکرد شرکت‌کنندگان را بازدید کردند و مقدار خطر مرگ آن‌ها را در طول زمان تخمین زدند. سپس مدلی ترسیم کردند که این تغییرات را با خطر مرگ کنار هم قرار می‌داد. این تحلیل با همکاری پژوهشگرانی از چندین دانشگاه ممکن شد که در مدل بقای چندمتغیره‌ مشترک و طولی تخصص داشتند.

پژوهشگران با منفعت گیری از این ابزارهای تازه، دریافتند روان بودن گفتار به‌تنهایی با طول عمر ربط معناداری دارد، هرچند علت دقیق این ربط هم چنان اشکار نیست.

یکی از نظریه‌های رایج، همان گونه که گیسلتا توضیح می‌دهد، این است که حالت جسمانی به‌طور جدایی‌ناپذیری با فرایندهای ذهنی، عاطفی و شناختی درهم‌تنیده شده است. او می‌گوید: «همه این حوزه‌ها‌ــ چه شناخت، چه شخصیت و چه احساسات یا کارکرد زیستی و پزشکی‌ــ با هم افت می‌یابند.»

بر پایه این نظریه، روان می بود گفتار می‌تواند شاخص خوبی برای سلامت کلی باشد، چون فرایندی پیچیده است که به چندین توانایی شناختی بستگی دارد. گیسلتا توضیح می‌دهد که این توانمندیها می‌تواند حافظه‌ طویل مدت، دایره‌ لغات، کارآیی ذهنی و حافظه‌ تصویری باشند. «به این علت، وقتی که روان بودن گفتار را می‌آزماییم، در واقع در حال بازدید یک فرایند شناختی پیچیده و جالبیم.»

این پژوهش به سوالات قدیمی گیسلتا از دوران فوق‌دکتری‌ جواب می‌دهد، اما اجرای این چنین تحلیل‌هایی اخیرا ممکن شده است. او بر اهمیت همکاری‌های پژوهشی اصرار دارد و به انتشار کردن تحقیقات ارزشمندتر در آینده امیدوار است. گیسلتا می‌گوید اکنون زمان مناسبی برای پژوهش است و از همکاری با دانشجویان دکتری برای بازدید داده‌ها و متغیرها خوشحال است. او معتقد است که با وجود پیشرفت‌های علمی، تا این مدت مسائل بسیاری باید کشف شوند.