ستارگان جام جهانی ۲۰۰۶ کجا می باشند؟ سفری نوستالژیک به دنیای ۱۱ اسطوره‌ فوتبال/ تصاویر_صبح سریع

جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان، تورنمنتی پر از لحظات به یاد ماندنی، درام‌های نفس‌گیر و یقیناً ستارگانی می بود که نامشان در تاریخ فوتبال حک شد. از ضربه سر زیدان تا قهرمانی دراماتیک ایتالیا، آن جام جهانی چیزی فراتر از یک اتفاقات ورزشی می بود. اما بازیکنانی که در آن میدان‌ها هنرنمایی می‌کردند، اکنون چه می‌کنند؟ سفری نوستالژیک خواهیم داشت به قبل و حال ۱۱ اسطوره که در جام جهانی ۲۰۰۶ نقشی کلیدی ایفا کردند. با ما همراه باشید تا ببینیم گذر زمان با این قهرمانان چه کرده است.

    فابین بارتز (فرانسه): 

دروازه‌بان پرجنب‌وجوش و بعضی اوقات شگفت فرانسه، که با قهرمانی در جام جهانی ۱۹۹۸ و یورو ۲۰۰۰ به اوج رسیده می بود، در سال ۲۰۰۶ آخرین تورنمنت بزرگ خود را توانایی کرد. بارتز با عکس العمل‌های دیدنی و یقیناً شخصیت خاص خود، یکی از ارکان مهم رسیدن فرانسه به فینال می بود، هرچند در نهایت در ضربات پنالتی مغلوب ایتالیا شدند. او نماد یک نسل طلایی برای خروس‌ها می بود که تا آخرین لحظه برای تیم ملی کشورش جنگید.

    سسک فابرگاس (اسپانیا): 

در جام جهانی ۲۰۰۶، فابرگاس جوان و آینده‌دار، به گفتن یک اتفاق نوظهور در خط هافبک اسپانیا به میدان رفت. اگرچه اسپانیا در آن جام سریع حذف شد، اما درخشش فابرگاس نوید ظهور یک ستاره جهانی را می‌داد. هوش بالا، پاس‌های دقیق و دید بسیار‌اش، او را به یکی از بهترین هافبک‌های نسل خود تبدیل کرد که بعدها با اسپانیا قهرمانی جهان و اروپا را نیز توانایی نمود و در باشگاه‌هایی چون آرسنال، بارسلونا و چلسی افتخارات بسیاری کسب کرد.

    رود فن نیستلروی (هلند): 

ماشین گلزنی هلندی‌ها و یکی از همه‌کننده‌ترین مهاجمان دوران خود. فن نیستلروی که در منچستریونایتد و رئال مادرید گل‌های بی‌شماری به ثمر رسانده می بود، در جام جهانی ۲۰۰۶ نیز امید مهم گلزنی لاله‌های نارنجی می بود. غریزه شکار دروازه و جای‌گیری‌های بی‌نظیرش او را به کابوس مدافعان تبدیل کرده می بود. هرچند هلند در آن جام به مرحله های پایانی نرسید، اما وجود فن نیستلروی تضمینی برای خط دعوا این تیم می بود.

    آندری شوچنکو (اوکراین): 

برنده توپ طلا و اسطوره فوتبال اوکراین. شوچنکو در سال ۲۰۰۶ تیم ملی کشورش را در اولین وجود تاریخیشان در جام جهانی به گفتن کاپیتان رهبری کرد و موفق شد آن‌ها را تا مرحله یک‌چهارم نهایی رساند. “شوا” که در آث میلان به یک فوق‌ستاره تبدیل شده می بود، نماد امید و افتخار برای ملت اوکراین می بود و در آن جام نیز با گل‌های حساس خود، نقش کلیدی در پیروزی تاریخی تیمش ایفا کرد.

    کارل پوبورسکی (جمهوری چک): 

هافبک سرعتی و تکنیکی جمهوری چک که با چیپ معروفش در یورو ۹۶ در یادها مانده می بود. پوبورسکی در جام جهانی ۲۰۰۶ به گفتن یک بازیکن باتجربه، یکی از مهره‌های کلیدی تیمش در کنار پاول ندود و توماس روسیچکی می بود. توانایی دریبل‌زنی، ارسال‌های دقیق و توانایی بالای او، وزنه مهمی برای خط هافبک چک‌ها محسوب می‌شد، هرچند آن‌ها در مرحله گروهی رقابت‌ها حذف شدند.

    جنارو گتوزو (ایتالیا): 

جنگجوی بی‌امان خط میانی ایتالیا و یکی از نمادهای قهرمانی آتزوری در جام جهانی ۲۰۰۶. گتوزو با جنگندگی، تکل‌های ویرانگر و تعصب مثال‌زدنی‌اش، قلب تپنده تیم مارچلو لیپی می بود. او فضاهای خالی را می‌پوشاند، توپ‌گیری می‌کرد و به بازیکنان خلاق تیمش اجازه می‌داد با آسودگی بیشتری بازی کنند. گتوزو احتمالا تکنیکی‌ترین بازیکن نبوده است، اما روحیه جنگندگی او نقشی حیاتی در فتح جام داشت.

    جونینیو پرنامبوکانو (برزیل): 

استاد بی‌بدیل ضربات آزاد و هافبک خلاق برزیلی. جونینیو که در المپیک لیون با کاشته‌های ویرانگرش شهرت جهانی یافته می بود، بخشی از تیم پرستاره برزیل در جام جهانی ۲۰۰۶ می بود. اگرچه در آن تیم ستارگانی چون رونالدینیو، کاکا و رونالدو وجود داشتند، اما هرگاه جونینیو پشت ضربات آزاد قرار می‌گرفت، نفس‌ها در سینه حبس می‌شد. گل بسیار او به ژاپن از پشت محوطه جریمه، مثالای از توانایی منحصر به فردش می بود.

    باستین شواین‌اشتایگر (آلمان): 

هافبک جوان و پرانرژی میزبان که در جام جهانی ۲۰۰۶ نام خود را بر سر زبان‌ها انداخت. شواین‌اشتایگر که در آن زمان زیاد تر به گفتن وینگر بازی می‌کرد، با دوندگی، شوت‌های از راه دور و دو گل زیبایی که در بازی رده‌بندی روبه رو پرتغال به ثمر رساند، به یکی از محبوب‌ترین بازیکنان آلمان تبدیل شد. او نماد نسل تازه فوتبال آلمان می بود که بعدها به کاپیتانی تیم ملی و قهرمانی در جام جهانی ۲۰۱۴ نیز رسید.

    خاویر ساویولا (آرژانتین): 

مهاجم ریزنقش و تکنیکی آرژانتین ملقب به “ال کونخو” (خرگوش کوچولو). ساویولا بخشی از خط دعوا آتشین آرژانتین در جام جهانی ۲۰۰۶ می بود که نمایشی چشم‌نواز در مرحله گروهی داشتند. شدت، هوش و توانایی بالای او در فضاهای کوچک، او را به مهاجمی خطرناک تبدیل کرده می بود. او در آن جام یک گل نیز به ثمر رساند و نقشی مؤثر در بازی هجومی تیمش ایفا کرد.

    لوئیس فیگو (پرتغال): 

اسطوره و کاپیتان تیم ملی پرتغال. فیگو، برنده اسبق توپ طلا، در جام جهانی ۲۰۰۶ آخرین تورنمنت بزرگ ملی خود را توانایی کرد و تیمش را تا نیمه‌نهایی رهبری نمود که بهترین نتیجه تاریخ پرتغال تا آن زمان می بود. رهبری، توانایی، تکنیک ناب و پاس‌های دقیق فیگو، نقش محوری در پیروزی تیمش داشت. او در آخر آن جام از بازی‌های ملی خداحافظی کرد و به گفتن یکی از بزرگترین بازیکنان تاریخ پرتغال شناخته می‌شود.

    وین رونی (انگلستان): 

مهاجم جوان، قوی و پرشور انگلستان که امید مهم سه‌شیرها برای کسب پیروزی می بود. رونی با وجود مصدومیتی که پیش از جام داشت، به ترکیب انگلستان رسید اما تورنمنت پرحاشیه‌ای را پشت سر گذاشت. اخراج او در بازی روبه رو پرتغال بعد از درگیری با کریستیانو رونالدو، یکی از لحظات جنجالی جام می بود. با این حال، توانایی و جنگندگی رونی غیرقابل تکذیب می بود و او سال‌ها سپس به بهترین گلزن تاریخ تیم ملی انگلستان و منچستریونایتد تبدیل شد.