به چه قیمت تن به این کار سخیف دادید؟_صبح سریع

روزنامه ی اصولگرای خراسان به انتقاد از وجود اکبر عبدی با شخصیتی زنانه در برنامه جوکر پرداخت.

این روزنامه نوشت: برنامه «جوکر» در فصل تازه خود، با منفعت‌گیری از پیش‎کسوتانی همانند اکبر عبدی و مجید مظفری، تلاش داشت جذابیت متغیری خلق کند. اما آن‎چه از این تلاش بر جای ماند، نه یک تاثییر هنرمندانه و درخور شأن این هنرمندان، بلکه موجی از انتقاد و تاسف می بود. 

اکبر عبدی، هنرمندی که با نقش آفرینی‌های ماندگاری در «آدم‌برفی»، «هنرپیشه» و «مادر»، در حافظه فرهنگی ما جا دارد، این‌بار لباس زنانه به تن کرد و در نقشی ظاهر شد که زیاد تر از محتوای خود، حامل معنایی تلخ می بود: «استحاله یک هنرمند». 

این‎جا ما با تبدیل عبدی از یک هنرمند بزرگ به شومن مواجهیم، فردی که گویا دغدغه معاش او را به پذیرفتن هر حرکت، هر نقش و هر برنامه‌ای سوق داده است. این لباس زنانه که پیشتر در آثار سینمایی او، نظیر «آدم‌برفی»، بخشی از داستان‌پردازی و تحلیل شخصیت می بود، اکنون هیچ روایت عمیقی ندارد و فقطً برای لحظاتی خنده سطحی مخاطب طراحی شده است.

تلخ‌تر این‌که مجید مظفری، نماد نقش‌های متین و جدی سینمای ایران، هم در کنار او وجود داشت. مخاطبی که به احترام عظمت بازی‌های امثال مظفری در آثار فاخر سینمای ایران پای پلتفرم نشسته است، اکنون نه‌تنها از محتوا، بلکه از هنرمندی آزار می‌بیند که روزگاری نماد وقار هنری بوده است. 

این حرکت زیاد تر از آن که مخاطب را برای محتوای برنامه رنج دهد، از هنرمندانی آزار می‌دهد که در دهه ششم به سپس زندگی خود می باشند و کارنامه‌ای غنی از آثار مهم دارند. یقیناً نمی‌توان از همه انتظار هنر و کمدی خوب داشت، اما هنگامی پای هنرمندانی همانند عبدی و مظفری در بین باشد، این انتظار نه بی‌جاست و نه غیرمنطقی. 

مثالهای جایگاه‌های هنری تعریف‌شده در تاریخ سینمای ایران، احتمالا الگوی مناسبی برای این نوشته باشند؛ بازیگرانی همانند عزت‌ا… انتظامی، علی نصیریان، محمدعلی کشاورز و… با دقت در انتخاب نقش‌هایشان زندگی حرفه‌ای خود را به ساحت احترام و وقار رساندند. هر نقشی را با هر شرایطی نپذیرفتند و حرمت مخاطب را نگاه داشتند. اکنون، وجود در این چنین برنامه‌ای، آن‌هم فقط برای سرگرمی به هر قیمتی، شکافی عمیق بین برخی هنرمندان پیش‎کسوت و الگوهای قبل به وجود اورده است. 

و مسئله مهم همین است: لباس زنانه پوشیدن عبدی، تلخی ماجرا نیست. تلخی واقعی این‎جاست که برای دیده شدن یک برنامه هنرمند تن به هرکاری بدهد؛ بدون ذره‌ای تلاش و خلاقیت. این «هر کار کردن» است که صدمه‌زننده است، نه انتخاب لباس یا ظاهر. عبدی پیشتر نیز در نقش‌هایی شبیه ظاهر شده، اما آن زمان این انتخاب‌ها بخشی از شخصیت‌پردازی در خدمت داستان می بود. این‌بار اما از هنر خبری نیست، فقط ابتذالی برای چند لحظه خنده. احسان علیخانی، که روزگاری خود مبدع برنامه‌های خوب تلویزیونی می بود، اکنون با ساخت فصل‌های تازه «جوکر» در مسیری قدم گذاشته که زیاد تر از سرگرم کردن مخاطب، حرمت هنر را زیر سوال برده است. آیا ارزشش را دارد؟