ویروس HIV دیگر نمی‌تواند نهان شود_صبح سریع

ویروس HIV قادر است در درون نوع خاصی از گلبول‌های سفید به نام سلول‌های CD۴+ T (سلول‌های کمکی) به حالت نهفته درآید؛ حالتی که طی آن ژنوم ویروس در سلول باقی می‌ماند اما هیچ پروتئینی تشکیل نمی‌کند. این مخفی‌کاری ویروس علتمی‌شود که حتی با وجود درمان‌های رایج ضدویروسی (ART)، قسمت‌هایی از ویروس در بدن باقی بماند و با توقف دارو، مجدد فعال شود.

این گروه تحقیقاتی در این پژوهش موفق شد نوعی نانوذره لیپیدی به نام LNP X طراحی کند که حامل mRNA است و به‌طور اختصاصی سلول‌های CD۴+ T در حالت استراحت را مقصد می‌گیرد. این سلول‌ها، که دسترسی به آن‌ها دشوار است، محل نهان‌شدن ویروس در فاز نهفته می باشند.

مسئله کلیدی در این فناوری آن است که mRNA طراحی‌شده، قسمت ابتدایی پروتئین Tat ویروس HIV را کد می‌کند؛ پروتئینی که نقش کلیدی در فعال‌سازی ژن‌های ویروسی دارد. به‌این‌ترتیب، بعد از ورود mRNA به سلول، ویروس نهفته مجدد اغاز به گفتن ژن کرده و قابل شناسایی برای سیستم ایمنی می‌شود.

در آزمایش‌های انجام‌شده روی سلول‌های CD۴+ T استخراج‌شده از بیماران مبتلا به HIV، نانوذرات LNP X موفق شدند بدون فعال‌سازی ناخواسته سلول‌ها یا تشکیل سمیت با راندمان بالای ۷۵ درصد، mRNA را به درون سلول‌ها برسانند.

پژوهشگران این چنین نشان دادند که این سیستم توانایی حمل ابزارهای فعال‌سازی CRISPR را نیز دارد. این امکان، راه را برای کنترل موثر ژن‌های ویروسی و میزبان فراهم می‌کند و کاربردهای گسترده‌ای در درمان‌های مبتنی بر سلول‌های T خواهد داشت.

یکی از یافته‌های دلنشین این پژوهش آن است که کارایی بالای LNP X ناشی از ویژگی‌های بی همتا در تحویل محتوای ژنتیکی است و نه بهبود در مکانیسم‌های رایج همانند «فرار از اندوزوم». این قضیه مشخص می کند که طراحی دقیق فرمولاسیون و انتخاب مولکول‌های کپسوله‌شده نقشی کلیدی در کارکرد این فناوری دارند.

پیش‌تر، از ترکیباتی به نام «عامل‌های معکوس‌کننده کمون» (LRAs) برای فعال‌سازی ویروس نهفته منفعت گیری می‌شد، اما این ترکیبات زیاد تر اختصاصی نبوده، سمیت سیستمیک داشته و نتوانسته‌اند مخازن ویروسی را به‌طور مؤثر افت دهند. در روبه رو، LNP X نشان داده است که می‌تواند با دقت بالا، ایمنی مناسب و اثربخشی بالا، نقش شبیهی را ایفا کند.

محققان با پافشاری بر پتانسیل بالای این فناوری، اظهار کرده‌اند که بازدید‌های زیاد تر برای تعیین دوز بهینه، توزیع زیستی و ایمنی در محیط‌های بالینی الزامی است. در صورت پیروزی، این فناوری می‌تواند مسیر جدیدی برای درمان نهفته HIV و احتمالا دیگر بیماری‌های ویروسی مزمن باز کند.

نتایج این پژوهش در مجله معتبر Nature Communications انتشار شده است.https://www.msn.com/en