آیا شیر شتر شدت آسم را افت می‌دهد؟_صبح سریع

در حالی که این پژوهش تا این مدت در مرحله های اولیه است، اما دریچه‌ای رو به منفعت گیری از شیر شتر در ترکیب با درمان‌های حاضر باز می‌کند.

به نقل از نیو اطلس، برای افراد مبتلا به آسم، مایت‌های گرد و غبار خانگی(HDM)، حشرات کوچکی که طبق معمولً در گرد و غبار خانه زندگی می‌کنند، یکی از عوامل مهم عکس العمل‌های آلرژیک می باشند. آنها تقریباً در هر خانه‌ای در سراسر جهان وجود دارند و در محیط‌های گرم و مرطوب رشد می‌کنند، اما نمی‌توان آنها را به طور کامل از بین برد، به این علت همیشه یک تهدید محسوب خواهد شد.

یک مطالعه بین‌المللی تازه نشان داده است که شیر شتر در موش‌ها به افت گسترش و شدت آسم ناشی از HDM یا به کلمه «آسم آلرژیک» پشتیبانی کرده است.

در مطالعه حاضر، محققان تأثیر شیر شتر را بر روی مدل‌های موش مبتلا به آسم آزمایش کردند و از سه گروه موش منفعت گیری شد. موش‌های سالم، موش‌های مبتلا به آسم ناشی از آلرژن‌ها(HDM) و موش‌های مبتلا به آسم تحت درمان با شیر شتر.

شیر شتر به طور خوراکی به مقدار ۰.۵ میلی‌لیتر، پنج بار در هفته، از یک روز قبل از قرار گرفتن در معرض آلرژن اغاز شد و در طول مطالعه ادامه یافت. سپس موش‌ها در معرض دوزهای فزاینده متاکولین(methacholine) قرار گرفتند که دارویی است که جهت تنگ شدن مجاری هوایی می‌شود و برای برسی مقدار عکس العمل‌پذیری یا پاسخگویی ریه‌ها منفعت گیری می‌شود.

سپس مایع، بافت و سلول‌های ریه برای علائم التهاب و جواب ایمنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و محققان دریافتند که موش‌هایی که در معرض HDM قرار داشتند، بیش‌پاسخگویی مجاری هوایی به طور قابل توجهی بالاتری را نشان دادند. این بدان معناست که مجاری هوایی در عکس العمل به محرک‌هایی همانند آلرژن‌ها بیشتر از حد حساس و مستعد تنگ شدن بودند.

این نوع جواب اغراق‌آمیز که می‌تواند تبدیل سرفه، خس‌خس سینه و تنگی نفس شود، زیاد تر با آسم مرتبط است. شیر شتر این بیش‌پاسخگویی مجاری هوایی را به سطح طبیعی افت داد. این چنین تعداد کل سلول‌های ایمنی در ریه‌ها، به اختصاصی ائوزینوفیل‌ها(eosinophils) که نوعی گلبول سفید خون می باشند که نقش کلیدی در آسم آلرژیک دارند را افت داد.

این چنین مشاهده شد که شیر شتر سطح سلول‌های کمکی T، به اختصاصی Th2 و Th17 را افت می‌دهد. سلول‌های Th2 نقش مهمی در جواب ایمنی، به اختصاصی در عکس العمل‌های آلرژیک ایفا می‌کنند و به گفتن عوامل مؤثر در آسم شناخته خواهد شد. به طور شبیه، سلول‌های Th17 در تشکیل بیماری‌های گوناگون خودایمنی و التهابی نقش دارند.

این چنین سطح مواد شیمیایی التهابی به نام سیتوکین‌ها(cytokines) را که در جواب‌های آلرژیک نقش اساسی دارند، افت می‌دهد.

محققان این چنین دریافتند که شیر شتر، یک پروتئین سیگنال‌دهنده موسوم به CCL17 را که انواع خاصی از سلول‌های ایمنی، به اختصاصی سلول‌های T را به محل‌های التهابی جذب می‌کند، سرکوب می‌کند.

مطالعات قبلی نشان داده‌اند که شیر شتر دارای خواص درمانی است. این شیر از نظر مواد معدنی، ویتامین‌ها و آنتی‌اکسیدان‌ها غنی‌تر از شیر دیگر پستانداران است و در قیاس با شیر گاو، حاوی پروتئین‌های آب پنیر است که از قیمت غذایی بالایی برخوردارند.

این چنین اشکار شده است که حاوی لاکتوفرین(lactoferrin)، پروتئینی با خواص حمایتاز سیستم ایمنی و ایمونوگلوبولین G (IgG)، نوعی آنتی‌بادی است. دلنشین دقت است که تحقیقات نشان داده است که افراد مبتلا به آسم طبق معمولً سطح پایین‌تری از IgG دارند.

در حالی که شیر شتر سرشار از این ترکیبات زیست‌فعال است، این مطالعه اجزای خاص مسئول اثرات مشاهده شده را جدا یا کمّی نکرده است. محدودیت دیگر این می بود که هیچ قیاس‌ای با شیر گاو انجام نشد. اگرچه شیر گاو زیاد تر مصرف می‌شود و این چنین مزایای ایمنی را نشان داده است، اما به گفتن یک شاخص کنترل یا قیاس‌گر منفعت گیری نشد.

از آنجا که این مطالعه روی موش‌ها انجام شد، نتایج امکان پذیر به انسان قابل تعمیم نباشد. این چنین همه شیر شتر مورد منفعت گیری در این مطالعه از یک مزرعه می بود که تعمیم‌پذیری یافته‌ها را محدود می‌کند، چون ترکیب شیر می‌تواند بر پایه منطقه، نژاد شتر و محیط متفاوت باشد.

با وجود این محدودیت‌ها، یافته‌ها امیدوارکننده می باشند. شیر شتر امکان پذیر به گفتن یک درمان مکمل برای آسم آلرژیک، به اختصاصی به علت خواص ضد التهابی و تعدیل‌کننده سیستم ایمنی، پتانسیلی واقعی داشته باشد. این یافته‌ها از ادعاهای سنتی و آزمایش‌های کوچک انسانی قبلی که مشخص می کند شیر شتر امکان پذیر برای افراد مبتلا به آسم سودمند باشد، حمایتمی‌کند.

با این حال، آزمایش‌های بالینی انسانی قبل از این که شیر شتر به گفتن یک درمان یا عمل پیشگیرانه برای آسم پیشنهاد شود، الزامی است. امکان پذیر بازدید منفعت گیری از شیر شتر در ترکیب با درمان‌های حاضر یا حتی به گفتن یک عمل پیشگیرانه غذایی در جمعیت‌های پرخطر مورد قیمت باشد.

این مطالعه در مجله PLOS One انتشار شده است.