جایگزینی یک تزریق هفتگی با قرص‌ها برای بیماران پارکینسون_صبح سریع

 یک تزریق هفتگی مخصوص بیماران مبتلا به بیماری پارکینسون می‌تواند به لطف فرمولاسیون تازه آهسته‌رهش که توسط محققان گسترش داده شده است، جانشین مصرف چندین قرص روزانه شود. این روش نویدبخش درمان آسان‌تر، تعداد دفعات فراموشی کمتر و کنترل بهتر علائم است.

به نقل از ان‌ای، بهترین روش درمانی برای بیماری پارکینسون، مصرف لوودوپا(levodopa) و کاربیدوپا(carbidopa) است که با هم در یک قرص، سه تا پنج بار در روز مصرف خواهد شد. «لوودوپا» جانشین دوپامینی می‌شود که به علت بیماری از دست رفته است و «کاربیدوپا» ضمانت می‌کند که «لوودوپا» در مغز، جایی که مورد نیاز است، به دوپامین تبدیل شود و نه در جریان خون.

این در حالی است که برای افرادی که مشکلات بلع دارند، مصرف چندین دوز روزانه می‌تواند به طور اختصاصی چالش برانگیز باشد.

به همین علت است که محققان مرکز نوآوری دارویی در دانشگاه استرالیای جنوبی(UniSA) یک نسخه تزریقی آهسته‌رهش از این ترکیب دارویی را گسترش داده‌اند که به طور هفتگی تجویز می‌شود.

پروفسور سانجی گارگ(Sanjay Garg)، دانشمند داروسازی و نویسنده مسئول این مطالعه او گفت: «لوودوپا» درمان استاندارد طلایی برای پارکینسون است، اما طول عمر مختصر آن به این معنی است که باید چندین بار در روز مصرف شود. مقصد ما تشکیل فرمولاسیونی می بود که درمان را ساده کند، پایبندی بیمار را بهبود بخشد و سطح درمانی ثابتی از دارو را نگه داری کند. این تزریق هفتگی می‌تواند برای مراقبت از پارکینسون یک تحول اساسی باشد.

چیزی به نام «اتفاق روشن-خاموش» تقریباً نتیجه ثابت درمان طویل‌زمان «لوودوپا» است که افراد مبتلا به بیماری پارکینسون آن را توانایی می‌کنند. دوره‌های «روشن» زمان‌هایی می باشند که دارو به طور مؤثر عمل می‌کند و علائم کمتر قابل دقت می باشند و دوره‌های «خاموش» وقتی می باشند که اثرات دارو از بین رفته و علائم برمی‌گردند یا بدتر خواهد شد. این اتفاق عمدتاً به علت عمر مختصر تاثییر «لوودوپا» است که علتنوسان سطح دارو در جریان خون می‌شود. طبق معمولً این همان چیزی است که افزایش دفعات مصرف روزانه «لوودوپا» را الزامی می‌کند.

با دقت به این نوشته، محققان اغاز به گسترش فرمولاسیون تزریقی «لوودوپا» همراه با «کاربیدوپا» کردند که به آرامی طی هفت روز آزاد می‌شود. آنها یک فرمولاسیون مایع با منفعت گیری از پلیمرهای زیست‌تخریب‌پذیر تشکیل کردند که زمان تزریق به بافت عضلانی، در تاثییر تماس با مایعات بدن، به یک انبار (ایمپلنت) جامد تبدیل می‌شود.

آنها چندین دسته با نسبت‌های گوناگون پلیمر را آزمایش کردند و دریافتند که فرمولاسیون بهینه حاوی ۲۶ درصد «پلی-لاکتیک-کو-گلیکولیک اسید(PLGA) و ۶ درصد «Eudragit L-100» است.

«PLGA» یک پلیمر سریع تجزیه شونده مورد تایید سازمان غذا و داروی آمریکا(FDA) است که برای کنترل شدت آزادسازی دارو منفعت گیری می‌شود.

«Eudragit L-100» نیز یک پلیمر حساس به pH است که در درجه اول به گفتن پوشش برای قرص‌های آهسته‌رهش منفعت گیری می‌شود و از آنجا که در pH بالاتر از ۶ حل می‌شود، محققان آن را برای فرمولاسیون داروی عضلانی ایده‌آل دانستند، اگرچه ترکیب هر دو پلیمر برای راه اندازی یک ایمپلنت دارویی درجا قبلاً گزارش نشده می بود. نتیجه این که فرمولاسیون مورد نظر ویسکوزیته پایینی داشت و به راحتی قابل تزریق می بود و در بدن جامد می‌شد.

آزمایش آزمایشگاهی فرمولاسیون بهینه‌شده نشان داد که نزدیک به ۳۵ درصد «لوودوپا» و نزدیک به ۳۷ درصد «کاربیدوپا» را در ۲۴ ساعت اول آزاد می‌کند. تا ۹۲ درصد «لوودوپا» و ۸۱ درصد «کاربیدوپا» در طول هفت روز آزاد شد. سپس آنها دارو را به عضله خوک تزریق کردند تا شرایط همانند‌ به بدن انسان را همانند‌سازی کنند. آزادسازی دارو در بافت عضلانی به دقت داده‌های آزمایشگاهی را منعکس می‌کرد و ایمپلنت‌ها بیشتر از ۸۰ درصد تخریب را در هفت روز و تخریب کامل را تا ۱۳ روز نشان دادند.

نیروی مورد نیاز برای تزریق دارو از طریق یک سوزن استاندارد که طبق معمولً برای تزریق عضلانی منفعت گیری می‌شود، در محدوده قابل قبول می بود. آزمایش‌های زیست‌پذیری سلولی، سمیت وابسته به دوز متوسط را نشان داد که مطابق با مطالعات قبلی درمورد «لوودوپا» می بود. این چنین همانند‌سازی‌های تاثییر پیش‌بینی‌شده در انسان نشان داد که این ایمپلنت، سطح درمانی دارو در خون را به زمان شش روز یا زیاد تر نگه داری می‌کند.

پروفسور گارگ او گفت: پیامدهای این تحقیق، عمیق است. با افت دفعات مصرف دارو از چندین بار در روز به تزریق هفتگی، گامی بزرگ در درمان پارکینسون برداشته شده است. ما نه تنها نحوه‌ی رساندن دارو را بهبود می‌بخشیم، بلکه زندگی بیماران را نیز بهبود می‌بخشیم.

تزریق هفتگی علاوه بر از بین بردن نیاز بیماران مبتلا به پارکینسون به مصرف چندین قرص در روز که مزیت بزرگی برای بیماران مسن یا افراد دارای مشکلات بلع است، خطر فراموش کردن دوزها را افت می‌دهد و از نوسانات و افزایش‌های ناگهانی سطح دارو که به اتفاق‌ «روشن-خاموش شدن» پشتیبانی می‌کند، جلوگیری می‌کند.

از دیدگاه راحتی بیمار نیز ماهیت تزریقی این درمان به این معنی است که این روش کمتر تهاجمی است و نیازی به جراحی ندارد.

محققان برای این داروی تزریقی طویل‌تاثییر، حق ثبت اختراعی را در استرالیا ثبت کرده‌اند و در حال بازدید زمان‌های تجاری‌سازی آن می باشند. آنها امیدوارند که در آینده نزدیک آزمایش‌های بالینی را اغاز کنند.

این مطالعه در مجله Drug Delivery and Translational Research انتشار شده است.