چرا مردان فکر می‌کنند که از زنان باهوش ترند؟_صبح سریع

بر پایه پژوهشی تازه، مردان بیشتر از زنان خود را باهوش‌تر از دیگران فکر می‌کنند، حتی وقتی که نمرات تحصیلی مشخص می کند زنان به همان اندازه باهوش‌ می باشند. این تحقیق تازه نشان داده که قضاوت درمورد باهوش‌تر بودن افراد (زن یا مرد) در کلاس، زیاد تر بر پایه تصورات و برداشت‌های افراد است، نه حقیقت‌های عینی یا کارکرد واقعی.

مطالعه‌ای در دانشگاه ایالتی آریزونا با بازدید دیدگاه‌های دانشجویان یک کلاس ۲۵۰ نفره در درس زیست‌شناسی انجام شد. از دانشجویان خواسته شد هوش خود را نسبت به کل کلاس و این چنین نسبت به هم‌کلاسی‌ که زیاد تر با او کار می‌کردند برسی کنند.

نتایج نشان داد زنان به‌طور چشم‌گیری گمان کمتری دارد که خود را باهوش‌تر از دیگران بدانند. به‌گفتن مثال، در حالی‌که دانشجوی مرد با معدل ۳.۳ خود را از ۶۶ درصد کلاس باهوش‌تر می‌داند، دانشجوی زن با معدل شبیه، تنها خود را از ۵۴ درصد کلاس باهوش‌تر می‌پندارد.

الگوی اعتمادبه‌نفس پایین‌تر در زنان، حتی در قیاس با نزدیک‌ترین شریک درسی نیز مشاهده شد. مردان، ۳.۲ برابر بیشتر از زنان ادعا می‌کنند از همکار درسی خود،صرف‌نظر از جنسیت او، باهوش‌ترند.

پژوهش‌های قبلی این دانشگاه نیز نشان داده می بود که دانشجویان پسر در کلاس‌های زیست‌شناسی در مقطع کارشناسی، دیگر مردان را از زنان درمورد محتوای درسی باهوش‌تر می‌پندارند. اما این نخستین مطالعه‌ای است که به‌صورت مستقیم به فهمیدن دانشجویان از مقدار هوش خود در قیاس با دیگران می‌پردازد.

آیا این نوشته دلواپس‌کننده است؟

دکتر سارا براونل، نویسنده مهم مقاله و استادیار دانشگاه، هشدار می‌دهد که با افزایش کلاس‌های «یادگیری فعال» که در آن‌ها دانشجویان تعامل بیشتری با یکدیگر دارند، برسی فردی از توانمندی‌های علمی امکان پذیر دستخوش تأثیرات روانی منفی شود. او او گفت: «هنگامی دانشجویان زیاد تر با هم کار می‌کنند، به‌طور طبیعی خود را با یکدیگر قیاس می‌کنند. این مطالعه مشخص می کند زنان به‌طور نابرابر و ناعادلانه‌ای فکر می‌کنند که از دیگران ضعیف‌ترند و این نوشته دلواپس‌کننده است.»

به حرف های براونل، در جهانی که ادراکات شخصی نقش تعیین‌کننده دارند، این ذهنیت امکان پذیر علتشود برخی زنان مسیر علمی خود را رها کنند، نه به این علت که توانایی ندارند، بلکه چون گمان می‌کنند به‌قدر کافی باهوش نیستند.

کیشونا کوپر، از محققان این پروژه، افزود: «این قضیه راه‌حل ساده‌ای ندارد. این چنین ذهنیتی از سال‌های آغازین تحصیل در ذهن دختران شکل گرفته است. اما می‌توانیم از طراحی عادلانه فعالیت‌های گروهی اغاز کنیم؛ جایی که مطمعن حاصل شود صدای همه شنیده می‌شود. در یکی از مطالعات قبلی‌مان دریافتیم حتی یادآوری این مسئله که شراکت همه افراد مهم است، می‌تواند تبدیل تعامل برابرتر شود.»