از چه وقتی تنها گذاشتن فرزند در خانه مجاز است؟_صبح سریع

کودک از چه سنی آمادگی تنها ماندن در خانه را دارد؟

سن فقط یک عدد نیست؛ فهمیدن بلوغ عاطفی، توانمندیهای شناختی و توانایی‌های عملی کودک، نقشی حیاتی در سنجش این آمادگی ایفا می‌کند. در این مقاله، به ۴ سوال کلیدی می‌پردازیم که به شما پشتیبانی می‌کند تا بهترین تصمیم را برای امنیت و استقلال فرزندتان بگیرید.

این سوالی است که هر والدینی از خود می‌پرسد : چه وقتی اشکالی ندارد که فرزندم را در خانه تنها بگذارم؟ چه شما و همسرتان تصمیم رفتن به مهمانی را داشته باشید یا فقطً یک خرید ساده، مهم است که قبل از رفتن بدون فرزندتان چند سوال از خود سوال کنید.

چهار پرسشی که باید پیش از رفتن از خانه در نظر بگیرید: 

۱. قانون چه می‌گوید؟

این اولین سوالی است که والدین می‌خواهند بدانند – در چه سنی قانونی است که فرزندانم را در خانه بگذارم؟ در حالی که فهمیدن آنچه قانون می‌گوید مهم است، حقیقت این است که تعداد بسیاری از ایالت‌ها محدودیت قانونی ندارند.

تعداد بسیاری از قانون‌گذاران می‌دانند که بلوغ کودک – نه سن – معیار دقیق‌تری برای تعیین این که آیا می‌توان کودک را در خانه تنها گذاشت یا خیر، آیا کودک امادگی دارد یا خیر، است.

در قوانین ایران به طور اشکار سن دقیقی برای تنها گذاشتن کودک در خانه تعیین نشده است. با این حال، مبنای کلی در قوانین، نگه داری منافع و سلامت جسمی و روانی و در کل آمادگی کودک است.

اما در برخی از کشورها  قوانین و مقررات به گفتن یک منبع سودمند عمل می‌کنند، یک چیز قطعی است: تناقضات بسیاری وجود دارد.

این طیف گسترده از قوانین و دستورالعمل‌ها تنها قبول می‌کند که سن بهترین شاخص بلوغ یا آمادگی برای ماندن در خانه نیست.

برای تصمیم‌گیری آگاهانه برای خانواده‌تان، و برای سنجش آمادگی خود و فرزندان تان بیایید به ۳ سوال دیگر بپردازیم.

۲. فرزند شما چه نشانه‌هایی ابراز می‌دهد که حاکی از آمادگی برای مسئولیت‌پذیری است؟

یک دقیقه در رابطه  فرزندتان فکر کنید.

آیا آنها با میل و رغبت و بدون یادآوری از قوانین خانه پیروی می‌کنند؟

طبق معمولً تصمیمات خوبی می‌گیرند و عواقب تصمیمات ضعیف را فهمیدن می‌کنند؟

آنها کنترل تکانه خوبی از خود نشان خواهند داد؟

در حل مشکلات توانایی دارند؟

می‌توانند از یک روال اشکار پیروی کنند؟

آیا آنها طبق معمولً از محیط اطراف خود آگاه می باشند یا بعضی اوقات اوقات دید تونلی دارند؟

رها کردن کودک در خانه قضیه بزرگی است و باید برای همه طرف‌های دچار تصمیم خوبی باشد.

فرزند شما می‌خواهد تنها در خانه بماند؟

اگر فرزند شما با هراس، اضطراب، کابوس و غیره دست و پنجه نرم می‌کند، تنها ماندن در خانه امکان پذیر چیزی نباشد که دوست داشته باشد (حتی اگر همسالانش بخواهند).

با جواب صادقانه به سوالات بالا، می‌توانید فهمیدن خوبی از این که آیا فرزندتان برای این نوع مسئولیت آمادگی دارد یا خیر، داشته باشید. و اگر اینطور نیست، می‌توانید عرصه‌های رشد را شناسایی کرده و برنامه‌ای برای پشتیبانی به فرزندتان در نشان دادن رفتارهای بالغانه در آینده تهیه کنید.

۳. فرزند شما قبل از این که برای اولین بار در خانه تنها بماند، به چه توانایی‌هایی نیاز دارد؟

هنگامی که اشکار کردید فرزندتان از نظر رفتاری به قدر کافی بالغ شده است که تنها بماند، زمان آن است که یقین شوید توانایی‌های مناسب ملزوم برای کارکرد جدا گانه را دارد.

زیبایی آمادگی کودک برای تنها ماندن در خانه این است که شما همزمان توانایی‌های ملزوم برای تبدیل شدن به یک بزرگسال با لیاقت، مسئول و توانمند را به او می‌دهید – به نظر می‌رسد یک بازی برد-برد باشد، درست است؟!

به این لیست نگاهی بیندازید و ببینید آیا فرزند شما توانایی‌های ملزوم برای تنها بودن در خانه را دارد یا خیر.

آیا فرزند شما…

می‌داند چطور بین وعده خود را درست کند؟

 در اوقات اضطراری با چه فردی تماس بگیرد؟

پشتیبانی‌های اولیه و محل جعبه پشتیبانی‌های اولیه را می‌داند؟

کپسول آتش‌نشانی را کجا قرار دارد و چطور از آن منفعت گیری کند؟

نام کامل، آدرس و دو شماره تلفن تماس اضطراری خود را می‌داند؟

اسم کامل والدینش را می‌داند؟

می‌داند چطور و چه وقتی با ۱۱۰ تماس بگیرد و چه اطلاعاتی را به اپراتور بدهد؟

 چطور با مایکروویو کار کند؟

 چطور درها را قفل و ایمن کند؟

اگر فردی زنگ زد چه کاری انجام دهد؟

چنانچه می‌توانید با مطمعن به هر یک از سؤالات بالا «بله» بگویید، این نشانه خوبی است که فرزندتان آمادگی ملزوم را دارد برای زمان کوتاهی بدون شما در خانه بماند.

تا این مدت یقین نیستید که فرزندتان توانایی‌های مناسب را دارد؟ فقط به آموزش ادامه دهید. با تجهیزکردن فرزندتان به این توانایی‌ها، نه تنها او را برای تنها ماندن در خانه آماده می‌کنید، بلکه او را توانمند می‌کنید تا انسانی توانمندتر و با مطمعن به نفس‌تر باشد.

۴. آیا تنها گذاشتن یک کودک در خانه بهتر است یا اگرخواهر و برادرش هم باشند؟

این سوال را فقط می‌توان به طور موردی جواب داد، اما چند دستورالعمل وجود دارد که زمان تعیین این که آیا بهتر است خواهر و برادرها را در خانه با هم بگذارید یا نه، باید در نظر بگیرید.

اولاً، فقطً به این علت که یک کودک توانایی‌ها و رفتارهایی را که در بالا توضیح داده شد برای ایمن ماندن در خانه دارد، به این معنی نیست که با یک خواهر و برادر در اطرافش به همان اندازه موفق خواهد می بود.

به «اضافه کردن یک خواهر و برادر» به گفتن «اضافه کردن یک توپ دیگر برای شعبده‌بازی» فکر کنید. مطمئناً، آنها به گفتن افراد می‌توانند از خودشان مراقبت کنند، اما هنگامی یک حواس‌پرتی تازه یا یک ماموریت تازه برای مدیریت به آنها داده می‌شود، آیا می‌توانند هر دو را انجام بدهند؟

علاوه بر این، اگر رقابت خواهر و برادری خانه شما را آزار می‌دهد، به گمان زیادً بهترین انتخاب، تنها گذاشتن بچه‌ها در خانه با هم نیست.

در هر صورت، قبل از این که تصمیم بگیرید که آیا آنها با هم بهتر می باشند یا جدا از هم، باید چند مسئله را در نظر بگیرید…

چه زمان تصمیم دارید خانه را ترک کنید؟

سن بچه‌ها چه مقدار است؟

آیا آنها می‌توانند بدون این که یک کودک «مسئولیت» را به مسئولیت بگیرد، به طور مشترک کار کنند؟

 آنها به طور مداوم حرکت مناسب با یکدیگر را الگو قرار داده‌اند؟

از ابزارهای مناسب برای حل اختلاف منفعت گیری می‌کنند؟

همانند هر چیز فرد دیگر در فرزندپروری، این کار زمان می‌برد. مهم است که قبل از اضافه کردن یک خواهر یا برادر به جمع آنها، یقین شوید که فرزندتان زمان تنها ماندن در خانه حس مطمعن به نفس می‌کند.

مسئله ای حرفه‌ای برای تنها گذاشتن خواهر و برادرها در خانه: یکی را مسئول دیگران قرار ندهید – این علترقابت و رنجش خواهر و برادرها می‌شود.

در عوض، به هر کودک یک ماموریت خاص بدهید –

یکی مسئول تهیه ناهار، یکی مسئول تمیز کردن، فرد دیگر مسئول انتخاب فیلم و غیره. به این ترتیب، آنها به گفتن یک تیم برای پیروزی سپس از ظهر در حالی که مادر دور است، کار می‌کنند.

برنامه عملی برای گذاشتن بچه‌ها در خانه

زیاد خب، دوست من، بعد از بازدید‌های زیاد، تصمیم گرفتید بال‌هایتان را باز کنید و کودک خود را برای زمان کوتاهی در لانه بگذارید؟

زمان آن است که یک آزمایش کوچک انجام دهید. برای اولین باری که کودک را تنها می گذارید بکوشید او بیشتر از ۲ ساعت تنها نماند.

قبل از ترک خانه، یقین شوید که کودک را از همه خطرات دور نگه داشته اید؛ همه خطرات قفل شده‌اند. مهم نیست چه مقدار به فرزندتان مطمعن دارید، با مطمعن از این که او را در یک محیط امن گذاشته‌اید، اسایش خاطر بیشتری خواهید داشت. در اینجا فقط چند مورد وجود دارد که باید از ایمن بودن آنها یقین شوید:

انواع شوینده ها

الکل

داروها

چاقو و ابزارهای دیگر

در مرحله سپس، زمان آن رسیده است که چند سناریو را بازدید کنید.

آیا فرزند شما می‌داند در صورت موارد زیر چه کاری باید انجام دهد:

آتش‌سوزی کوچکی در آشپزخانه رخ دهد؟

زنگ هشدار دود به صدا درآید؟

گردباد یا آب و هوای نامساعد فرد دیگر رخ دهد؟

غریبه‌ای به در بیاید؟

فردی والدینی را که در خانه نیستند صدا کند؟

برق قطع شود؟

چند قانون ساده وضع کنید و آنها را برای یادآوری در محل نصب کنید.

ورود دوستان ممنوع

در را برای فردی باز نکنید

آشپزی روی اجاق گاز ممنوع

شراکت کامل خانواده

هیچ زمان به فردی نگویید که تنها در خانه هستید – حتی دوستان –

 در رسانه‌های اجتماعی پست نگذارید.

تکالیف خود را قبل از زمان منفعت گیری از فناوری/تلویزیون همه کنید.

اگر مورد اضطراری پیش آمد، ابتدا با ۱۱۰ و سپس با یکی از والدین تماس بگیرید.

خانه را ترک نکنید.

نکات پایانی

می‌دانم – هنگامی فرزندانتان را در خانه تنها می‌گذارید، عوامل بسیاری باید در نظر گرفته شوند. آخرین چیزی که می‌خواهید، بازسازی اجرای مکالی کالکین در فیلم کلاسیک «تنها در خانه» است.

اگر مقداری در رابطه آمادگی فرزندتان دلواپس هستید،  استراتژی‌های فرزندپروری مثبت را بیاموزید. این استراتژیها در واقع توانمندیهای کودک را تحکیم می‌کند، به این علت می‌توانید او را برای انجام این مسئولیت‌های فردی آماده کنید.