این شغل تا ۱۰۰ سال دیگر هم از بین نمی رود_صبح سریع

بر پایه پیش‌بینی‌های مجمع جهانی اقتصاد (WEF) تا سال ۲۰۳۰ امکان پذیر ۹۲ میلیون شغل حذف و در روبه رو ۱۷۰ میلیون شغل تازه تشکیل شود. با این حال، گیتس باور دارد که نوشتن کد فراتر از تایپ‌کردن سینتکس است؛ این کار نیازمند شناسایی الگوهای نهان، تصمیم‌گیری در شرایط مبهم و برداشتن قدم‌هایی خواهد می بود که هیچ الگوریتمی قادر به پیش‌بینی آن‌ها نیست.

گیتس می‌گوید: «کد نویسی زیاد تر با یک ایده‌ی خام اغاز می‌شود؛ برای مثالً تبدیل داده‌های سنسورها به داشبورد پیش‌بینی سیلاب. ماشین‌ها می‌توانند محاسبه کنند؛ اما تصمیم‌گیری درمورد‌ی این که کدام سیگنال مهم‌تر است یا کاربران چطور با خروجی تعامل خواهند داشت، نیاز به قضاوت انسانی، مذاکره و بعضی اوقات شهود دارد.»

گیتس اصرار می‌کند که ابزارهای هوش مصنوعی کارهای تکراری و خسته‌کننده همانند اشکال‌زدایی را ساده می‌کنند، اما مسئولیت نهایی تا این مدت با انسان‌ها است. یک پرانتز نادرست یا برداشت نادرست از نیازهای پروژه می‌تواند کل یک سیستم حیاتی را به هم بریزد: «مدل‌های زبانی فقط متنی محتمل تشکیل می‌کنند؛ آنچه آن‌ها ندارند، توانایی‌ی زیسته و بینش عرصه‌ای است.»

به حرف های‌ی گیتس، فناوری‌هایی همانند هوش مصنوعی در روبه رو با داده‌های ثابت و شرایط پایدار کارکرد مساعد دارند، اما جهان واقعی پر از «مقصد‌های متحرک» است؛ API-هایی که از رده خارج خواهد شد، قوانین متغیر و کاربران پیش‌بینی‌ناپذیر.

گیتس حوزه‌هایی همانند زیست‌شناسی و انرژی را مثال می‌زند که هم چنان نیازمند کنجکاوی علمی، تصمیم‌گیری اخلاقی و مدیریت بحران توسط انسان‌ها می باشند: «در ورزش هم تا این مدت انسان‌ها پیشتاز خواهند می بود، چون فردی علاقه ندارد بازی بیسبال ربات‌ها را تماشا کند.»