راز مرگ ۵ میلیارد ستاره دریایی آشکار شد_صبح سریع

ستاره‌های دریایی به طور معمول پنج بازو دارند و برخی از گونه‌های آنها تا ۲۴ بازو نیز دارند. آن‌ها در رنگ‌هایی از نارنجی یک ‌دست تا مطرح‌دار از نارنجی، و بنفش تا قهوه‌ای و سبز دیده خواهد شد.

به نقل از ای‌پی، از سال ۲۰۱۳، یک بیماری مرموز به نام بیماری تحلیل‌رفتگی ستاره دریایی علتیک مرگ‌ومیر گسترده از مکزیک تا آلاسکا در بین این جانوران شد. این همه‌گیری به بیشتر از ۲۰ گونه صدمه زده و صدمه تا این مدت هم ادامه دارد. صدمه‌دیده‌ترین گونه، ستاره دریایی آفتابگردان می بود که در پنج سال اول شیوع، نزدیک به ۹۰ درصد از جمعیتش را از دست داد.

آلیسا گومن بوم‌شناس بیماری‌های دریایی در موسسه هاکای (Hakai) در بریتیش کلمبیا، کانادا می‌گوید: این واقعا زیاد دلخراش است. او که در شناسایی علت بیماری نقش داشته است افزود: ستاره‌های دریایی سالم بازوهایی پُف ‌کرده دارند که مستقیم به بیرون کشیده شده‌اند.

اما بیماری تحلیل‌رفتگی علتمی‌شود که آن‌ها دچار زخم شوند و سپس واقعا بازوهایشان جدا می‌شود.

تقصیر کار چیست؟

باکتری‌ای که صدف‌ها را نیز آلوده کرده تقصیر کار ابراز این بیماری است. ربکا وگا ترابر، میکروبیولوژیست دریایی از دانشگاه کالیفرنیا، سانتا باربارا می‌گوید: یافته‌ها جواب یک سوال دیرینه درمورد یک بیماری زیاد جدی در اقیانوس را خواهند داد.

بیشتر از یک دهه طول کشید تا پژوهشگران بتوانند علت این بیماری را شناسایی کنند و سرنخ‌های نادرست و مسیرهای پیچیده‌ای در طول مسیر وجود داشت.

تحقیقات اولیه به این سو رفت که امکان پذیر علت ابراز تحلیل رفتگی، یک ویروس باشد، اما اشکار شد ویروسی به نام دنزوویروس که ابتدا مورد دقت دانشمندان قرار گرفت، در واقع به‌طور طبیعی در بدن ستاره‌های دریایی سالم وجود دارد و با بیماری مرتبط نیست.

کوششهای دیگر نیز نتوانستند عامل مهم را شناسایی کنند، چون محققان بافت ستاره‌های دریایی مرده را بازدید کرده بودند که دیگر شامل مایع درونی بدن آن‌ها نبوده است. مایعی که اندام‌ها را احاطه می‌کند.

اما این مطالعه‌ی تازه، تحلیل دقیقی از این مایع که به آن مایع کوئلومیک (coelomic fluid) حرف های می‌شود اراعه داده، و در آنجا باکتری Vibrio pectenicida  اشکار شد.

بلیک اوشیجیما، میکروبیولوژیست از دانشگاه کارولینای شمالی در ویلمینگتون می‌گوید: یافتن منبع تعداد بسیاری از بیماری‌های محیطی به‌اختصاصی زیر آب بسیار دشوار است. کار تحقیقاتی این کروه «واقعا هوشمندانه و مهم» بوده است.

اکنون که دانشمندان علت را می‌دانند، شانس بیشتری برای مداخله به ‌منظور پشتیبانی به ستاره‌های دریایی وجود دارد.

اکنون دانشمندان می‌توانند بازدید کنند که کدام ‌یک از ستاره‌های دریایی باقی‌مانده تا این مدت سالم می باشند و این که آیا باید آن‌ها را به مکان‌های دیگر منتقل کرد، یا در اسارت پرورش داد و بعدا به مناطقی که تقریبا همه‌ی ستاره‌های دریایی آفتابگردان خود را از دست داده‌اند، بازگرداند.

دانشمندان این چنین امکان پذیر بازدید کنند که آیا برخی جمعیت‌ها ایمنی طبیعی دارند و این که درمان‌هایی همانند پروبیوتیک‌ها می‌توانند به تحکیم ایمنی در برابر بیماری پشتیبانی کنند یا خیر. این چنین عمل های بازیابی تنها برای ستاره‌های دریایی مهم نیست، بلکه برای کل زیست‌بوم‌های اقیانوس آرام اهمیت دارد، چون ستاره‌های دریایی سالم، خارپشت‌های دریایی اضافی را می‌خورند.

ستاره‌های دریایی آفتابگردان هنگامی آن‌ها را می‌بینید، بی‌آزار به نظر می‌رسند، اما تقریبا هر چیزی که در کف اقیانوس زندگی می‌کند را می‌خورند، آن‌ها موجوداتی حریص در خوردن می باشند.

با افت شدید تعداد ستاره‌های دریایی، جمعیت خارپشت‌های دریایی که طبق معمول طعمه‌ی آن‌ها می باشند، به‌شدت افزایش یافت و در نتیجه، در عرض کمتر از یک دهه، نزدیک به ۹۵ درصد از جنگل‌های کلپ در شمال کالیفرنیا را از بین بردند.

این جنگل‌های کلپ، غذا و زیستگاه برای گونه‌های گوناگونی از جمله ماهی‌ها، سمورهای دریایی و فُک‌ها فراهم می‌کنند.

پژوهشگران امیدوارند که یافته‌های تازه به آن‌ها پشتیبانی کند جمعیت ستاره‌های دریایی را بازسازی کنند و جنگل‌های کلپ را مجدد رشد دهند؛ جنگل‌هایی که ترابر آن‌ها را «جنگل‌های بارانیِ اقیانوس» توصیف می‌کند.