سوخت و ساز افراد چاق، کند است_صبح سریع

به حرف های دکتر هال، تعداد بسیاری از مردم فهمیدن نادرستی از مفهوم سوخت‌وساز دارند و زیاد تر فکر می‌کنند سوخت‌وساز یعنی این که چه مقدار غذا بخوریم که چاق نشویم یا اضافه وزن اشکار نکنیم. او می‌گوید: سوخت‌وساز در واقع فرایند زیست‌شیمیایی شگفت انگیز‌ای است که غذا و اکسیژن دریافت‌شده را به انرژی و مواد سازنده بدن تبدیل می‌کند.

او به بازدید این سه باور نادرست درمورد افت وزن می‌پردازد:

باور نادرست اول: سوخت‌وساز افراد چاق، کُند است

یکی از باورهای رایج این است که چاقی نتیجه سوخت‌وساز کُند است اما دکتر کوین هال اصرار می‌کند که این فکر نادرست است. او می‌گوید افرادی که جثه بزرگی دارند از جمله افراد داری اضافه‌وزن، طبق معمول سوخت‌وساز سریع‌تری دارند چراکه بدنشان برای نگه داری توده بدنی زیاد تر، انرژی بیشتری می‌سوزاند.

هال توضیح می‌دهد که ریشه این سوءتفاهم به پژوهش‌های ابتدایی درمورد سوخت‌وساز بازمی‌گردد. محققان در آن پژوهش‌ها به خوداظهاری‌های غذایی شرکت‌کنندگان تکیه کردند، در حالی که افراد چاق، به‌طور متوسط کالری مصرفیشان را کمتر از مقدار واقعی اظهار می‌کردند. همین قضیه علتشد این فکر تشکیل شود که این افراد به‌رغم کالری دریافتی کمتر وزن بیشتری دارند و این به‌علت پایین بودن سوخت‌وساز بدنشان است.

اما فناوری‌های مدرن امروزی امکان سنجش دقیق سوخت‌وساز را فراهم کرده‌اند. با اتکا به این راه حلها، اشکار شده که به طور میانگین نرخ سوخت‌وساز در افراد چاق از افراد لاغر زیاد تر است. با این‌همه این باور هم چنان پابرجاست که برای درمان چاقی باید سوخت‌وساز را افزایش داد.

هال هشدار می‌دهد تلاش برای دستکاری سوخت‌وساز از طریق دارو خطرناک است. مثالاش داروی شیمیایی «دی‌ان‌پی»‌ (‌DNP‌) در دهه ۱۹۳۰ است که سوخت‌وساز را افزایش می‌داد اما عوارضی همانند نابینایی و حتی مرگ به جستوجو داشت و زیاد سریع از بازار حذف شد. او یادآوری می‌کند که سوخت‌وساز، فرایندی حیاتی و پیچیده است و نمی‌توان بدون پیامدهای جدی آن را به‌دلخواه کم و زیاد کرد.

باور نادرست دوم: با بالا رفتن سن، سوخت‌وساز کُند می‌شود

برخلاف باور رایج، روال پیری به‌تنهایی تاثییر چشمگیری بر کُند شدن سوخت‌وساز ندارد. دکتر کوین هال توضیح می‌دهد که تا دهه هفتم یا هشتم زندگی، نرخ سوخت‌وساز در زیاد تر افراد نسبتا ثابت است و تحول عمده‌ای در آن تشکیل نمی‌شود.

یقیناً برخی تغییرات بدنی مرتبط با افزایش سن می‌توانند به افت مصرف انرژی منجر شوند. برای مثال افت توده عضلانی و افزایش توده چربی با بالا رفتن سن رایج است و از آنجا که عضله در قیاس با چربی، انرژی بیشتری می‌سوزاند، این تغییرات امکان پذیر جهت افت سوخت‌وساز شوند.

به گزارش ایندیپندنت، اما مسئله مهم این است که این تغییرات نه قطعی‌اند و نه غیرقابل پیشگیری. به حرف های هال، شیوه زندگی، نقشی تعیین‌کننده در این مورد دارد. با تمرین‌های قدرتی منظم دو بار در هفته و مصرف کافی پروتئین، می‌توان از افت توده عضلانی جلوگیری کرد و نرخ سوخت‌وساز را در حالت پایداری نگه داری کرد. به این علت آنچه با سن تحول می‌کند الزاما سوخت‌وساز نیست بلکه کیفیت مراقبت ما از بدنمان است.

باور نادرست سوم: لازمه افت وزن، سوخت‌وساز بالاست

تعداد بسیاری فکر می‌کنند برای افت وزن موثر باید سوخت‌وساز را بالا نگه داشت و از کند شدن آن جلوگیری کرد. اما به حرف های دکتر کوین هال، این برداشت نه‌تنها نادرست است که حقیقت درست عکس آن است. او می‌گوید: افرادی که بیشترین پیروزی را در افت وزن و نگه داری آن دارند، طبق معمول افرادی‌ می باشند که سوخت‌وسازشان بیشتر از دیگران افت یافته است.

مطالعات او نشان داده‌اند که مقدار کند شدن سوخت‌وساز بر افت وزن و ارامش آن در طویل مدت اثری ندارد. به گفتن دیگر افت سوخت‌وساز، قسمت طبیعی فرایند لاغر شدن است و به جای مقابله با آن باید آن را بخشی از سازوکار تطبیقی بدن دانست.

هال در نهایت امیدوار است که سوخت‌وساز فراتر از ابزاری برای افت وزن دیده شود و مردم بتوانند اهمیت واقعی آن را فهمیدن کنند. به حرف های او، سوخت‌وساز فرایندی حیاتی و مدام است که با تبدیل غذا و اکسیژن به انرژی، سوخت ملزوم برای همه سلول‌های بدن انسان و دیگر موجودات را فراهم می‌کند، اتفاق‌ای بنیادی و شگفت‌انگیز که جوهر حیات را شکل می‌دهد.