۱۱ نشانه ناگفته که پیش از جدایی ابراز می‌کنند_صبح سریع

به نقل از یور تانگو، هنگامی فردی در ازدواج حس تنهایی می‌کند، در واقع از نظر عاطفی فرسوده شده است. بر پایه پژوهشی در سال ۲۰۲۲، حس تنهایی و گسست عاطفی در زندگی مشترک نه‌تنها گمان افسردگی را افزایش می‌دهد، بلکه عرصه‌ساز بی‌اعتمادی و دل‌زدگی نیز می‌شود.

هرچند امکان پذیر افت صمیمیت یا فاصله عاطفی ناگهانی به نظر برسد، اما طبق معمولً پیش از جدایی نشانه‌هایی آرام و تدریجی ابراز می‌کنند؛ نشانه‌هایی که اگر با دقت دیده شوند، می‌توانند زنگ خطری برای رابطه باشند. در ادامه به یازده نشانه رفتاری اشاره می‌شود که زیاد تر از سوی افرادی دیده می‌شود که حس تنهایی در ازدواج خود دارند و ناخودآگاه آن‌ها را پیش از تصمیم به ترک رابطه ابراز خواهند داد.

۱. گذراندن زمان زیاد تر به‌تنهایی

یکی از نخستین نشانه‌های تنهایی در ازدواج، تمایل به جدایی وقتی است. این حرکت می‌تواند به‌صورت کار کردن زیاد تر در محل کار، گذراندن زمان طویل‌تر با دوستان بدون هماهنگی با همسر، یا حتی ماندن در اتاقی جدا از شریک زندگی ظاهر شود.

مطالعه‌ای در نشریه Contemporary Family Therapy مشخص می کند هرچه زوج‌ها زمان بیشتری را به او مباحثه و فعالیت‌های مشترک تعلق دهند، رضایت زناشویی آن‌ها افزایش می‌یابد. اما در نقطه روبه رو، هنگامی یکی از طرفین عمداً از گذراندن زمان مشترک اجتناب می‌کند، در واقع پیامی روشن از حس طرد و بی‌ارزشی در رابطه ارسال می‌کند.

۲. تصمیم‌گیری جدا گانه بدون مشورت

هنگامی زوج‌ها به‌جای مشورت، تصمیم‌های مالی یا شخصی را به‌تنهایی می‌گیرند، نشانه‌ای از افت همکاری و همدلی در رابطه است. تصمیمات فردی، به‌اختصاصی در عرصه‌های مالی، زیاد تر یکی از ریشه‌های مهم تعارض در ازدواج‌ها است.

این حرکت می‌تواند به‌مرور زمان حس «من» را جانشین «ما» کند و نشانه‌ای باشد از آن‌که یکی از طرفین در ذهن خود از رابطه فاصله گرفته است. یقیناً بازسازی مطمعن و ربط امکان پذیر، اما تنها وقتی که هر دو طرف به بازسازی پیوند زناشویی متعهد باشند.

۳. تحول در عادت خواب و بیداری

اگر یکی از همسران سریعتر به رختخواب می‌رود یا تا دیروقت بیدار می‌ماند تا از تماس با فرد دیگر دوری کند، این حرکت می‌تواند نشانه‌ای از نارضایتی عاطفی باشد. تغییرات کوچک در عادت خواب، به‌اختصاصی هنگامی با افت صمیمیت فیزیکی همانند در بغل گرفتن یا او گفت‌وگوی شبانه همراه شود، به‌مرور پیوند احساسی زوج را تضعیف می‌کند.

در روابط سالم، حتی چند دقیقه هم‌نشینی پیش از خواب می‌تواند حس امنیت و نزدیکی را تحکیم کند؛ اما هنگامی این ربط از بین برود، فاصله عاطفی جای آن را می‌گیرد.

۴. پناه بردن به کار و مشغله زیاد

افرادی که در رابطه حس تنهایی می‌کنند، طبق معمولً به شکلی ناخودآگاه خود را در کار یا فعالیت‌های دیگر غرق می‌کنند تا از خلأ عاطفی درونی بگریزند. این تلاش برای فرار از درد احساسی، آن‌ها را به سمت فرسودگی زیاد تر سوق می‌دهد.

صرف ساعت‌های طویل در محل کار یا مشغول شدن به فعالیت‌های به ظاهر الزامی، زیاد تر بهانه‌ای است برای اجتناب از مواجه شدن با سکوت و بی‌مهری خانه. در واقع، فرد ترجیح می‌دهد خستگی کاری را تحمل کند تا تنهایی در کنار همسرش را.

۵. منفعت گیری بیشتر از حد از تلفن همراه

در تعداد بسیاری از روابط، تلفن همراه به ابزاری برای فرار از او مباحثه تبدیل می‌شود. افرادی که حس تنهایی می‌کنند، امکان پذیر ساعت‌ها را در شبکه‌های اجتماعی یا تماشای ویدئو بگذرانند تا از روبه رو با تعارض یا حس نادیده گرفته شدن دور بمانند.

اما وجود مداوم تلفن در مکالمات نه‌تنها تمرکز را از بین می‌برد، بلکه حس بی‌توجهی و طردشدگی را در فرد روبه رو تحکیم می‌کند. هنگامی یکی از همسران بیشتر از حد به تلفن خود پناه می‌برد، در واقع در حال ارسال پیامی غیرمستقیم است: «من دیگر نمی‌خواهم ربط برقرار کنم.»

۶. تمایل افراطی به تمیزکاری یا نظم بیشتر از حد

نظم‌طلبی ناگهانی می‌تواند نشانه‌ای از اضطراب نهان باشد. روان‌شناسان اعتقاد دارند هنگامی ذهن آشفته است، افراد بعضی اوقات با تمیز کردن محیط اطراف خود به‌جستوجو برگشت دادن حس کنترل می باشند.

در ازدواج‌هایی که یکی از طرفین حس ناامنی یا اضطراب می‌کند، تمیزکاری مفرط امکان پذیر راهی برای مقابله با تنش‌های درونی باشد. فرد با مرتب کردن خانه در واقع تلاش می‌کند آشفتگی درونی خود را مهار کند، چون حس اسایش و امنیت را در رابطه از دست داده است.

۷. اجتناب از تماس چشمی

تماس چشمی یکی از نشانه‌های مهم ربط عاطفی است. هنگامی نگاه‌ها از هم گریزان شوند، در واقع پیوند احساسی در حال گسستن است. اجتناب از نگاه کردن به چشم‌های همسر، به‌اختصاصی در او گفت‌وگوهای روزمره، زیاد تر به معنی خستگی عاطفی و بی‌میلی نسبت به برقراری ربط مجدد است.

حتی در او گفت و گو‌ها و اختلاف‌نظرها، نگه داری تماس چشمی نشانه احترام و تمایل به فهمیدن متقابل است؛ اما هنگامی این حرکت از بین برود، نشانه‌ای آشکار از سردی رابطه خواهد می بود.

۸. افت ابراز محبت و صمیمیت بدنی

هنگامی رابطه‌ای که پیش‌تر سرشار از محبت و لمس فیزیکی بوده، یک دفعه سرد می‌شود، باید این تحول را جدی گرفت. حس بی‌توجهی و فقدان حمایتعاطفی علتمی‌شود فرد تمایلی به در بغل گرفتن، بوسیدن یا حتی لمس ساده نداشته باشد.

همان گونه که دن بیتس، مشاور خانواده، توضیح می‌دهد، ربط فیزیکی و عاطفی مکمل یکدیگرند؛ هنگامی یکی از بین برود، فرد دیگر نیز تضعیف می‌شود. حتی اگر دو نفر تا این مدت کنار هم زندگی کنند، نبوده است تماس فیزیکی می‌تواند حس تنهایی را تشدید کند.

۹. از بین رفتن خنده و شوخی مشترک

خنده، یکی از پیوندهای قوی عاطفی بین زوج‌ها است. مطالعه‌ای در مجله Personal Relationships نشان داده زوج‌هایی که زیاد می‌خندند و لحظات شاد را با هم توانایی می‌کنند، رضایت بیشتری از ازدواج خود دارند.

هنگامی شوخی‌ها، لبخندها و لحظات ساده نشاط از بین می‌رود، در واقع تعامل عاطفی نیز افت یافته است. سکوت جای او مباحثه را می‌گیرد و روزمرگی جای صمیمیت را. نبوده است خنده مشترک یکی از نشانه‌های بارز تنهایی در زندگی مشترک است.

۱۰. آرام‌تر به نظر رسیدن، اما نه شادتر بودن

بعضی اوقات فردی که از درون تصمیم به آخر رابطه گرفته، در ظاهر آرام و حتی بی‌تنش به نظر می‌رسد. دیگر او گفت و گو نمی‌کند، از آینده حرفی نمی‌زند و ترجیح می‌دهد سکوت کند. این اسایش ظاهری اما نشانه تسلیم است، نه رضایت.

در این چنین شرایطی، فرد با پذیرفتن آخر رابطه از درون، دیگر نیازی به دفاع یا درگیری نمی‌بیند. او از مرحله خشم قبل و به نقطه‌ای از بی‌تفاوتی رسیده که از بیرون امکان پذیر اسایش تعبیر شود، اما در واقع سکوتِ دل‌کندن است.

۱۱. سخن نزدن از آینده مشترک

آخرین و احتمالا با اهمیت ترین نشانه تنهایی در ازدواج، حذف ضمیر «ما» از گفتار روزمره است. هنگامی یکی از زوجین از آینده تنها با عبارت‌هایی چون «من می‌خواهم» یا «برنامه من این است» سخن بگویید می‌کند، مشخص می کند دیگر چشم‌انداز مشترکی در ذهن ندارد.

در این مرحله، فرد از تلاش برای ساختن آینده مشترک دست کشیده و فقطً بر نیازها و خواسته‌های شخصی خود تمرکز دارد. احتمالا تا این مدت انگارً در رابطه وجود داشته باشد، اما از نظر روانی و احساسی، مدتی است که آن را ترک کرده است.

تنهایی در ازدواج همیشه به معنی نبوده است عشق نیست؛ بعضی اوقات نتیجه سال‌ها سوءتفاهم، نادیده‌گرفتن و فقدان او گفت‌وگوست. نشانه‌هایی که پیش از جدایی ابراز می‌کنند، فرصتی برای بازنگری و ترمیم می باشند، نه الزاماً نشانه آخر.

اگر یکی از این رفتارها در رابطه‌ای دیده می‌شود، او مباحثه، همدلی و پشتیبانی گرفتن از مشاوران خانواده می‌تواند مسیر رابطه را تحول دهد. چون هرچند تنهایی در ازدواج دردناک است، اما فهمیدن متقابل و تلاش دوطرفه تا این مدت می‌تواند به بازسازی پیوندی که وقتی عشق را زنده می‌کرد، منجر شود.