چه مکمل هایی را نباید با چای سبز خورد؟_صبح سریع

به نقل از ایتینگ ول، چای سبز قرن‌ها است که در فرهنگ‌های آسیایی و اکنون در سراسر جهان جایگاهی اختصاصی دارد. این نوشیدنی سرشار از کاتچین‌های پلی‌فنولی و به‌اختصاصی ترکیب قدرتمندی به نام «اِپی‌گالو‌کاتچین گالات» (EGCG) است که خاصیت آنتی‌اکسیدانی بالایی دارد. پژوهش‌ها نشان داده‌اند که EGCG می‌تواند در نگه داری سلامت قلب، پشتیبانی به کنترل وزن و حتی افت التهاب در بدن مؤثر باشد.

اما همان ترکیباتی که این نوشیدنی را سودمند می‌سازند، امکان پذیر در جذب یا متابولیسم برخی داروها و مکمل‌ها تداخل تشکیل کنند. ربکا امچ، داروساز و متخصص فارماکولوژی، هشدار می‌دهد این تداخل‌ها، اگر نادیده گرفته شوند، می‌توانند علتکاهش تاثییر درمانی مکمل‌ها یا حتی ابراز عوارض ناخواسته شوند. در ادامه، چهار نوع مکمل را مرور می‌کنیم که مصرف هم‌زمان آن‌ها با چای سبز پیشنهاد نمی‌شود.

۱. مکمل‌های آهن

فقر آهن یکی از مشکلات شایع تغذیه‌ای است، به‌اختصاصی در بین زنان، گیاه‌خواران، سالمندان و افرادی که دچار اختلال در جذب مواد غذایی می باشند. از همین رو، پزشکان طبق معمولً مصرف مکمل‌های آهن یا مولتی‌ویتامین‌های حاوی آهن را تجویز می‌کنند. تحقیقات نشان داده‌اند که ترکیبات حاضر در چای سبز می‌توانند جذب آهن را افت دهند.

این تاثییر ناشی از وجود موادی همانند تانن‌ها، فیتات‌ها، کلسیم و پلی‌فنول‌ها در چای سبز است که به آهن متصل خواهد شد و مانع جذب آن در دستگاه گوارش می‌گردند. مطالعه‌ای نشان داد افرادی که روزانه بیشتر از یک فنجان چای سبز می‌نوشیدند، ذخایر آهن پایین‌تری داشتند و این تأثیر در زنان پیش از یائسگی بارزتر می بود. به این علت، اگر از مکمل آهن منفعت گیری می‌کنید، بهتر است فاصله وقتی یک تا دو ساعته بین مصرف مکمل و نوشیدن چای سبز مراعات کنید تا جذب آهن در بدن به حداکثر برسد.

۲. مکمل‌های حاوی مواد محرک

هر فنجان چای سبز به‌طور طبیعی نزدیک به ۳۰ میلی‌گرم کافئین دارد. هرچند این مقدار کمتر از کافئین حاضر در قهوه یا نوشیدنی‌های انرژی‌زا است، اما در صورت مصرف هم‌زمان با مکمل‌های محرک همانند قرص‌های کافئین، مکمل‌های پیش از تمرین (Pre-Workout) یا محصولات لاغری، می‌تواند اثرات تحریک‌کنندگی را تشدید کند.

به حرف های‌ی امچ، ترکیب چای سبز با این چنین مکمل‌هایی امکان پذیر علتافزایش ضربان قلب، بالا رفتن سختی خون و ابراز علائم اضطراب و بی‌قراری شود. افزون بر کافئین، چای سبز حاوی ترکیبات فرد دیگر همانند تئوفیلین و تئوبرومین نیز هست که اثرات محرک خفیفی بر سیستم عصبی مرکزی دارند و می‌توانند این عوارض را تشدید کنند.

برای پیشگیری از این خطرات، پیشنهاد می‌شود مصرف چای سبز و مکمل‌های حاوی محرک را از هم جدا کرده و مجموع مقدار کافئین دریافتی روزانه را کنترل کنید تا از حد ایمن (نزدیک به ۴۰۰ میلی‌گرم در روز برای بزرگسالان سالم) تجاوز نکند.

۳. ویتامین‌های گروه ب

چای سبز می‌تواند در جذب برخی از ویتامین‌های گروه ب، به‌اختصاصی فولیک‌اسید (ویتامین ب۹) و ویتامین ب ۱۲ اختلال تشکیل کند. علت این قضیه وجود پلی‌فنول‌ها و کافئین در چای سبز است که با جذب این ویتامین‌ها در دستگاه گوارش تداخل دارند.

بر پایه پژوهشی تازه، کاتچین‌های حاضر در چای سبز امکان پذیر توانایی بدن در تبدیل فولیک‌اسید به شکل فعال بیولوژیکی آن را افت دهند. هرچند شواهد علمی در این عرصه تا این مدت محدود است، اما این اثرات زیاد تر در افرادی دیده می‌شود که از قبل دچار افتویتامین‌های گروه ب می باشند و چای سبز را به مقدار زیاد مصرف می‌کنند.

از آنجا که ویتامین‌های گروه ب در سلامت سیستم عصبی، سوخت‌وساز بدن و راه اندازی گلبول‌های قرمز نقش حیاتی دارند، بهتر است مکمل‌های مربوط به آن‌ها در زمان متغیری از نوشیدن چای سبز مصرف شوند تا جذب کامل‌تری داشته باشند.

۴. مکمل‌های رقیق‌کننده خون

یکی از شناخته‌شده‌ترین تداخلات دارویی مربوط به ویتامین کا و داروهای ضدانعقاد همانند وارفارین است. اما برخی مکمل‌های گیاهی نیز می‌توانند اثرات رقیق‌کننده خون داشته باشند چای سبز به‌طور طبیعی مقدار مقداری ویتامین کا دارد که در صورت مصرف زیاد امکان پذیر تاثییر داروها یا مکمل‌های ضدانعقاد را افت دهد.

امچ توضیح می‌دهد که هرچند این خطر در زیاد تر افراد پایین است، اما افرادی که داروهای رقیق‌کننده مصرف می‌کنند باید با پزشک یا داروساز خود مشورت کنند، به‌اختصاصی اگر به‌طور منظم چای سبز یا مکمل‌های غلیظ آن را مصرف می‌کنند. تداخل احتمالی بین چای سبز و مکمل‌های ضدانعقاد می‌تواند تبدیل افت یا افزایش بیشتر از حد لخته‌سازی خون شود، به این علت تنظیم دوز داروها در این چنین مواردی اهمیت دارد.

خطرات احتمالی ناشی از تداخل چای سبز و مکمل‌ها

آگاهی، نخستین قدم در پیشگیری است. جینجر هالتین، متخصص تغذیه، می‌گوید: «مهم است که هر فرد در رابطه تداخل‌های احتمالی بین داروها و مواد مغذی با داروساز و کارشناس تغذیه خود مشورت کند. مصرف چای سبز با مکمل آن متفاوت است و باید اشکار شود که کدام نوع و در چه مقدار برای شرایط هر فرد بی‌خطر است.»

امچ نیز پافشاری می‌کند که «طبیعی بودن» همیشه به معنی «بی‌زیان بودن» نیست. او توضیح می‌دهد: «چای سبز امکان پذیر تاثییر برخی داروها یا مکمل‌ها را تحکیم یا تضعیف کند و این دو نوع تداخل می‌تواند بر سلامت فرد تأثیر بگذارد.»

به همین علت، پیش از این که چای سبز را به بخشی ثابت از برنامه روزانه خود تبدیل کنید، بهتر است با پزشک یا داروساز مشورت کنید تا از ایمن بودن ترکیب آن با مکمل‌ها و داروهای مصرفی‌تان مطمعن حاصل شود.

جمع‌بندی متخصصان

چای سبز بدون تردید مزایا بسیاری دارد؛ از بهبود کارکرد قلب و مغز گرفته تا خاصیت آنتی‌اکسیدانی و پشتیبانی به کنترل وزن. اما این نوشیدنی در ترکیب با برخی مکمل‌ها می‌تواند جذب مواد مغذی را افت داده یا خطر عوارض جانبی را افزایش دهد.

در زیاد تر موارد، مراعات فاصله وقتی مناسب بین نوشیدن چای سبز و مصرف مکمل‌ها (حداقل یک تا دو ساعت) برای پیشگیری از این تداخل‌ها کافی است. با این حال، برای دریافت پیشنهاد‌های شخصی‌سازی‌شده، بهترین کار مشورت با پزشک یا متخصص تغذیه است تا برنامه مکملی شما با فنجان روزانه چای سبزتان در اعتدال و ایمنی کامل قرار گیرد.