فساد تازه در فوتبال ایران؛ قراردادهای دوگانه برای دور زدن سقف بودجه_صبح سریع

هر چند مدیران فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ در سال‌های تازه با تصویب قوانینی از جمله دستورالعمل سقف بودجه باشگاه‌ها تلاش کرده‌اند جلوی هزینه‌های بی‌رویه در فوتبال را بگیرند، اما برخی باشگاه‌ها در این سال‌ها از انواع ترفندها برای دور زدن این قوانین منفعت گیری کرده‌اند. در همین جهت خبرنگار ایسنا به اطلاعاتی دست یافته که مشخص می کند چطور برخی باشگاه‌های لیگ برتری می‌توانند با تقلبی تازه، قرارداد بازیکنان گران‌قیمت‌شان را تا ۷۰% کمتر از مقدار واقعی‌ در سازمان لیگ ثبت کنند.

به گزارش ایسنا، با فرارسیدن پیش فصل لیگ بیست و چهارم، مراعات دستورالعمل سقف بودجه توسط باشگاه‌ها به با اهمیت ترین سوژه اخبار نقل و انتقالاتی تبدیل شد. طی هفته‌های تازه خواست‌های بسیاری با محوریت باشگاه‌های استقلال و سپاهان مبنی بر افزایش سقف بودجه انجام شد که با مخالفت فدراسیون فوتبال روبه رو شد. در این بین یکی از باشگاه‌های ناموافق این اتفاق، باشگاه پرسپولیس می بود؛ باشگاهی که خودش هم با کسر سهمیه بازیکنان خارجی روبه رو شده است.

صرف نظر از خواست باشگاه‌های استقلال و سپاهان برای افزایش سقف بودجه، در این گزارش روایتی شگفت از تخلف برخی باشگاه‌ها برای دور زدن قانون سقف بودجه داریم. این تخلف یا ترفند مالی زیاد تر در قرارداد بازیکنان خارجی رخ می‌دهد که علت آن، تفاوت قوت عمل آنها در مراجع قضایی فوتبال است چون بر پایه دستورالعمل ناظر بر قراردادها، تنها برگه قراردادی که در سازمان لیگ ثبت شده در مراجع قضایی ملاک قرار داده می‌شود اما این ماده از دستورالعمل، تنها می‌تواند برای بازیکنان داخلی که شکایت‌هایشان فقط در کمیته‌های قضایی فدراسیون فوتبال بازدید می‌شود، قابل منفعت گیری باشد.

برعکس، بازیکنان خارجی می‌توانند با هر برگه‌ قراردادی از سوی باشگاه‌شان به کمیته‌های قضایی فیفا شکایت کنند و پرونده‌شان را به نتیجه برسانند. به همین علت ایسنا در این گزارش، ملاک را عقد قرارداد با یک بازیکن خارجی قرار داده هرچند یکی دو باشگاه از این ترفند برای ثبت بازیکنان داخلی خود نیز منفعت گیری کرده‌اند.

این تقلب، سال قبل توسط باشگاه‌های معدودی رقم خورد اما امسال به طور فراگیر در بین باشگاه‌های لیگ برتری در حال انجام است. ماجرا را برای فهمیدن بهتر مخاطب با یک مثال روایت می‌کنیم.

تقلب در قرارداد بازیکنان خارجی

فکر بگیرید یک باشگاه لیگ برتری وجود دارد که برای به خدمت گرفتن یک بازیکن خارجی مبلغ ۲ میلیون دلار برای دو سال (سالی یک میلیون دلار) نظر داده است. آن باشگاه می‌داند که اگر بخواهد بر پایه دستورالعمل ناظر بر قراردادها، قرارداد دو ساله آن بازیکن به قیمت سالیانه یک میلیون دلار (نزدیک به ۶۰ میلیارد تومان) را ثبت کند، علتعبور باشگاه از سقف بودجه‌اش می‌شود (فکر کنید سقف بودجه باشگاه فرضی ما تنها به اندازه ۲۰ میلیارد تومان جا دارد). در این شرایط راه‌حلی که به ذهن باشگاه می‌رسد، چیست؟

در این چنین موقعیتی، باشگاه دست به یک تقلب می‌زند تا هم قرارداد بازیکن خارجی مدنظرش را منعقد کند و هم از سقف بودجه عبور نکند. این باشگاه به جای این که یک نسخه از قرارداد دو ساله به قیمت ۲ میلیون دلار به ازای سالی یک میلیون دلار را به بازیکن خارجی بدهد، با بازیکن تفاهم می‌کند که دو قرارداد یک ساله برای این دو سال با او منعقد کند؛ به این صورت که با دقت به محدودیت سقف بودجه‌اش، برای سال اول یک قرارداد ۳۰۰ هزار دلاری منعقد می‌شود و سپس با یک الحاقیه قرارداد سال دوم به قیمت یک میلیون و ۷۰۰ هزار دلار با بازیکن به امضا می‌رسد.

از آنجا که قرارداد سال دوم از ۳۰ درصد قرارداد سال اول زیاد تر است و این خلاف دستورالعمل ناظر بر قراردادهاست، باشگاه تنها قرارداد سال اول بازیکن را در سازمان لیگ ثبت می‌کند و قرارداد سال دوم را به سازمان لیگ اراعه نمی‌دهد تا سازمان لیگ اصلا فهمید نشود که این بازیکن با باشگاه قرارداد دو ساله بسته است. بعد یک قرارداد ۳۰۰ هزار دلاری (نزدیک به ۱۸ میلیارد تومان) به جای یک قرارداد یک میلیون دلاری (نزدیک به ۶۰ میلیارد تومان) در سازمان لیگ ثبت شده تا باشگاه متخلف با این ترفند ۴۲ میلیارد تومان از هزینه‌ای که در واقع کرده را در اسناد مربوط به سازمان لیگ نیاورده و سقف بودجه را دور زده باشد.

بازیکن خارجی چطور به پول واقعی‌اش می‌رسد؟

حال سوال اینجاست که امکان پذیر بازیکن ادعا کند که من روی درآمد یک میلیون دلاری سال اول خودم حساب کرده‌ام و این مقدار درآمد را می‌خواهم. در این شرایط باشگاه با بازیکن یک تفاهم‌نامه دیگر امضا می‌کند که با خواست بازیکن و با دقت به نیاز او به مساعدت مالی از مبلغ سال آینده او به گفتن “علی الحساب” مبلغ ۷۰۰ هزار دلار به او پرداخت شود تا از این طریق بازیکن هم به خواسته مالی خود در سال اول برسد.

یقیناً این آخر ماجرا نیست و باشگاه متخلف در انتهای فصل می‌تواند باتوجه به مبالغی که به بازیکن پرداخت شده است، مجدد اصلاحیه به قراردادهای منعقده بزند و برای فصل سپس مجددا قراردادی پایین‌تر از مبلغ واقعی (یک میلیون دلار) را در سازمان لیگ ثبت کند.

به عبارت دیگر، باشگاه متخلف طی دو فصل هزینه‌ای بالغ بر ۸۰ میلیارد تومان (با فکر ثابت ماندن قیمت دلار) را از سازمان لیگ کتمان کرده تا از سقف بودجه عبور نکند. اکنون چرا این صورت‌های مالی برای باشگاه دردسرساز نمی‌شود؟ دلیلش این است که این صورت‌ها تنها در باشگاه حاضر است و به سازمان لیگ اراعه نمی‌شود تا آنها مطلع شوند.

حتی اگر بازیکن به پولش نرسد، او هم می‌تواند با نسخه‌ دومی از قرارداد که در اختیارش است به مراجع قضایی فیفا شکایت کند و زیاد راحت پولش را به طور کامل به همراه خسارت دریافت کند.

هشدار به سازمان لیگ فوتبال

این تقلب، اتفاقی است که در نقل و انتقالات سال قبل به شکل محدود رقم خورد و در نقل و انتقالات امسال به شکل گسترده‌تری در حال رخ دادن است. در این چنین شرایطی انتظار می‌رود که فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ به شکل هوشیارانه‌تری بر اتفاقات نقل و انتقالات نظارت کنند تا در این بین حقوق باشگاه‌های قانون‌مدار ضایع نشود.