آقای مدیر! شما و خانواده تان این برنامه‌ها را ببینید یا نبینید ؛ مردم می بینند_صبح سریع
[ad_1]
به گزارش صبح سریع
سعید رجبی فروتن نوشت:
محافلی که تا دیروز با مقاصد سیاسی و اقتصادی، وزارت ارشاد و دولت را فاقد صلاحیت و دغدغه برای نظارت بر رسانه‌های صوت و عکس فراگیر می‌دانستند و قسمت‌هایی از حاکمیت را برای خلع ید دولت، با خود همراه می‌ساختند، اکنون که سنگرهای خود را تثبیت شده می‌بینند، تفاوت تلویزیون و مدیا استریمینگ را یادآور خواهد شد. این عده منتقدان جاری را به صرافت ساحت متفاوت این دو رسانه می‌اندازند تا فهمید شوند تولیدات خارج از سازمان صداوسیما الزاما نباید در ظاهر و محتوا همانند محصولات کم مخاطب تلویزیونی باشند.
به عبارتی پیش از این مرگ خوب می بود اما برای همسایه!
حنای مدیران دولتی تا قبل از جلوس خالص‌سازان اصولا رنگی نداشت و دفاعیات و روشنگری آنها برای پذیرفتن چندصدایی و احترام به همه خرده فرهنگ‌ها و سلایق مسموع نبوده است سهل است، مسموم می بود!
رسانه‌های منتقد نمایش خانگی و در راس آنها برنامه‌سازان صداوسیما اولین سوالی که از مدیران دولتی زمان در حوزه سینما و نمایش خانگی می‌پرسیدند، این می بود که «خانواده خود شما این چنین فیلم و سریال‌هایی را می‌بینند یا نه؟» مدیر اگر آدم حاضر جوابی می بود و مرعوب سوالات جهت‌دار نمی‌شد، جرات می‌کرد و می‌او گفت خانواده من اینقدر سواد رسانه‌ای دارند که خودشان برای دیدن یا ندیدن محتواهای اراعه شده تصمیم بگیرند.
با این حال منتقدان پای‌شان را در یک کفش می‌کردند و خواستار تعمیم و اعمال ضوابط پخش یکسان در همه رسانه‌های دیداری همانند تلویزیون، سینما و نمایش خانگی می‌شدند تا مبادا چندگانگی جهت به رسمیت شناخته شدن پوشش و حجاب عرفی شود و به‌رغم آنها سیاست‌های یکسان‌سازی مخدوش شود.
اسماعیلی، وزیر ارشاد دولت سیزدهم چند ماه پیش بر این نوشته صحه گذاشت تا معلوم شود، اختلاف نظر او با مدیران جام‌جم در عرصه نظارت بر نمایش خانگی زیاد تر به یک جنگ زرگری همانند است و همه آنها متفق‌القول می باشند که سرسختانه تکثر فرهنگی و پوشش و حجاب زنان و دختران را در پهنه ایران بزرگ منکر شوند و حجاب در قاب عکس را به گفتن یک امر و باور فرهنگی به بخشنامه‌ای حکومتی تنزل دهند.
اخیرا مدیر سازمان تنظیم و مقررات صوت و عکس فراگیر در صداوسیما، پیشاپیش منتقدان یک برنامه رئالیتی شوی پرمخاطب در یکی از پلتفرم‌ها را خلع سلاح کرده و به نیابت از آنها حرف های است: «ما و خانواده‌های ملت پای تماشای این فیلم‌ها نمی‌نشینیم و به دیگران نیز پیشنهاد نمی‌کنیم!»
او غافل از این مسئله است که اتفاقا ترجیح مخاطب برای خرید محتوای سرگرم‌کننده پلتفرم‌ها، به این خاطر است که سلیقه مدیران تلویزیون و تک‌صدایی حاکم بر آن رسانه را نمی‌پسندند.
به این علت مدیران پیشنهاد بکنند یا نکنند، تولیدکنندگان محتوا و جامعه مقصد آنها در چارچوب هنجارها و ضوابط حاضر کار خود را می‌کنند و در تعامل با یکدیگر بازار محتوا را عمق و گسترش می‌بخشند.
مدیر ساترا ادامه است: «تنظیم‌گری فقط نظارت نیست. این که ما الان یک فرد متخلف را از زندگی ساقط کنیم، اوج اقتدار است؟ بستن فلان سکو مشکل رسانه سرزمین را حل نمی‌کند.
ما جستوجو سازندگی پایدار هستیم. بالا رفتن سواد رسانه‌ای مردم هم بخشی از این بازار پایدار است. اگر فردی این نوشته را نپذیرد باید فقط صداوسیما نگاه کند. ویژگی فضای مجازی این است که همه محتواها ممیزی پیشینی ندارند.»
جان کلام مدیر ساترا آن است که منتقدان نسخه بگیر و ببند را کنار بگذارند و واقع‌بینی پیشه کنند. به‌زعم وی «زیست بوم فضای مجازی کار یک نهاد نیست و عوامل بسیاری در آن دچار و دخیل می باشند.»
نگارنده این یادداشت در پی آن نیست که پرونده اختلافات قبل را بازگشایی کند و اهلیت و صلاحیت نظارت صداوسیما بر تولیدات موسوم به نمایش خانگی را زیر سوال ببرد، بلکه راضی است که مدیران جام‌جم و همفکران آنها ناگزیر می باشند تولیدات متفاوت و مخاطب‌پسند رسانه‌های برخط ویدیویی را محترم بشمارند و با بعد زدن دعوا منتقدان، آنها را به خویشتنداری و فهمیدن بهتر از تنوع سلایق زیاد مخاطب در فضا و محیط کاملا رقابتی رسانه‌های دیداری در جهان دعوت کنند.
دسته بندی مطالب
[ad_2]
منبع