ناحیه کنترل حرکت چشم در مغز بر فرآیندهای تصمیم گیری اثرگذار است_صبح سریع

مطابق نتایج منتشرشده در ژورنال Nature Neuroscience، آن‌ها دریافتند که شراکت کولیکولوس فوقانی در این تصمیم‌گیری‌ها از قشر آهیانه‌ای پشتی زیاد تر است. این یعنی کولیکولوس فوقانی در فرایندهای شناختی مرتبه بالا، که پیش‌تر فکر می‌شد در نوقشر رخ خواهند داد، نقش دارد.

همه حیوانات، از ماهی‌ها و خزندگان تا پستاندارانی نظیر نخستی‌ها و انسان‌ها، نیاز دارند تا اشیاء درون میدان دید خود را به‌شدت شناسایی و طبقه‌بندی کنند. آیا چیزی که نزدیک می‌شود یک مانع است یا یک تهدید؟ آیا آن حرکت سریع از یک طعمه می بود یا شکارچی؟

همه مهره‌داران در مغز خود کولیکولوس فرقانی دارند. این تکه از مغز پشتیبانی می‌کند که سر و چشم‌ها به‌سمت محرک دیداری حرکت کنند. در قبل، دانشمندان گمان می‌کردند که این تکه از مغز حرکاتی واکنشی را اغاز می‌کند؛ اما پژوهش‌های سال‌های تازه نشان داده‌اند که در وظایفی پیچیده‌تر، همانند انتخاب نقطه گردش و تمرکز روی محرک‌ها در موقعیت‌های فضایی متفاوت، نیز نقش دارد.

نقش کولیولوس فوقانی مغز در تصمیم‌گیری

نواحی اطراف کولیکولوس فوقانی با ماموریت های تصمیم‌گیری شناختی و تصمیم‌گیری در ربط می باشند. به این علت، دانشمندان می‌خواستند نقش خود کولیکولوس فوقانی در تفکر انتزاعی‌تر را نیز مطالعه کنند.

به این منظور، آن‌ها میمون‌ها را به‌طوری آموزش دادند که یک ماموریت تصمیم‌گیری دیداری را زمان تماشای تصاویری روی یک نمایشگر کامپیوتر انجام بدهند. حیوانات با فشردن یک دکمه در زمان مناسب، که اشیاء را به طبقه‌های درست نسبت می‌دادند، آب‌میوه پاداش می‌گرفتند.

هنگامی که میمون‌ها این ماموریت های رو انجام می‌دادند، پژوهشگران فعالیت سلول‌های مغز در کولیکولوس میانی را ضبط می‌کردند. چون میمون‌ها در انجام این ماموریت باید نگاه خود را روی یک نقطه نگه می‌داشتند و انتخاب خود را با حرکت دست تعیین می‌کردند، این آزمایش فقط فعالیت مغزی موردنیاز در طبقه‌بندی را نشان می‌داد—نه حرکات چشم و دست که طبق معمولً ماموریت کولیکولوس فوقانی درنظر گرفته می‌شود.

دانشمندان فعالیت بسیاری را در کولیکولوس فوقانی دیدند که از نقش آن در طبقه‌بندی خبر می‌داد. آن‌ها حتی این تکه خاص از مغز را با تزریق دارو موقتاً بی‌حس کردند و مشاهده کردند که توانایی تصمیم‌گیری میمون‌ها افت یافت.

پژوهشگران می‌گویند که این نتیجه معقول است و امکان پذیر نشان دهد که چرا این تکه از مغز در ماموریت های پیچیده‌ای همانند تصمیم‌گیری طبقه‌بندی شراکت می‌کند. کولیکولوس فوقانی یکی از اولین قسمت‌هایی از مغز می بود که برای پردازش ورودی‌های دیداری و تشکیل حرکات مشابه گسترش یافت. امکان پذیر که پردازش فضایی بتواند جهت تسهیل فرایند حل قضیه شود.

برای مثال، هنگامی از شما می‌خواهند تا تصمیمی بگیرید یا چیزی را به یاد آورید، چشم‌ها و دستان خود را حرکت می‌دهید. اگر برای مثالً از شما بپرسند دیشب شام چه خوردید، زیاد تر چشم‌های خود را به بالا حرکت می‌دهید. یا هنگامی بین دو چیز تصمیم می‌گیرید، احتمالا دستان خود را طوری حرکت دهید که انگار دارید دو جسم را وزن می‌کنید.

یا همه ما این سخن را شنیده‌ایم که «یک عکس به‌اندازه هزار کلمه سخن می‌زند.» فهمیدن تعداد بسیاری از نوشته‌ها با عکس برای ما ساده‌تر است. این شواهد به گمان زیادً نشان خواهند داد که مغز از قسمت‌های مرتبط با پردازش فضایی برای پشتیبانی به انجام ماموریت های شناختی و غیرفضایی منفعت گیری می‌کند.