کشف دلنشین دانشمندان در رابطه یک دایناسور بالدار_صبح سریع

یک دایناسور با اندازه‌ای شبیه یک پرنده، ۱۰۰ میلیون سال پیش در کره جنوبی ردپاهای فسیل شده‌ای از خود به جا گذاشته است که به محققان پشتیبانی کرد تا فهمیدن جدیدی در رابطه نحوه تکامل پرواز به دست آورند.

به نقل از آی‌ای، ‌ در یک کشف شوق انگیز، محققان ردپای یک دایناسور ۱۰۶ میلیون ساله‌ را بازدید کردند و نشان دادند که این غول‌های ماقبل تاریخ، زمان دویدن از بال‌ها برای افزایش شدت خود منفعت گیری می‌کردند.

محققان ردپای دایناسورهایی که به تازگی فسیل آنها در کره جنوبی کشف شده‌اند را برای این مطالعه بازدید کردند.

این ردپاها متعلق به طوری دایناسور است که فکر می‌شد اندازه آن همانند گنجشک مدرن امروزی است و همین آن را به یک شکارچی کوچک تبدیل می‌کند.

آنچه دیرینه شناسان را متحیر کرده می بود، قدم‌های بلند این حیوان می بود. ردپاهای این شکارچی ناشناخته فاصله‌های بیشتری نسبت به آنچه برای این چنین دایناسورهای کوچکی انتظار می‌رفت، داشت.

این کار علتشد محققان به این نتیجه برسند که این دایناسور با اندازه شبیه پرنده‌های امروزی متعلق به دوره کرتاسه اولیه از بال‌های خود برای دویدن سریع تر به جای پرواز منفعت گیری می‌کرده است.

این گروه ردپاها و موجودی که آنها را ساخته می بود را مورد مطالعه قرار دادند. آنها نشانه‌هایی از دویدن با پشتیبانی بال اشکار کردند.

دایناسورها بعضی اوقات اوقات زمان راه رفتن ردپایی را در گل و لای بر جای می‌گذاشتند. برخی از این آثار به فسیل تبدیل شدند و تا این مدت هم می‌توان آنها را دید. این ردپاهای فسیل شده، مسیرهای عبور نامیده خواهد شد.

این ردپاها قابل دقت قرار گرفت چون از ۲۵ تا ۳۱ سانتی متر فاصله داشتند.

تجزیه و تحلیل ردپاها نشان داد که آنها نزدیک به ۱۰۶ میلیون سال پیش تشکیل شده‌اند و دایناسور مسئول تشکیل آنها به گمان زیاد طوری به اندازه پرنده به نام «Dromaeosauriformipes rarus» بوده است.

محققان در تجزیه و تحلیل خود از فاصله بین ردپای دایناسور و اندازه عضلات پای آن به این نتیجه رسیدند که این دایناسور کوچک بدون پشتیبانی نمی‌توانست آنقدر سریع بپرد که ردپایش آنقدر فاصله داشته باشد. این پشتیبانی به گمان زیاد از بال‌ها می‌آمد.

فکر می‌شود که زمان تشکیل این ردپاها این دایناسور بالدار با شدت ۳۸ کیلومتر در ساعت حرکت می‌کرده است.

از آنجایی که مسیرها به طور ناگهانی متوقف شدند، اشکار نیست که آیا این حاضر در حال صعود به آسمان یا پایین آمدن بوده یا با منفعت گیری از بال‌های خود روی زمین حرکت می‌کرده است.

این یک حرکت منحصر به فرد بین دویدن و پرواز است که نیروی آیرودینامیکی کافی برای بلند کردن یک حیوان تشکیل می‌کند و به گفتن مثال به آنها اجازه می‌دهد از درخت بالا بروند اما به پرواز پایدار نمی‌رسند.

تا این مدت اشکار نشده است که آیا این دایناسور می‌تواند پرواز کند یا خیر. با این حال، این گمان وجود دارد چون تحقیقات قبلی نشان داده است که «D rarus» پردار بوده است.