رقیب نورالینک، بینایی را به چشم افراد نابینا بازگرداند_صبح سریع

برای سال‌ها، افرادی که در این فرآیند شرکت کردند، دید مرکزی خود را از دست داده بودند. دید مرکزی به افراد اجازه می‌دهد حروف، چهره‌ها و جزئیات را به وضوح ببینند. سلول‌های دریافت کننده نور در چشمان آنها رو به زوال می بود و کم کم دید آنها را تار می‌کرد.

به نقل از وایرد، با این وجود، بعد از دریافت ایمپلنت چشمی آزمایشی به گفتن بخشی از یک کارآزمایی بالینی، برخی از شرکت کنندگان در مطالعه اکنون می‌توانند به قدر کافی خوب ببینند که از روی کتاب بخوانند، بازی کنند و با وجود نابینایی جدول کلمات متقاطع را پر کنند. این شرکتِ رابط مغز و رایانه، مستقر در کالیفرنیا که این ایمپلنت را گسترش می‌دهد، نتایج اولیه را این هفته خبرداد.

وقتی که مکس هوداک(Max Hodak)، مدیر عامل ساینس و رئیس اسبق نورالینک، هنگامی برای اولین بار ویدیویی از یک بیمار نابینا را دید که در میانه منفعت گیری از ایمپلنت مشغول خواندن می بود، حیرت زده شد. این علتشد که شرکتش را در سال ۲۰۲۱ بعد از ترک نورالینک تاسیس کند و اغاز امسال این فناوری را به دست آورد.

این ایمپلنت که پریما(Prima) نامیده می‌شود از یک تراشه مربع دو میلی‌متری راه اندازی شده است که با جراحی در زیر شبکیه، پشتی‌ترین تکه چشم، در یک جراحی ۸۰ دقیقه‌ای قرار داده می‌شود. یک عینک با دوربین، اطلاعات بصری را ثبت می‌کند و الگوهای نور مادون قرمز را بر روی تراشه، که دارای ۳۷۸ پیکسل انرژی نور است، می‌تاباند. این تراشه که همانند یک صفحه خورشیدی کوچک عمل می‌کند، نور را به الگوی تحریک الکتریکی تبدیل می‌کند و آن سیگنال‌های الکتریکی را به مغز می‌فرستد. سپس مغز آن سیگنال‌ها را به‌ گفتن عکس تفسیر می‌کند و فرآیند دید طبیعی را همانند‌سازی می‌کند.

کوششهای فرد دیگر نیز برای برگشت دادن بینایی با تحریک الکتریکی شبکیه صورت گرفته است. این دستگاه‌ها توانسته‌اند لکه‌هایی از نور به نام فسفن را در میدان دید افراد تشکیل کنند که شبیه تابش‌هایی روی صفحه رادار است. آنها برای پشتیبانی به مردم برای فهمیدن افراد و اشیاء به طور نقاط سفید کافی می باشند، اما نتیجه شباهت مقداری به دید طبیعی دارد.

نورالینک و برخی دیگر از شرکت‌ها تصمیم دارند چشم را به طور کامل دور بزنند و به جای آن قشر بینایی مغز را تحریک کنند.

هوداک می‌گوید که پریما با دیگر ایمپلنت‌های شبکیه در توانایی در اراعه دید مناسب یا فهمیدن اشکال، الگوها و دیگر عناصر بصری اشیاء متفاوت است. با این حال، آنچه کاربران می‌بینند، دید «عادی» نیست. آنها رنگ نمی‌بینند. در عوض، آنها یک عکس پردازش شده را با رنگ زرد می‌بینند.

در این کارآزمایی افراد مبتلا به آتروفی جغرافیایی که شکل گسترش یافتهای از تباهی لکه زرد وابسته به سن است و علتاز دست دادن تدریجی بینایی مرکزی می‌شود، ثبت‌نام کرد. افراد مبتلا به این عارضه هم چنان دید محیطی دارند اما نقاط کوری در دید مرکزی خود دارند که خواندن، تشخیص چهره‌ها یا دیدن در نور کم را دشوار می‌کند.

در این بیماری، سلول‌های تخصصی به نام گیرنده‌های نوری در طول زمان صدمه می‌بینند. گیرنده‌های نوری که در پشت شبکیه قرار دارند، نور را به سیگنال‌هایی تبدیل می‌کنند که به مغز ارسال می‌شود. گیرنده‌های نوری از بین می‌روال اما شبکیه تا حد بسیاری نگه داری می‌شود. در رویکرد ما، ایمپلنت جای گیرنده‌های نوری را می‌گیرد.

در این کارآزمایی، ۳۸ شرکت کننده اولیه ۶۰ ساله و زیاد تر در بریتانیا و اروپا ثبت‌نام کردند، اما شش نفر قبل از آخر یک سال، مطالعه را ترک کردند. برای اندازه‌گیری بهبود در حدت یا وضوح بینایی، محققان از نمودار چشمی کلاسیک منفعت گیری کردند. داوطلبان با حدت بینایی متوسط ‌۲۰/۴۵۰ اغاز به کار کردند. حدت بینایی طبیعی ۲۰/۲۰ در نظر گرفته می‌شود و در ایالات متحده کوری قانونی با عدد ۲۰/۲۰۰ یا بدتر تعریف می‌شود.

بعد از یک سال، ۳۲ نفری که در کارآزمایی ماندند، توانستند تقریبا پنج خط زیاد تر در نمودار بینایی یا ۲۳ سخن را بخوانند، در قیاس با آنچه در ابتدای مطالعه می‌توانستند که برای بهبود بینایی آنها به طور متوسط تا ‌۲۰/۱۶۰ کافی می بود. برخی از شرکت‌کنندگان حتی می‌توانند با منفعت گیری از قابلیت بزرگنمایی داخلی ایمپلنت، با دقت ۲۰/۶۳ ببینند. در حالی که اکثر شرکت‌کنندگان بعد از یک سال بهبود قابل‌توجهی را مشاهده کردند، این روش درمانی برای پنج شرکت کننده اصلا منفعت‌ای نداشتند.

جیمز ویلند(James Weiland)، مهندس زیست پزشکی و چشم پزشک در دانشگاه میشیگان که در این مطالعه شرکت نداشت، می‌گوید: نتایج زیاد دیدنی می باشند. با این حال، او خاطرنشان می‌کند که داده‌های اولیه شامل این نمی‌شود که آیا شرکت‌کنندگان در میانه انجام ماموریت های بینایی در آزمایش از ویژگی بزرگنمایی منفعت گیری می‌کردند یا خیر. او می‌گوید که این اهمیت دارد چون روشن کردن کارکرد بزرگنمایی کاری است که کاربر باید به طور دستی انجام دهد و طبیعی بودن روال دیدن با ایمپلنت را افت می‌دهد.

این یک قدم رو به جلو برای پروتزهای شبکیه است. سخنگوی ساینس کورپوریشن می‌گوید شرکت‌کنندگان می‌توانند در صورت نیاز، از ویژگی بزرگ‌نمایی منفعت گیری کنند، اما جزئیاتی درمورد تعداد دفعات منفعت گیری از آن در طول دوره مطالعه اراعه نکرد.