غده تیموس؛ از عضو بی‌منفعت تا کلید سلامتی_صبح سریع

تیموس غده کوچکی است که پشت جناغ سینه قرار دارد و زیاد تر حرف های می‌شود در بزرگسالی منفعت‌ای ندارد. این درحالی است که اخیرا پژوهشگران آمریکایی فهمید شدند افرادی که تیموسشان برداشته شده، طی پنج سال بعد از عمل جراحی درمعرض خطر بالاتر مرگ ناشی از هر علتی قرار دارند. این افراد این چنین با افزایش خطر ابتلا به سرطان در آن زمان روبه رو می باشند.

دیوید اسکادن، انکولوژیست دانشگاه هاروارد در زمان انتشار کردن مقاله او گفت: «دریافتیم که تیموس برای سلامتی کاملا الزامی است و اگر وجود نداشته باشد خطر مرگ و خطر ابتلا به سرطان در افراد بدون تیموس حداقل دو برابر می‌شود.»

یقیناً مطالعه مذکور فقط مشاهده‌ای است، یعنی نمی‌تواند نشان دهد که برداشتن تیموس به‌طور مستقیم جهت سرطان یا دیگر بیماری‌های مرگبار می‌شود. اما پژوهشگران درمورد یافته‌های خود هشدار خواهند داد و می گویند در شرایطی که امکان دارد، نگه داری تیموس باید برتری بالینی باشد.

در دوران کودکی، تیموس نقش مهمی در رشد سیستم ایمنی دارد. هنگامی این غده در سنین کم برداشته شود، بیماران افت طویل‌زمان در سلول‌های T را نشان خواهند داد که نوعی از سلول‌های سفید خون می باشند که با میکروب‌ها و بیماری‌ها مبارزه می‌کنند. علاوه‌بر‌این، کودکان بدون تیموس طبق معمول عکس العمل ایمنی ضعیف‌تری نسبت به واکسن‌ها دارند.

وقتی که فرد به بلوغ می‌رسد، غده تیموس کوچک می‌شود و تعداد کمتری سلول تی برای بدن تشکیل می‌کند. به‌نظر می‌رسد برداشتن تیموس صدمه سریع را در پی نداشته باشد و چون این غده در روبه رو قلب قرار دارد، طبق معمولً میانه جراحی‌های قلبی و قفسه سینه برداشته می‌شود.

درحالی‌که برخی از بیماران دچار سرطان تیموس یا بیماری‌های خودایمنی مزمن نظیر میاستنی گراویس به عمل خارج کردن تیموس نیاز دارند، این غده در همه شرایط مشکل‌ساز نمی‌شود و نیازی به برداشتن آن نیست.

تیموس می‌تواند سودمند باشد

پژوهشگران با منفعت گیری از داده‌های بیماران از سیستم بهداشت و درمان ایالتی، نتایج بیمارانی را که جراحی قلب و قفسه سینه انجام داده‌اند، با هم قیاس کردند: بیشتر از ۶ هزار نفر که غده تیموس آن‌ها برداشته نشده می بود (گروه کنترل) و ۱۱۴۶ نفر که غده تیموس آن‌ها برداشته شده می بود.

در طول پنج سال و حتی بعد از درنظر گرفتن تاثییر عواملی همانند جنس، سن، نژاد و ابتلا به بیماری یا عفونت‌های بعد از عمل، گمان مرگ افرادی که تیموس آن‌ها برداشته شده، نزدیک به دو برابر زیاد تر می بود. در طول پنج سال بعد از عمل جراحی برداشتن تیموس، گمان ابتلا به سرطان بیمارانی نیز که تیموس را از بدنشان خارج کرده بودند، دو برابر می بود. علاوه‌بر‌این، سرطان این دسته افراد طبق معمول تهاجمی‌تر و در قیاس با گروه کنترل، گمان عود آن بعد از درمان بالاتر می بود.

اسکادن با اشاره به یافته‌ها هشدار می‌دهد که زمان تصمیم‌گیری برای انجام عمل برداشتن تیموس، پیامدهای این عمل باید به دقت مورد بازدید قرار گیرد.

علت وجود ربط‌ بین فقدان تیموس و خطر سرطان و مرگ اشکار نیست؛ اما به باور پژوهشگران، افتتیموس به نوعی کارکرد طبیعی سیستم ایمنی افراد بزرگسال را مختل می‌کند.

در آزمایش خون زیرمجموعه‌ای از بیماران مورد مطالعه که تیموس آن‌ها برداشته شده می بود، گیرنده‌های سلول T کمتری مشاهده شد. این کار به گمان زیاد می‌تواند در تشکیل سرطان یا بیماری‌های خودایمنی بعد از جراحی نقش داشته باشد.

نویسندگان مطالعه با اشاره به این که نتایج آن‌ها مشخص می کند تیموس تا آخر عمر ازنظر عملکردی نقش مهمی در سلامت ما دارد، نتیجه می‌گیرند که یافته‌ها از نقش تیموس در تشکیل سلول‌های T تازه در بزرگسالی و نگه داری سلامت افراد بالغ حمایتمی‌کند.

مطالعه در مجله ی The New England Journal of Medicine انتشار شده است.