بهترین فیلم‌های کمدی هندی که باید ببینید_صبح سریع

اگر فیلم کمدی می‌خواهید باید سراغ بالیوود بروید. بالاخره امکان ندارد هنگامی سپس از قریب به سه ساعت از پای یک فیلم پر از خنده و رقص و نشاط بلند می‌شوید، هم چنان حالتان گرفته باشد. تنوع این فیلم‌های کمدی هندی هم آنقدر بالاست که هرچه که به ذهنتان برسد بینشان اشکار می‌شود؛ از کمدی‌های عاشقانه گرفته، تا کمدی‌های جنایی و تریلر و حتی ترسناک. اما احتمالا بهترین ویژگی این فیلم‌ها این است که می‌توانید آن‌ها را با همه خانواده ببینید.

فیلم‌های کمدی هندی زیاد تر با کمدی اسلپ‌استیک و طنز موقعیت شما را به خنده می‌اندازند که سن و سال نمی‌شناسند و مشخصا شباهت‌های فرهنگی و ارزشی بین هندی‌ها و خودمان جهت شده هرکسی به راحتی بتواند با فیلم‌های کمدی بالیوودی بخندد. مخصوصا اگر زیاد خودتان را دچار جزئیات فیلمنامه، علتروایی یا حفره‌های داستانی نکنید. فیلم‌های جدیدتر بالیوود هم که چنان عکس پرزرق و برقی دارند که حتی اگر با داستان مشکل داشته باشید، به پای تصاویر دیدنی فیلم تا آخرش را می‌بینید. خلاصه، اگر کمدی شاداب و سرگرم‌کننده‌ای می‌خواهید و یقیناً زیاد تر از دو ساعت زمان دارید، از عناوین کلاسیک تا کمدی‌های تازه، بهترین فیلم‌های کمدی هندی را دستچین کرده‌ایم که دقیقا راست کار خودتان می باشند.

بهترین فیلم‌های کمدی هندی

۳۰. یواش یواش بگو (Chup Chup Ke)

• سال اکران: ۲۰۰۶
• کارگردان: پریادارشان
• بازیگران: ناظر کاپور، کارینا کاپور، سونیل شتی، راجپال یاداو
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۷ از ۱۰
تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ها درباره انتخابات، سیاست، اقتصادی، ورزشی، حوادث، فرهنگ وهنر و گردشگری و تکنولوژی را در وب سایت خبری صبح زود دنبال کنید.
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۷۰ از ۱۰۰

پریادارشان آنقدر در این فیلم ستاره ریخته که نمی‌توانیم آن را در فهرست بهترین فیلم‌های کمدی قرار ندهیم؛ چون بالاخره هر چه مقدار هم فیلمنامه نقص داشته باشد، وزنه‌ی هنرمندی پارش راوال، انوپم کهیر، اوم پوری، ناظر کاپور، کارینا کاپور و سونیل شتی آنقدر سنگین هست که نمی‌شود «یواش یواش بگو» را از قلم بیندازیم.

این فیلم بازسازی فیلم «خانه پنجابی» (Punjabi House) مالایالامی است. داستان حول محور مرد جوانی به نام جیتو (ناظر کاپور) می‌گردد که حسابی مقروض شده. او برای فرار کردن از دست طلبکاران خود وانمود می‌کند که کر و لال است و به گفتن خدمتکار در خانه‌ی یک بیزینس‌من ثروتمند با بازی اوم پوری، مشغول به کار می‌شود. دختر او در شرف ازدواج است، اما دخترک در حقیقت کس فرد دیگر را دوست دارد و جیتو به او پشتیبانی می‌کند به معشوق خود برسد.

همانطور که اشاره کردیم، نقطه قوت «یواش یواش بگو» بازیگران آن است؛ به اختصاصی پارش راوال و راجپال یاداو که هر نقشی به آن‌ها محول کنید، آن را عالی از آب درمی‌آورند. کارینا نقش کمرنگ‌تری در فیلم دارد و از اواسط داستان تازه به ماجرا اضافه می‌شود؛ اما رابطه‌ی ناظر و کارینا هم بسیار است.

«یواش یواش بگو» یکی از آن معدود فیلم‌های هندی است که توانسته به بهترین شکل درام و کمدی را با هم ترکیب کند و نتیجه یک فیلم طویل حوصله‌سربر نشود که همزمان می‌خواهد چندین ژانر را با هم پیش ببرد. «یواش یواش بگو» با این که مقدمه و مؤخره‌ی جدی‌تری دارد، اما دلواپس نباشید، اگر به فیلمنامه زمان دهید، حسابی جا می‌افتد و خنده‌های بی‌امان اغاز خواهد شد. بهترین ویژگی فیلم «یواش یواش بگو» این است که می‌توانید چندین دفعه به آن برگردید و مجدد تماشایش کنید و این چیزی است که برای همه فیلم‌های پریادارشان صدق نمی‌کند.

۲۹. دکتر جی (Doctor G)

• سال اکران: ۲۰۲۲
• کارگردان: آنوبهاتی کاشیاپ
• بازیگران: آیوشمان کورانا، راکول پریت سینگ، شفالی شاه
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۶.۶ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۷۰ از ۱۰۰

استودیویی که «دکتر جی» را ساخته به این معروف است که خلاف معمول بالیوود، به ساخت فیلم‌های متفاوت چراغ سبز مشخص می کند؛ برای مثال «شیرینی بریلی» (Bareilly Ki Barfi) و هر دو فیلم‌های «تبریک» (Badhaai Ho) ۲۰۱۸ و ۲۰۲۲. «دکتر جی» هم در این دسته می‌گنجد. آیوشمان کورانا در این فیلم نقش دانشجوی پزشکی را بازی می‌کند که می‌خواهد ارتوپد شود، اما برای نمرات پایین‌تر خود، به قسمت زنان و زایمان می‌رود. مشکل اینجاست که او تنها دانشجوی مرد کل دپارتمان است و برای همین، کار سختی برای جا افتادن بین هم‌کلاسی‌ها و بیماران ازدم زن خود دارد.

«دکتر جی» یکی از بهترین فیلم‌های کمدی هندی تازه است که تفاقا آن را کارگردانی زن به نام آنوبهاتی کاشیاپ ساخته که هم چنان امر معمولی در بالیوود نیست. ظرافت‌های کارگردانی کاشیاپ در «دکتر جی» به چشم می‌آیند و او موفق شده ماهرانه روایت را از سمت عاشقانه و کمدی به مطلب بزرگ‌تر آن رساند. تنها جایی که فیلم او مقداری ضعیف عمل می‌کند، ماجرای عشقی است که همانند زیاد از فیلم‌های بالیوودی در داستان زورچپان شده و چیزی به آن اضافه نمی‌کند.

کاش به جای شاخه‌شاخه کردن داستان بین خطوط روایی گوناگون، «دکتر جی» نوشته مهم خود را جلو می‌برد و به جای شعبه گرفتن و معارفه عاشقانه‌های بی‌معنی، همان لحن طنز خود را ادامه می‌داد؛ لحن طنزی که آیوشمان کورانا چندین دفعه ثابت کرده در آن موفق است. «دکتر جی» اگر با تاخیر اکران می‌شد، به گمان زیاد در فهرست بهترین فیلم‌های کمدی ۲۰۲۳ هم قرار می‌گرفت.

۲۸. برای سرگرمی (Khel Khel Mein)

• سال اکران: ۲۰۲۴
• کارگردان: موداسار گرامی
• بازیگران: آکشی کومار، تاپسی پانو، فردین خان، وانی کاپور، پراگیا جایسوال
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۶.۵ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۷۸ از ۱۰۰

حتی فکر زندگی بدون تلفنهای هوشمند امروز غیرممکن شده است. اما همین دستگاه کوچک، می‌تواند خانه‌خراب‌کن باشد. این موضوعی است که پائولو ژنووزه‌ی ایتالیایی در فیلم خود، «کاملا غریبه» (Perfect Strangers) به عکس کشید. فیلم «برای سرگرمی» یا «بازی‌های نهان» هم بازسازی هندی از فیلم کمدی ژنووزه و یکی از تازه ترین فیلم‌های این فهرست است. داستان فیلم طی یک عروسی می‌گذرد که هفت دوست، سه زوج و یکی مجرد، کنار هم جمع خواهد شد و تصمیم می‌گیرند برای سرگرمی محتویات گوشی خود را عیان کنند.

قانون بازی این است که هر هفت نفر باید تلفنهای خود را روی میز قرار دهند و هر کس که تلفناش زنگ می‌خورد باید صدا را روی بلندگو بگذارد و هر پیامی هم که هر کدام دریافت می‌کند باید آن را با صدای بلند بخواند. در ابتدا بازی چیز ساده و مفرحی به نظر می‌رسد؛ اما با شکستن حریم‌های خصوصی، رازهایی افشا می‌شود که دوستان را به دردسر می‌اندازد.

احتمالا مطلب مهم فیلم زیاد با قیمت‌هایمان جور درنیاید، اما کمدی آن چرا! «برای سرگرمی»‌ بهترین اجرای چند زمان تازه آکشی کومار را مشخص می کند که در این فیلم توانسته با دیالوگ‌های سروقت و جذابیت خدادادی، کار را درآورد. فیلمنامه هم پر است از دیالوگ‌های هوشمندانه و موقعیت‌های بامزه که خندیدن پای آن را ضمانت می‌کند. تنها عیب فیلم در مقدمه‌ی آن است که یک نیم ساعتی طول می‌کشد تا جان گرفته و بالاخره روی غلتک بیفتد؛ اما شک نکنید که «برای سرگرمی» یکی از بهترین فیلم‌های هندی ۲۰۲۴ است و اگر طرفدار آکشی کومار هم هستید دیگر اصلا نمی‌توانید آن را از دست بدهید. به جز او، پراگیا جایسوال، وانی کاپور و فردین خان هم، که بعد از چهارده سال به سینما بازگشته، در این فیلم بازی می‌کنند.

۲۷. دیوانه مستانه (Deewana Mastana)

• سال اکران: ۱۹۹۷
• کارگردان: دیوید داوان
• بازیگران: گوویندا، آنیل کاپور، جوهی چاولا، سلمان خان، جانی لور
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۶.۶ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۳۶ از ۱۰۰

دیوید داوان استاد فیلم‌های بد است؛ اما نه فیلم‌های بد معمولی! فیلم‌هایی که آنقدر مسخره‌اند که اشک شما را از خنده درمی‌آورند. دلنشین است که داوان از دهه‌ی هشتاد تا بحال از ساختن فیلم‌ها با همین فرمول دست نکشیده؛ یقیناً مشخصا که همین فیلم‌ها هم مخاطب خودشان را دارند. برای مثال «دیوانه مستانه» داستان یک مثلث عشقی را تعریف می‌کند. دو مرد عاشق یک زن خواهد شد و برای به دست آوردن او حاضرند به هر کاری دست بزنند که نتیجه‌اش شده یک فیلم بی‌نهایت خنده‌دار و مضحک.

راجا کومار (آنیل کاپور) یک جوان دلنشین و باهوش است که پول بادآورده‌ای به جیب می‌زند و با رفیقش به بمبئی می‌رود و بلافاصله عاشق یک روانپزشک می‌شود. همزمان، می‌فهمد که رقیب او بونو (گوویندا) یک آدم خوش‌قلب ثروتمند اما ساده‌لوح است که هر دو می‌خواهند دل دکتر نها شارما (جوهی چاولا) را به دست بیاورند.

گوویندای پرانرژی و بامزه، بدون شک ستاره‌ی «دیوانه مستانه» است و شیطنت‌های او درست سر زمان به بار می‌نشینند؛ آنقدر که اجرای جانی لور و کاپور در برابر او رنگ می‌بازد و تازه مسئله‌ی عجیبش اینجاست که این لور است که جایزه‌ی بهترین کمدین را برای این فیلم برده. بهترین فیلم دیوید داوان یکی «خانم خوشگله قبول می‌کنه» (Haseena Maan Jaayegi) است و یکی دیگر همین «دیوانه مستانه» که در هر دو گوویندا بازی می‌کند. بین «خانم خوشگله قبول می‌کنه» و «دیوانه مستانه» اگر طرفدار سلمان خان یا آنیل کاپور هستید نظر می‌کنیم «دیوانه مستانه» را ببیند.

۲۶. خبر خوب (Good Newwz)

• سال اکران: ۲۰۱۹
• کارگردان: راج مهتا
• بازیگران: آکشی کومار، کارینا کاپور، دیلجیت دوسانجه، کیارا ادوانی
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۶.۸ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۷۱ از ۱۰۰

برای این فیلم هم خبر خوب داریم و هم خبر بد؛ خبر خوب این است که آکشی کومار، کارینا کاپور، دیلجیت دوسانجه و کیارا ادوانی در آن بازی می‌کنند؛ اما خبر بد این است که فیلمنامه‌اش مقداری می‌لنگد. برای همین، اگر علتروایی و آخر‌بندی داستان برایتان اهمیتی ندارد، «خبر خوب» را ببینید که جدا از این ایرادات، واقعا بامزه است. داستان «خبر خوب» با دو زوج با نام فامیل یکسان اغاز می‌شود که اتفاقا هر دو می‌خواهند در یک کلینیک باروری با IVF بچه‌دار شوند. اما همانطور که انتظار دارید، یک‌چیزی این وسط درست پیش نمی‌رود.

داستان، چهار نفر یعنی وارون (آکشی کومار) و دیپتی باترا (کارینا کاپور)، یک زوج مدرن و مرفه از بمبئی و هانی (دیلجیت دوسانجه) و مونیکا باترا (کیارا ادوانی)، یک زوج پنجابی پر سر و صدا از چاندیگار را جستوجو می‌کند. هر دو زوج برای باردار شدن با مشکل روبه رو می باشند و تصمیم می‌گیرند برای IVF به یک کلینیک معروف بروند. اما یک نادرست سهمگین و یقیناً خنده‌دار رخ می‌دهد: اسپرم وارون به طور اتفاقی برای بارور کردن تخمک مونیکا و اسپرم هانی برای تخمک دیپتی منفعت گیری می‌شود و می‌توانید گمان بزنید که این نادرست، چه آشوبی برقرار می‌کند.

«خبر خوب» یکی از بهترین فیلم‌های تازه کاران جوهر است که سال‌ها است به گفتن یکی از برجسته‌ترین تهیه‌کنندگان بالیوود شناخته می‌شود. یقیناً تلاش او برای تکرار پیروزی «خبر خوب» جواب نداد؛‌ چون این فیلم یک دنباله‌ی معنوی هم دارد که اتفاقا همین امسال تحت گفتن «خبر بد» (Bad Newz) اکران شد. یقیناً بازیگران همه عوض شده‌اند و خبر بدتر این که داستانش اصلا به بامزگی فیلم اول نیست و آن را پیشنهاد نمی‌کنیم.

۲۵. راجا داماد می‌شود (Dulhe Raja)

• سال اکران: ۱۹۹۸
• کارگردان: هارمش مالهوترا
• بازیگران: گوویندا، راوینا تاندون، قادر خان، پریم چوپرا، جانی لور
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۶.۸ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۶۲ از ۱۰۰

«راجا داماد می‌شود» یا «شاه داماد» فیلم صاف و ساده‌ای است برای مخاطبی صاف و ساده که جز سرگرمی پای فیلم ننشسته و جستوجو این نیست که بخواهد مو را از ماست بیرون بکشد. «راجا داماد می‌شود» یکی از بهترین فیلم‌های هندی است که از کمدی اسلپ‌استیک منفعت گیری می‌کند. هیچ داستان درست و درمانی هم ندارد و فقط خود گوویندا است که بار طنز فیلم را به دوش می‌کشد. گوویندا خودش نقش مهم را بازی می‌کند که می‌توانید کاراکتر او را نماینده‌ی طبقه‌ی کارگر هند هم قرار دهید.

از شانس بد، غذاخوری کوچک خیابانی او درست در یک هتل شیک می‌افتد که رئیسش، که قادر خان نقش آن را بازی می‌کند، طاقت دیدن راجا را ندارد. شخصیت قادر خان را هم می‌توانید معادل طبقه‌ی الیت هند بدانید که از همان اول با امتیازات گسترده بزرگ شده‌اند و ثروتشان را با بالا رفتن از شانه‌های طبقه‌ی پایین ساخته‌اند. با وجود کاراکتر منفور او، قادر خان با این فیلم ثابت می‌کند که یکی از بهترین کمدین‌های سینمای هند است. تعامل های او با گوویندا هم یک ترکیب معرکه می‌سازد که هر بار جوک‌هایشان به مقصد می‌خورند. جانی لور هم یکی دیگر از بازیگران برجسته‌ی فیلم است که با وجود اجرای بی‌سروصداتر خود در برابر افرادی چون گوویندا و قادر خان، هم چنان موفق می‌شود شما را بخنداند.

«راجا داماد می‌شود» از نظر کمدی و خنده‌دار بودن ده از ده است؛ اما اگر بخواهید فیلمنامه و قیمت تولیدی آن را هم به ماجرا اضافه کنید، متأسفانه در جایگاه بالایی قرار نمی‌گیرد. با همه این اوصاف، اگر فقط یک فیلم مفرح می‌خواهید و بس، «راجا داماد می‌شود» گزینه‌ی عالی است که می‌توانید آن را با هر فردی، از کوچک تا بزرگ، تماشا کنید.

۲۴. سلام لندن (Namastey London)

• سال اکران: ۲۰۰۷
• کارگردان: ویپول آمروتلال شاه
• بازیگران: آکشی کومار، کاترینا کایف، ریشی کاپور
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۷.۱ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۸۰ از ۱۰۰

«سلام لندن» یکی از بهترین فیلم‌های آکشی کومار است که می‌توانید اجرای احساسی و همزمان قوی او را در این فیلم ببینید. این چنین این فیلم را یکی از بهترین فیلم‌های کمدی رمانتیک هندی می‌دانند؛ یقیناً نظر می‌کنیم نوشته آن را جدی نگیرید. با این که فیلم برای سال ۲۰۰۷ میلادی است، اما قیمت‌هایی که زیرپوستی در «سلام لندن» تبلیغ خواهد شد، به درد مخاطب امروز نمی‌خورند. درست است که فیلم‌های هندی طبق معمول عادت دارند به بزرگ‌نمایی، اما نمود‌ای که «سلام لندن» از تضاد فرهنگی و ارزشی غرب و شرق مشخص می کند، بازتاب درستی نیست و فقط باید با دیدگاه طنز سراغش بروید.

داستان «سلام لندن» جازمیت (با اسم مستعار جاز) را در مرکزیت قرار می‌دهد؛ یک دختر مدرن و شیک هندی متولد لندن که هیچ علاقه‌ای به ازدواج با یک مرد هندی ندارد. او خودش را بریتانیایی می‌داند و اصلا نمی‌خواهد هیچ مراوده‌ای به فرهنگ شرق داشته باشد. والدین او، به اختصاصی پدرش، مانموهان مالهوترا، سنتی می باشند و قیمت‌هایشان به‌شدت ریشه در فرهنگ هندی دارد؛ برای همین می‌خواهند دخترشان هم دنباله‌روی قیمت‌های خودشان باشد.

آن‌ها هنگامی می‌بینند که نمی توانند جاز را راضی کنند، او را به هوای عروسی یکی از فامیل‌ها به هند برمی‌گردانند تا برای مثال با محیط زیاد تر خو بگیرد؛ اما دختر خبر ندارد که خانواده‌اش در واقع ازدواج او را ترتیب داده‌اند و ازدواج جاز را با آرجون سینگ، کشاورز ساده و مهربان اهل پنجاب همه کرده‌اند. مشخصا جاز خشمگین شده و به شدت با این ازدواج مخالفت می‌کند و هر راهی به ذهنش می‌رسد انجام می‌دهد تا این ازدواج را به هم بزند؛ با این حال، همه کوششهای او با ناکامی روبه رو می‌شود و او ناچار می‌شود عروسی را بپذیرد. اما بعد از عروسی، آرجون را با خود لندن می‌برد و این بار، می‌کوشد آنقدر آرجون را اذیت کند که خودش با پای خودش به هند بازگردد.

۲۳. خوش آمدید (Welcome)

• سال اکران: ۲۰۰۷
• کارگردان: آنیس بازمی
• بازیگران: آنیل کاپور، آکشی کومار، مالیکا شراوات، فیروز خان، نانا پاتیکار، پارش راوال
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۷.۱ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۶۳ از ۱۰۰

آنیس بازمی کار او کمدی است؛ چه کارگردانی باشد، چه نویسندگی؛ «خوش آمدید» اما با اختلاف بهترین فیلم کمدی کارنامه‌ی اوست. داستان فیلم درمورد‌ی یک خانواده‌ی مافیایی است که می‌خواهند پسری از خانواده‌ای خوب و با لیاقت اشکار کنند تا با خواهرشان (کاترینا کیف) ازدواج کند. این پسر مناسب، همان کاراکتر آکشی کومار است؛ اما عموی پسرک (پارش راوال) نمی‌خواهد او با مافیا وصلت کند.

بهتر است به همین خلاصه داستان مختصر اکتفا کنید، چون ماجرای «خوش آمدید» زیاد ره به جایی نمی‌برد؛ اما خوبی‌اش اینجاست که یک فیلم کمدی کاملا خانوادگی است، پر از جوک‌های ساده و شیطنت‌آمیز که حال شما را خوب می‌کند. نه مطلب خاصی می‌دهد، نه داستان پیچیده‌ای تعریف می‌کند؛ برای همین به درد همه‌جور مخاطبی می‌خورد. اگر هم به دیدن آکشی کومار در نقش‌های قهرمانانه و اکشن عادت دارید، می‌توانید با «خوش آمدید» او را در قالب متفاوت یک مرد صاف و ساده ببینید.

به جز او، آنیل کاپور و مالیکا شراوات هم در فیلم می باشند؛ اما کمدی «خوش آمدید» زیاد تر روی دوش نانا پاتیکار و پارش راوال است که همانند همیشه عالی ظاهر خواهد شد و جنون پر از سرگرمی فیلم را فراهم می‌کنند. «خوش آمدید» آخرین فیلم فیروز خان هم به حساب می‌آید که ستاره‌ی بی‌چون و چرای سینمای دهه شصت و هفتاد میلادی هند می بود و حتی لقب کلینت ایستوود شرق هم به او داده‌اند.

دنباله‌ی فیلم، «خوش برگشتید» (Welcome Back) در سال ۲۰۱۵ آمد و تقریبا همه‌ی بازیگران در آن بازگشته‌اند، از آنیل گرفته تا نانا پاتیکار و راوال و ویجای راز، یقیناً می‌گوییم تقریبا، چون آکشی در «خوش برگشتید» نیست. احتمالا به همین خاطر هم به اندازه‌ی «خوش آمدید» مهم خوب از آب درنیامده است. اگر می‌خواهید فیلم کمدی فرد دیگر از آنیس بازمی ببینید، «هزارتو ۲» و «هزارتو ۳» (با این که این‌ها هم به پای تکه مهم نمی‌رسند) از «خوش برگشتید» گزینه‌های بهتری می باشند.

 ۲۲. پادشاه (Baadshah)

• سال اکران: ۱۹۹۹
• کارگردان: عباس و موستان باراوالا
• بازیگران: شاهرخ خان، توینکله خانا، جانی لور
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۶.۹ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۵۹ از ۱۰۰

شاهرخ خان به فیلم‌های رمانتیک-کمدی خود معروف است؛ اما «پادشاه» از اولین فیلم‌های هندی است که به سبک هالیوود، اکشن و کمدی را با هم ترکیب می‌کند. برادران عباس و موستان باراوالا «پادشاه» را متأثر از فیلم امریکایی «آخرین لحظه» (Nick of Time) ساخته‌اند، اما نتیجه‌ی نهایی زیاد تر به چیزی همانند «ساعت شلوغی» (Rush Hour) می‌ماند. این کارگردانان پیش از «پادشاه» در فیلم «بازیگر» (Baazigar) محصول ۱۹۹۳ شاهرخ خان را آورده بودند که اتفاقا یکی از با اهمیت ترین فیلم‌های کارنامه‌ی شاهرخ خان به حساب می‌آید که جای پای او را به گفتن بازیگر بلامنازع بالیوود محکم کرد؛ برای همین شگفت نیست که او به شدت در فیلم دیگر عباس و موستان ظاهر شد که امروزه به گفتن یکی از با اهمیت ترین فیلم‌های اکشن-کمدی هندی شناخته می‌شود. شاهرخ خان در این فیلم نقش یک کارآگاه خصوصی به نام راج را بازی می‌کند که یک بیزینس‌من ثروتمند برای اشکار کردن دختر خود سراغش می‌آید. راج برای یافتن دختر ربوده‌شده‌ی او راهی می‌شود؛ اما وسط پرونده، او را با یک مأمور مخفی با اسم رمز پادشاه نادرست می‌گیرند.

داستان فیلم چیز تازه‌ای ندارد. اما «پادشاه» را نمی‌توان با داستانش قضاوت کرد. با وجود ایده‌های کلیشه‌ای، «پادشاه» پر از کمدی اسلپ‌استیک است و برای دیالوگ‌های بامزه و سکانس‌های اکشن خود هم چنان در ذهن مانده. بازی شاهرخ خان هم مرکز ثقل فیلم است که با توینکله خانا و جانی لور تکمیل شده؛ مطابق معمول، یک عاشقانه‌ای هم با توینکله خانا در داستان وجود دارد.

اگر طرفدار اکشن-‌کمدی‌های هالیوود هستید، احتمالا بخواهید فرصتی هم به این فیلم بالیوودی بدهید که حتی اگر بودجه‌اش با نسخه‌های امریکایی برابری نکند، در عوض کمدی آن کم نمی‌آورد. متأسفانه در زمان اکران در سال ۱۹۹۹ «پادشاه» آنقدر مورد استقبال قرار نگرفت؛ اما از آن زمان تا بحال دیگر به یک فیلم کلاسیک کالت تبدیل است که اگر طرفدار شاهرخ خان هستید، برای دیدنش دست‌دست نکنید.

۲۱. رنگ نشاط (Dhamaal)

• سال اکران: ۲۰۰۷
• کارگردان: ایندرا کومار
• بازیگران: ریتیش دشموک، آرشاد وارسی، جاوید جعفری، سانجی دات
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۷.۵ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۶۷ از ۱۰۰

یک فهرست از بهترین فیلم‌های کمدی بدون یک کمدی خوب اسلپ‌استیک ترکیبش جور نمی‌شود. «رنگ نشاط» همان فیلم است. داستان آن حول محور چهار دوست تنبل بی‌خاصیت می‌گذرد، روی، ماناو، آدی و بومان که به طور کاملا اتفاقی به یک نقشه‌ی گنج برمی‌خورند که یک قاچاقچی بدنام درست پیش از مرگ آن را آشکار می‌کند.

این چهار نفر که جستوجو پول بادآورده‌ای می باشند، سریع دست به کار خواهد شد تا به این گنج برسند. «رنگ نشاط» سفر پرهرج و مرج و خنده‌دار آن‌ها از بمبئی به گوا را جستوجو می‌کند که برای سریعتر رسیدن به این ثروت نهان با رقیب ها مسابقه خواهند داد؛ چون این چهار دوست تنها افرادی نیستند که می‌خواهند هرچه سریعتر دستشان به پول برسد. ماجراجویی آن‌ها اما همانطور که گمان می‌زنید، با یک سری ماجراهای ناگوار و سوءتفاهم‌ها همراه است که عرصه‌ی خنده‌دارترین موقعیت‌های ممکن را می‌سازند.

«رنگ نشاط» یا «شادکامی» فیلمی است پر از سناریوهای مسخره‌ای که با عقل جور درنمی‌آیند؛ کاراکترها هم همه به‌شدت اغراق‌شده و فکاهی می باشند. داستان کلی آن را هم به گمان زیاد از چندین فیلم هالیوودی کپی کرده‌اند. حتی برخی از شوخی‌های فیلم تاریخ انقضایشان همه شده است؛ اما هیچکدام این‌ها علتنمی‌شود «رنگ نشاط» را در دسته‌ی یکی از بامزه‌ترین فیلم‌های کمدی هندی قرار ندهیم. تکه دوم و سوم آن هم تحت عناوین «شادکامی دوبرابر» (Double Dhamaal) و «شادکامی مطلق» (Total Dhamaal) به ترتیب در سال‌های ۲۰۱۱ و ۲۰۱۹ انتشار شدند.

۲۰. دودوتا چهارتا (Do Dooni Chaar)

• سال اکران: ۲۰۱۰
• کارگردان: حبیب فیصل
• بازیگران: ریشی کاپور، نیتو سینگ، آکیلندرا میشرا
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۷.۵ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۷۵ از ۱۰۰

«دودوتا چهارتا» درمورد‌ی یک خانواده‌ی متوسط دهلی است اما بعد از دیدن فیلم می‌بینید که چه مقدار می‌توان با داستان آن همذات‌پنداری کرد. این خانواده‌ی متوسط با وجود مضیقه‌های مالی که دارند، می‌خواهند ماشین بخرند. ریشی کاپور در «دودوتا چهارتا» نقش یک معلم ریاضی را بازی می‌کند که باوجود سخت‌کوشی، دانش‌آموزانش او را دوست ندارند و خودش هم ناچار است با اسکوتر این‌ور و آن‌ور برود. همانند همه خانواده‌های طبقه‌ی متوسط هندی، این معلم و همسر و دو فرزندش اگر می‌خواهند اعتبار اجتماعی خود را بالاتر ببرند، باید خرج کنند.

بالاخره بچه‌ها آرزو به دل مانده‌اند که همانند بچه‌های طبقات بالاتر دوست‌دختر یا دوست‌پسر داشته باشند و برای مثال به مک‌دونالد بروند. والدینشان هم می‌خواهند بچه‌هایشان در مؤسسات آموزشی درست و درمان تحصیل کنند؛ اما همه‌ی این‌ها پول می‌خواهد. آخرسر، خفت سوار اسکوتر شدن به کمر پدر خانواده سختی می‌آورد و تصمیم می‌گیرد هرطور شده ماشین بخرد.

«دودوتا چهارتا» خلاف اکثر فیلم‌های هندی عمل می‌کند که طبق معمول تصویری اغراق‌شده یا پزرق و برق در داستان‌های خود نشان خواهند داد. این فیلم کمدی دقیقا شما را با حقیقت زندگی این چنین خانواده‌ای آشنا می‌کند و کمدی را در موقعیت‌های واقعی می‌یابد. دکور و لباس‌ها هم همه تداعی‌کننده‌ی این حس می باشند. علاوه بر این، «دودوتا چهارتا» یک نقدی هم نسبت به سیستم دولت هند داخل می‌کند که چرا معلمان درآمد به‌شدت پایینی دارند، درحالی که آن‌ها می باشند که با پرورش بچه‌ها، آینده‌ی یک سرزمین در دستشان است.

۱۹. ویکی دونر (Vicky Donor)

• سال اکران: ۲۰۱۲
• کارگردان: شوجیت سیرکار
• بازیگران: آیوشمان کورانا، یامی گوتام، آنو کاپور، پوجا گوپتا
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۷.۷ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۷۷ از ۱۰۰

همانقدر که فیلم‌های دهه هشتادی و نودی این لیست قیمت‌های خانواده را پاس می‌دارند، این یکی موضوعی تابو را بازدید می‌کند و اتفاقا همانند «دکتر جی» باز هم آیوشمان کورانا در آن وجود دارد. یقیناً پیش از هر چیز بگوییم که لحن و داستان آن به طوری نیست که بخواهید گوش بچه‌هایتان را بگیرید، اما احتمالا هر فردی با موضوعش حال نکند. داستان «ویکی دونر» درمورد‌ی یک پسر پنجابی به نام ویکی آرورا (آیوشمان کورانا) است که پدربرزگش ۱۹ فرزند داشته!

همزمان، یک دکتر میانسال نه‌چندان موفق داریم که برای خودش یک کلینیک باروری دارد و افراد با مشکل باروری به او مراجعه می‌کنند. اما دکتر برای کلینیک خود به جستوجو یک اهداکننده‌ی اسپرم می‌گردد. از همینجا هم اشکار می‌شود که راه دکتر و ویکی چطور به هم می‌رسد. دکتر بالاخره موفق می‌شود ویکی را قانع کند تا با اهدای اسپرم خود، برکت و نشاط فرزنددار شدن را به سفره‌ی آن دسته از زوج‌هایی بیاورد که نمی توانند بچه‌دار شوند.

یکی از نقاط قوت فیلم بازیگران مهم آن می باشند که خوب است بدانید هر دوی آن‌ها، یعنی آیوشمان کورانا و یامی گوتام با این فیلم می بود که پا به صحنه‌ی بالیوود گذاشتند و واقعا برای فیلم اول، اجرا و اخت شدن آن‌ها در «ویکی دونر» حیرت برانگیز است. برای همین حتی می‌توان «ویکی دونر» را در دسته‌ی یکی از بهترین و تازه ترین فیلم‌های عاشقانه‌ی دهه‌های تازه بالیوود نامید که نگاه مدرنی دارد و درمورد‌ی ازدواج بین پنجابی‌ها و بنگالی‌ها سخن می‌زند که هم چنان آنقدر پذیرفته نیست.

۱۸. زیباروی (Khubsoorat)

• سال اکران: ۱۹۸۰
• کارگردان: هریشیکش موکرجی
• بازیگران: آشوک کومار، رخا، راکیش روشن
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۷.۶ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: – از ۱۰۰

قیمت‌هایی همانند احترام به بزرگترها تا این مدت هم جای خود را دارند؛ اما نه به سبک پدرسالاری یا مادرسالاری‌های قدیم که اطاعت بی‌چون و چرا می‌طلبید؛ از این دست قیمت‌های بی‌علتدیگر برای نسل امروزی معنی ندارد. «زیباروی» هم فیلمی از دوره‌ای متفاوت است، اما نمایی از ناکامی این قیمت‌های قدیمی را مشخص می کند.

«زیباروی» یکی از بهترین فیلم‌های کمدی کلاسیک بالیوودی این فهرست است که در دهه هشتاد میلادی اکران شده. «زیباروی» به کارگردانی هریشیکش موکرجی با بازی رخا، آشوک کومار و راکیش روشن، یک خانواده‌ی هندی را به عکس می‌کشد که قوانین سفت و سخت خودش را دارد؛ اما با ورود مانجو (رخا) که دختری سرزنده و شجاع است، این قوانین به چالش کشیده خواهد شد و اعضای خانواده هم به مرور رویکرد خود را نسبت به آن‌ها تحول خواهند داد.

«زیباروی» را با فیلم فرد دیگر به همین نام که سال ۱۹۹۹ در هند اکران شده نادرست نگیرید. یقیناً فیلم دوم (که گفتن آن را «خوب‌صورت» هم ترجمه کرده‌اند) یک فیلم کمدی رمانتیک خوب با بازی سانجی دات و اورمیلا ماتوندکار است که اگر اهل دیدن فیلم‌های هندی کمدی-عاشقانه هستید به شما پیشنهاد می‌کنیم. اما «زیباروی» دهه هشتادی یک چیز دیگر است. اگر به دیدن فیلم‌های قدیمی هندی عادت ندارید، احتمالا در وهله‌ی اول «زیباروی» دلتان را بزند، اما فراموش نکنید که هریشیکش موکرجی از بهترین کارگردانان تاریخ بالیوود است و «زیباروی» هم یکی از بهترین فیلم‌های کمدی او که به یک نسل کاملا مجزا تعلق دارد؛ نسلی از فیلم‌های کمدی که همه‌ی اعضای خانواده می‌توانند آن را ببینند و دوست داشته باشند و دیگر مانندش به سختی در بالیوود اشکار می‌شود.

۱۷. هزارتو (Bhool Bhulaiyaa)

• سال اکران: ۲۰۰۷
• کارگردان: پریادارشان
• بازیگران: آکشی کومار، آمیشا پاتل، پارش راوال، راجپال یاداو
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۷.۵ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۳۳ از ۱۰۰

فیلم‌های ترسناک کمدی با عنوانی همانند «استری» مجدد به بالیوود بازگشته‌اند؛ اما در اواسط دوهزار میلادی، کمتر می‌توانستید فیلم‌هایی در این ژانر اشکار کنید. فیلم‌های ترسناک کمدی به اختصاصی در فیلمنامه‌ی خود، به ظرافت خاصی نیاز دارند تا بالانس ژانرها به هم نخورد. «هزارتو» در سال ۲۰۰۷ میلادی این چنین فیلمی می بود که با یک فیلمنامه‌ی قوی شما را تا آخر داستان سر جا میخکوب می‌کند و سپس از ۱۵۰ دقیقه، یک آخر‌بندی درست و درمان هم بر داستانش می‌گذارد.

مهم‌تر از فیلمنامه‌ی «هزارتو» اما آکشی کومار است. آکشی کومار با فیلم‌های اواسط دوهزار میلادی‌اش جاودانه شد، دوره‌ای که دیگر تکرارشدنی نیست؛ با فیلم‌هایی همانند «ادویه تند» (Garam Masala)، «کلک در کلک» (Phir Hera Pheri)، «خوش آمدید» (Welcome) و به اختصاصی «هزارتو». «هزارتو» اساسا مدیون آکشی کومار است؛ جذابیت و بازی کاریزماتیک این بازیگر افسانه‌ای در «هزارتو» شما را مسحور می‌کند. مسئله‌ی مهم اینجاست که او تازه یک ساعت بعد از اغاز فیلم به داستان داخل می‌شود؛ اما به محض این که روی عکس می‌آید، کل صحنه را برای خود می‌کند.

داستان درمورد‌ی زوجی است که به خانه‌ای روح‌زده می‌روال. سیدهو چاتورودی (شینی آهوجا) با همسرش آونی (ویدیا بالان) بعد از ۱۲ سال اقامت در ایالات متحده به زاد گاه خود در راجستان بازمی‌گردد. آن‌ها تصمیم می‌گیرند در عمارت اجدادی خودشان بمانند که شایعه شده روح زنی در آن پرسه می‌زند. اتفاقات شگفت و ترسناک هم به شدت از راه می‌رسند و آونی دیگر باورش می‌شود که واقعا خانه توسط روحی تسخیر شده. عموی سیدهو از دوست روانپزشک خود، دکتر آدیتیا شریواستا (آکشی کومار)، می‌خواهد که به آونی پشتیبانی کند.

دو دنباله، یقیناً بدون آکشی کومار و با کارگردان متفاوت (یعنی آنیس بازمی) برای «هزارتو» ساخته شده است و «هزارتو ۳» اتفاقا همین امسال آمد. این دنباله‌ها هم تم تریلر و کمدی دارند، که یقیناً اصلا به پای «هزارتو» مهم نمی‌رسند؛ اما در کل فیلم‌های بدی نیستند. راستی نمی‌شود از «هزارتو» او گفت و از موسیقی آن نگفت که آهنگ فیلم مهم تا این مدت که تا این مدت است از یادمان نرفته. فرقی هم ندارد دنباله‌های آن چه آهنگ‌هایی رو کرده باشند، ملودی «هزارتو» مهم یک چیز دیگر است.

۱۶. هنگامه (Hungama)

• سال اکران: ۲۰۰۳
• کارگردان: پریادارشان
• بازیگران: آکشای کانا، پارش راوال، آفتاب شیودسانی، ریمی سن
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۷.۶ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۸۵ از ۱۰۰

پریادارشان کارگردان عجیبی است. هرچند زمان یک بار روی دور می‌افتد و چندین فیلم خوب می‌سازد؛ اما بعضی اوقات چنان در باتلاق فرومی‌رود که فیلم‌هایش غیرقابل دیدن خواهد شد. برای مثال فیلم‌های اواخر دهه نود او را داریم همانند «رویاهای هفت رنگ» (Saat Rang Ke Sapne) و «بعضی اوقات نه بعضی اوقات» (Kabhi Na Kabhi) که اصلا به درد نمی‌خورند. اما سپس «کلک» یا «هنگامه» را دارید که در زمره‌ی بهترین فیلم‌های این کارگردان جای می‌گیرند.

«هنگامه» که به نام «غوغا» هم شناخته می‌شود، در واقع بازسازی فیلم مالایالام زبان خود پریادارشان از سال ۱۹۸۴ است. آن هم داستانش به نمایشنامه‌ی «The Strange Gentleman» از چارلز دیکنز برمی‌گردد. هوشمندی فیلم «هنگامه» در نویسندگی آن است که اگر کوچکترین خطایی در آن وجود می‌داشت، یکی دیگر از فیلم‌های متوسط یا ضعیف پریادارشان را به بار می‌آورد.

«هنگامه» را باید خودتان ببینید، وگرنه خلاصه‌اش مقداری پیچیده می‌شود؛ اما بگذارید اینطور بگوییم که داستان درمورد‌ی چندین شخصیت متفاوت است. ناندو خواننده‌ای است که تلاش می‌کند در شهر بزرگ برای خودش فردی شود؛ اما شرایط، او را به زندگی کنار آنجالی سوق می‌دهد. آنجالی برای زندگی بهتر از شهر خودش فرار کرده است. او قرار بوده برای پرداخت بدهی‌های پدرش با فردی که نمی‌خواهد ازدواج کند؛ اما اکنون در بمبئی کنار جیتو شغلی یافته است. جیتو تلاش می‌کند دل او را به دست آورد، چون فکر می‌کند آنجالی دختر یک میلیونر است. اکنون این میلیونری که از او سخن بگویید می‌کنیم خودش می‌خواهد از روستا خارج شده و زندگی در شهر را توانایی کند.

تازه کنار این‌ها کلی کاراکترهای فرعی قدونیم‌قد هم داریم که می‌آیند و می‌روال. اما ظرافت فیلمنامه‌ی «هنگامه» علتشده شما تا آخر پای فیلم بنشینید و از تعدد کاراکترها هم گیج نشوید. یقیناً این ویژگی را نمی‌توان برای دنباله‌ی «هنگامه» هم ذکر کرد که سپس از قریب به ۱۸ سال بالاخره در سال ۲۰۲۱ میلادی ساخته شد که با این که خود پریادارشان آن را کارگردانی کرده، اصلا به خوبی فیلم مهم نیست. در کنار «هنگامه ۲» اگر نگاهی به دیگر کارهای تازه او بیندازید، خودتان هم فهمید می‌شوید که انگار پریادارشان مجدد در یکی از آن دوره‌های کم شدن خود افتاده است.

۱۵. استری (Stree)

• سال اکران: ۲۰۱۸
• کارگردان: عمر کایوشیک
• بازیگران: راجکومار رائو، شرادها کاپور، پانکاج تریپاتی، آپارشاکتی کورانا، آبیشک بانرجی
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۷.۵ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۷۹ از ۱۰۰

ترکیب ژانر ترسناک و کمدی در فیلم‌های هندی را به بهترین شکل خود در فیلم‌های دهه‌ی هفتاد تا نود میلادی بالیوود و با برادران رمزی دیدیم. اما «استری» برگشت پرقدرتی به این ژانر است که مشخص می کند بینندگان چه مقدار تشنه‌ی فیلم‌های پرهیجانی می باشند که از هراس آن‌ها را به خنده می‌اندازد. گویا داستان «استری» بر پایه ماجراهای واقعی شهر کوچکی است که در آن یک حاضر فراطبیعی یا بهتر بگوییم، روح یک زن، هر سال در زمان مشخصی شهر را تسخیر کرده و سراغ مردان می‌آید.

در این زمان، مردان نمی توانند بعد از تاریکی از خانه بیرون بروند، مادران و همسرانشان به آن‌ها پیشنهاد می‌کنند که باید سریع به خانه برگردند، درها و پنجره‌ها را قفل نگه دارند و حواسشان به غریبه‌ها باشد که نکند یک‌موقع فردی آن‌ها را تعقیب کند. این همه احتیاط برای زنان عادی است؛ اما برای مردان همانند یک دنیای فانتزی کاملا تخیلی می‌ماند. حال این که این تعقیب‌کننده که مردان از آن گریزان‌اند واقعی است یا یک افسانه که بسیاری پیازداغش را زیاد کرده‌اند، این حقیقتی است که سه دوست به نام‌های ویکی (راجکومار رائو)، جانا (آبیشک بانرجی) و بیتو (آپارشاکتی خورانا) جستوجو کشف آن می باشند. این سه تصمیم می‌گیرند یک بار برای همیشه شهرشان را از دست استری خلاص کنند.

«استری» به نحوه غیرمنتظره‌ای کلیشه‌های جنسیتی را برعکس می‌کند که همزمان هم خنده‌دار است، هم شما را به فکر فرومی‌برد. تکه دوم آن هم، یعنی «استری ۲: وحشت سرهای بریده‌شده» (Stree 2: Sarkate Ka Aatank)، همین امسال آمد که اگر «استری» را دوست داشتید، حتما آن را به شما نظر می‌کنیم.

۱۴. ادامه بده مونا بهای (Lage Raho Munna Bhai)

• سال اکران: ۲۰۰۶
• کارگردان: راجکومار هیرانی
• بازیگران: سانجی دات، آرشاد وارسی، ویدیا بالان، بومان ایرانی، دیلیپ پراباوالکار
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۸ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۹۰ از ۱۰۰

«ادامه بده مونا بهای» یا «داداش مونا گاندی شناس می‌شود» دنباله‌ی فیلم کلاسیک «مونا قلدره و محبت جادویی» است؛ یقیناً از نظر داستانی جدا گانه از فیلم اول عمل می‌کند و به جز کاراکتر مهم و گروه رفقایش، تقریبا همه چیز آن تازه است. بعد اگر با فیلم اول آشنایی ندارید، می‌توانید با خیال راحت «ادامه بده مونا بهای» را تماشا کنید. در این فیلم، مونا الهاماتی از مهاتما گاندی دریافت می‌کند و به واسطه‌ی ارتباطش با او، می‌خواهد دردی از کار مردم بگشاید.

ویژگی مهم «ادامه بده مونا بهای» فقط در بامزه بودن آن نیست؛ چون راجکومار هیرانی چندین دفعه ثابت کرده می‌تواند این کار را به نحو احسن انجام دهد. اما در این دنباله، او نه تنها کاراکترهای فیلم اول را به خوبی بسط داده، بلکه به شکلی قشنگ و بدون آنکه بخواهد از فردی بت بسازد، درمورد‌ی مهاتما گاندی هم سخن می‌زند؛ آن هم به نحوی که بر هر فردی که درمورد‌ی گاندی می‌داند یا نمی‌داند اثرگذار است و این کاری نیست که همه بتوانند انجام بدهند.

اجرای سانجی دات و بومان ایرانی هم یکی دیگر از نقاط قوت فیلم است که از فیلم اول به این دنباله آمده‌اند. شایعاتی مبنی بر این وجود داشت که نقش مونا را در ابتدا قرار بوده شاهرخ خان بازی کند، اما بعد از دیدن فیلم، خودتان هم اذعان خواهید کرد که هیچکس جز سانجی نمی‌توانست مونای فیلم‌های راجکومار هیرانی باشد.

۱۳. فقط اجازه بدهید بروم دوستان (Jaane Bhi Do Yaaro)

• سال اکران: ۱۹۸۳
• کارگردان: کوندان شاه
• بازیگران: نصیرالدین شاه، راوی باسوانی، اوم پوری، پانکاج کاپور
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۸.۳ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۹۳ از ۱۰۰

از بین همه فیلم‌های کمدی این فهرست، این یکی در دسته‌ی کمدی سیاه جا می‌گیرد که به حقایق تاریک‌تر جامعه‌ی هند هم می‌پردازد. داستان با دو عکاس، وینود (نصیرالدین شاه) و سودیر (راوی باسوانی) اغاز می‌شود که نظر سردربیر یک مجله‌ی محلی را می‌پذیرند تا از یک جلسه‌ی مخفیانه که بین کارمند فاسد شهرداری (ساتیش شاه) و املاکی قوی تارنجا (پنکاج کاپور) که می‌خواهد به شهرداری رشوه بدهد عکس بگیرند. اما قضیه پیچیده‌تر از این‌ها می‌شود. عکاس‌ها که توقع یک رشوه‌ی ساده را داشتند، به طور اتفاقی از قتل یکی از طرفین این پرونده‌ی فساد به دست فرد دیگر عکس می‌گیرند. همزمان که این دو عکاس می‌خواهند حقایق را کشف و افشا کنند، از دست قاتل و پلیس هم می‌گریزند که دستشان همه انها با هم در یک کاسه است.

«فقط اجازه بدهید بروم دوستان» به کارگردانی کوندان شاه بازتابی از فساد گسترده در جامعه‌ی هند را مشخص می کند که به اختصاصی در سیاست، بوروکراسی و اقتصاد هند جریان دارد. برای همین رویکرد متفاوت و لحن شجاعانه‌ی فیلم، «فقط اجازه بدهید بروم دوستان» در بین فیلم‌های کمدی زمان خود پیشگام می بود.

به اختصاصی که در دهه‌ی هشتاد میلادی کمتر فردی جرئت می‌کرد علنا از سیستم انتقاد کند و نویسندگان ترجیح می‌دادند به داستان‌های ساده‌تر و خانوادگی بپردازند که مخاطبش عموم مردم می باشند؛ داستان‌هایی که نوشته آن‌ها به مذاق همه خوش می‌آید و پیروزیشان هم ضمانت شده است. با وجود نوشته تاریک‌تری که فیلم کوندان شاه در مرکزیت داستان قرار می‌دهد، نویسندگی فیلم به نحوی است که جو هیچ زمان سنگین نمی‌شود. حتی شدیدترین صحنه‌ها هم آنقدر چندلایه و با نمادگرایی هوشمندانه‌ای انجام شده‌اند که می‌توانند خنده‌دار باشند و این دستاورد بزرگی برای این فیلم کمدی سیاه هندی است.

۱۲. نمک حلال (Namak Halaal)

• سال اکران: ۱۹۸۲
• کارگردان: پراکاش مهرا
• بازیگران: آمیتاب باچان، اسمیتا پاتیل، پروین بابی، شاشی کاپور
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۷.۲ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۸۳ از ۱۰۰

بین سال‌های ۱۹۷۳ تا ۱۹۸۴، پراکاش مهرا و آمیتاب باچان هفت فیلم ساختند؛ هفت فیلم که یکی از یکی بهتر می بود و هر کدام در گیشه هم پیروزی‌های چشمگیری داشتند؛ به طوری که زوج پراکاش و آمیتاب باچان در تاریخ بالیوود جاودانه شد. «نمک حلال» (که به گفتن ترجمه‌ای «خدمتکار وفادار» هم شناخته می‌شود) ساخته‌ی پراکاش مهرا در سال ۱۹۸۲، یکی از بهترین فیلم‌های هندی دهه هشتاد میلادی و خنده‌دارترین فیلم‌های کمدی آمیتاب باچاپ است.

«نمک حلال» اکشن دارد، درام دارد و مهم‌تر از همه، بامزه است؛ اما یک عیب بزرگ هم دارد: با یک نگاه می‌توانید به کلیشه‌ای بودن داستان آن هم پی ببرید. با اهمیت ترین چیزی که جهت شده «نمک حلال» یکی از بهترین فیلم‌های کمدی هندی همه ادوار باشد، وجود آمیتاب باچان در نقش مهم آن است. او دست‌تنها کل فیلم را هدایت می‌کند؛ به طوری که اگر هر کس فرد دیگر نقش آرجون را در این فیلم بازی می‌کرد، «نمک حلال» به دست فراموشی سپرده می‌شد. اما اگر امروز این فیلم را ببینید، فهمید می‌شوید که دقیقا برای بازی این ستاره‌ی بی‌بدیل است که «نمک حلال» زیاد جلوتر از زمانه‌ی خودش می بود.

داستان فیلم درمورد‌ی آرجون سینگ (آمیتاب باچان)، یک مرد فقیر صاف و صادق روستایی است که در خانه‌ی ارباب ثروتمندی خدمت می‌کند. او فهمید می‌شود که شریک تجاری اربابش می‌خواهد او را فریب دهد. آرجون تصمیم می‌گیرد خودش دست به کار شده و نقشه‌های این شریک خیانتکار را افشا کند. در این بین، مادر آرجون جستوجو یک عروس مناسب برای او می‌گردد؛ آن هم در حالی که خود آرجون عاشق شده، اما عشقی که تفاوت‌های طبقاتی سر راهش سنگ می‌اندازد.

اگر به فیلم‌های بالیوود تا دهه هشتاد نگاهی بیندازید، می‌بینید که قهرمان‌ها همیشه عادت دارند جدیت خود را نگه داری کنند؛ احتمالا صحنه‌های سبک و طنز هم داشته باشند، اما قهرمان داستان هیچوقت جدیت خود را از دست نمی‌دهد. «نمک حلال» و رویکرد آمیتاب باچان به کاراکتر آرجون اما قوانین بازی را تحول داد. با وجود داستان تریلر و اکشن فیلم پراکاش مهرا، آرجون یک قهرمان بزن‌بهادر نیست که از دست انداختن خودش ابایی داشته باشد؛ بلکه او قهرمانی شوخ‌طبع است که خودش را جدی نمی‌گیرد و حتی امکان پذیر خود را به دردسر بیندازد. این سبک قهرمان را امروزه زیاد در فیلم‌های بالیوودی اشکار می‌کنید که اگر تماما برای اجرای آمیتاب باچان در «نمک حلال» نباشد، چیزهای بسیاری مدیون آن است.

۱۱. عمه ۴۲۰ (Chachi 420)

• سال اکران: ۱۹۹۷
• کارگردان: کمال حسن
• بازیگران: کمال حسن، آمریش پوری، اوم پوری، تابو، نثار
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۷.۴ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۶۳ از ۱۰۰

اگر فیلم‌های کمدی ببینید، حتما فیلم «خانم داوت‌فایر» (Mrs. Doubtfire) را دیده‌اید که یکی از بامزه‌ترین فیلم‌های هالیوود با بازی رابین ویلیامز فقید است. سال ۱۹۹۶ یک فیلم به زبان تامیلی به نام «آوی شانموگی» (Avvai Shanmughi) ساخته شد که بازسازی همین «خانم داوت‌فایر» به حساب می‌آید. «عمه ۴۲۰» یا «عمه حقه‌باز» بازسازی فیلم ۱۹۶۶ به زبان هندی با همان بازیگران، یعنی کمال حسن و نثار است و این بار، خود حسن هم فیلم را کارگردانی می‌کند. گلزار نویسنده‌ی برجسته‌ی تاریخ سینمای هند هم نویسندگی دیالوگ‌ها و آهنگ‌های فیلم را برعهده داشته است.

اگر فیلم «خانم داوت‌فایر» را دیده باشید، داستان «عمه ۴۲۰» را هم می‌دانید؛ یقیناً فقط کلیت ماجرا یکی است، وگرنه جزئیات و جوک‌ها تاحدود بسیاری تحول کرده‌اند و اگر فردی غمگین نمی‌شود، باید بگوییم بهتر هم شده‌اند. «عمه ۴۲۰» درمورد‌ی مردی است که از همسرش طلاق می‌گیرد و به همین خاطر، دیگر نمی‌تواند دخترش را ببیند. او روزی آگهی استخدامی برای پرستار بچه به چشمش می‌خورد که همسر خودش پخش کرده. بعد به ذهنش می‌رسد که خودش را جای این پرستار جا بزند تا بتواند دخترش را ببیند. تحول قیافه‌ی حسن در شمایل یک زن پرستار بچه خیره‌کننده است؛ به طوری که اگر ندانید داستان چیست، گمان مقداری وجود دارد که بتوانید تشخیص دهید چه فردی واقعا زیر پوشش این عمه‌ی قلابی خوابیده.

۱۰. خانه کوسلا (Khosla Ka Ghosla)

• سال اکران: ۲۰۰۶
• کارگردان: دیباکار بانرجی
• بازیگران: انوپم کهیر، بومان ایرانی، پروین داباس، وینی پاتک، رانویر شوری
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۸.۲ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۹۰ از ۱۰۰

در «خانه کوسلا» خبری از ستاره‌های مشهور، تصاویر پرزرق و برق، داستان‌های اغراق‌شده و آهنگ‌ها و رقص‌های آن‌چنانی نیست؛ قوت «خانه کوسلا» در سادگی آن است. آنوپام کهیر در نقش کوسلا، یک مرد معمولی پنجاه و شش ساله از طبقه متوسط ​​بازی می‌کند که همه آرزویش این است که برای خانواده‌اش، متشکل از همسر، دو پسر و یک دخترش یک خانه بسازد.

بومان ایرانی در این فیلم در نقش یک آدم ثروتمند حیله‌گر ظاهر شده که زمینی که کوسلا برای ساختن خانه‌ی رویایی خود خریده می بود، غصب می‌کند. اکنون اگر کوسلا بخواهد زمینی را که برای خودش است مجدد به دست بیاورد، باید آن را از این مرد بخرد. به جز دزدی که همانند روز روشن است، کوسلا دیگر پولی هم ندارد که به او بدهد و شرش را کم کند؛ چون همه بعد‌انداز زندگی‌اش را صرف خرید این قطعه زمین کرده می بود.

«خانه کوسلا» از مرد معمولی از طبقه‌ی متوسط می‌گوید که با این که دستش به هیچ جا بند نیست، اما می‌خواهد حق خود را از چنگ این دلال بعد گرفته و بالاخره رویای خود و خانواده‌اش را محقق کند. «خانه کوسلا» از نظر بی‌آلایش و واقع‌گرایانه بودن دقیقا شما را به یاد فیلمی همانند «دودوتا چهارتا» می‌اندازد و مشخصا با دغدغه‌های یک خانواده از طبقه‌ی متوسط سروکار دارد. فیلم دیباکار بانرجی یکی از بهترین فیلم‌های کمدی هندی است که هم می‌تواند شما را بخنداند و هم بغض در گلویتان بیندازد.

۹. انگور (Angoor)

• سال اکران: ۱۹۸۲
• کارگردان: گلزار
• بازیگران: سانجیو کومار، دون ورما، موشومی چاترجی، دیپیتی نوال، آریونا ایرانی
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۸.۳ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۸۹ از ۱۰۰

فیلم و داستان درمورد‌ی دوقلوهایی که جابجا خواهد شد کم نداریم، «انگور» اما یکی از آن فیلم‌ها است که این ایده‌ی تکراری را به تازه ترین و بامزه‌ترین شکل ممکن به عکس می‌کشد. «انگور» فیلم شاعر و نویسنده‌ی بلامنازع سینمای هند، گلزار است که خودش هم کارگردانی و نویسندگی آن را برعهده داشته. اگر پی داستان فیلم را بگیرید، می‌بینید که «انگور» بازسازی بر پایه یک فیلم بنگالی‌زبان از سال ۱۹۶۳ است که آخرش به نمایشنامه‌ی «کمدی اشتباهات» (The Comedy of Errors) شکسپیر می‌رسد.

این فیلم کمدی دهه هشتادی داستان دو جفت دوقلوی همسان را روایت می‌کند که در بدو تولد از هم جدا شده‌اند و از دست تقدیر، درست از یک شهر سردرمی‌آورند. یک جفت از دوقلوها را سانجیو کومار بازی می‌کند و یک جفت دیگر را دون ورما. داستان از آنجایی بالا می‌گیرد که آشوک به بمبئی می‌رود، یعنی جایی که همزاد همسان خود، بهادر، آنجا ساکن است. همزمان، خدمتکار بهادر، آرون، به پونا می‌رود. وجود این دوقلوهای همسان در شهرهای یکدیگر آشوبی برقرار می‌کند که بیا و ببین! همسران شوهران خود را با جفت آن‌ها نادرست می‌گیرند و دوستان و اطرافیان هم به همان اندازه گیج شده‌اند.

فیلم «انگور» تا همین امروز هم به گفتن یکی از بهترین فیلم‌های کمدی هندی همه ادوار شناخته می‌شود؛ فرقی هم ندارد که سال ۱۹۸۴ میلادی اکران شده؛ چون نویسندگی گلزار، جوک‌ها و موقعیت‌های خنده‌داری که او برای کاراکترها ساخته حتی امروز هم به بار می‌نشینند. داستان خوش‌ساخت «انگور» هیچوقت همانند کلیشه‌هایی که زیاد تر به بالیوود نسبت خواهند داد، زیاده از حد دراماتیک نمی‌شود. بازی بسیار‌ی سانجی و دون هم کاراکترهای دوست‌داشتنی این اقتباس هوشمندانه را از آب درآورده است. خلاصه، اگر جستوجو یکی از بهترین کمدی‌های تاریخ بالیوود هستید، از «انگور» غفلت نکنید.

۸. پی کی (PK)

• سال اکران: ۲۰۱۴
• کارگردان: راجکومار هیرانی
• بازیگران: عامر خان، انوشکا شارما، بومان ایرانی، سانجی دات
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۸.۱ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۸۰ از ۱۰۰

سپس از پیروزی فیلم «۳ احمق»، راجکومار هیرانی فیلمنامه‌ی فیلم بعدی خود را دست گرفت که یک فیلم کمدی تخیلی خنده‌دار با بازی عامر خان است. آن زمان که «پی کی» در سال ۲۰۱۴ میلادی اکران شد، توانست به جایگاه پرفروش‌ترین فیلم تاریخ بالیوود برسد و اساسا، اولین فیلم بالیوودی می بود که بیشتر از ۱۰۰ میلیون دلار در جهان درآمدزایی داشت. داستان «پی کی» درمورد‌ی یک‌جور آدم‌فضایی به نام پی کی است؛ این پی کی بیگانه از سیاره‌ای دیگر به زمین می‌آید تا درمورد‌ی تمدن زمینی تحقیق کند.

اما به محض ورود به این سیاره‌ی ناآشنا، کنترل سفینه‌ی فضایی‌اش دزدیده می‌شود و او روی زمین گیر می‌کند؛ اکنون باید در این دنیایی که هیچ ایده‌ای از قوانین و علتآن ندارد جستوجو این شیء مورد قیمت بگردد؛ اما هنگامی پی کی از مردم سراغ آن را می‌گیرد، آدرس‌های ضدونقیضی به او خواهند داد که او را بیشتر از پیش درمورد‌ی ساکنان زمین گیج می‌کند.

اگر فیلم کمدی می‌خواهید، بهترین فیلم‌های کمدی هندی را در کارنامه‌ی راجکومار هیرانی اشکار می‌کنید. حال اگر کارهای راجکومار هیرانی را دوست دارید، نمی‌توانید «پی کی» را از دست بدهید. هیرانی بار دیگر در «پی کی» ثابت می‌کند که چه نویسنده و کارگردان توانمندی است. او یک نوشته به‌شدت حساس را برای این فیلم برگزیده، اما چون با لحن طنز هوشمندانه‌ای آن را گفتن می‌کند، به فردی برنمی‌خورد.

هیرانی این هنرمندی را در فیلم‌های دیگر خود هم نشان داده و ثابت کرده می‌تواند روی مرز باریکی از طنز و حقیقت حرکت کند که انتقاد و تأمل را با هم در پی دارد. می‌توان او گفت فیلم تا این مدت آن لایه‌های معمول فیلم‌های هندی را در خود دارد، همانند قهرمان معصوم، داستان عاشقانه، مرد ظالمی که به سزای عملش می‌رسد؛س اما ترکیب درام‌های احساسی با دیالوگ‌های متفاوت راجکومار می باشند که «پی کی» را از زیاد تر فیلم‌های هندی نزدیک می‌کند. «پی کی» فیلمی است که بر تفاوت‌ها در عین اشتراکات دست می‌گذارد و رنگارنگی جامعه‌ی زیبای هند را مشخص می کند.

۷. خانم همسایه (Padosan)

• سال اکران: ۱۹۶۸
• کارگردان: جیوتی سواروپ
• بازیگران: سونیل دات، سایرا بانو، کیشور کومار، محمود علی، اوم پراکاش
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۸.۱ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۹۳ از ۱۰۰

اگر می‌خواهید درست و حسابی با تاریخ سینمای هند آشنا شوید، نمی‌توانید از دیدن «خانم همسایه» غفلت کنید. «خانم همسایه» داستان پسر ساده‌لوح و مظلومی را تعریف می‌کند که به طور اتفاقی دختری را دیده و یک‌دل نه صددل عاشق او می‌شود؛ از قضا این دختر، همسایه‌ی پسرک از آب درمی‌آید و شیفته‌ی موسیقی هم هست. اما دختر، معلم موسیقی خود (محمود) را دوست دارد و عشق آن‌ها متقابل است. پسر عاشق که سرش بی‌کلاه مانده تصمیم می‌گیرد به دوستان بازیگر خود رجوع کند و از آن‌ها برای ربودن دل دختر پشتیبانی بگیرد.

این فیلم موزیکال کمدی هندی بازسازی فیلم بنگالی‌زبان «Pasher Bari» است که سال ۱۹۵۲ میلادی اکران شده می بود. سونیل دات و سایرا بانو هم بازیگران مهم فیلم می باشند؛ اما طنز «خانم همسایه» تا نزدیک به بسیاری به محمود متکی است که بازیگری بقیه در برابر او رنگ می‌بازد. محمود با لهجه و سبک بی‌بدیل خود در این فیلم (که نقش استاد موسیقی به نام مسترجی را بازی می‌کند) برای همیشه در خاطر می‌ماند. حتی می‌توان او گفت برای وجود محمود، «خانم همسایه» یکی از بهترین فیلم‌های هندی همه دوران است؛ به طوری که می‌توانید چندین بار این فیلم را ببینید و هیچ زمان از دیدنش خسته نشوید.

به جز دیالوگ‌ها و اجراهای مثال‌زدنی، آهنگ‌های «خانم همسایه» هم جای خود دارند که برای چندین دهه محبوبیت خود را نگه داری کرده‌اند؛ موسیقی فیلم کار استاد موسیقی راهول دو برمن است که اگر با سینمای هند آشنا باشید، می‌دانید که از او به گفتن یکی از تأثیرگذارترین آهنگسازان در صنعت سینمای هند یاد می‌کنند. خلاصه، هر چه از «خانم همسایه» بگوییم کم است که تماشای آن برای هر فردی که از سینمای کلاسیک هند و طنز خوب خوشش می‌آید، الزام دارد.

۶. هر فردی سبک خود را دارد (Andaz Apna Apna)

• سال اکران: ۱۹۹۴
• کارگردان: راجکومار سانتوشی
• بازیگران: عامر خان، سلمان خان، راوینا تاندون، پارش راوال، کاریسما کاپور
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۸ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۹۶ از ۱۰۰

«هر فردی سبک خود را دارد» یکی از بهترین فیلم‌های کلاسیک کمدی هندی است که تا این مدت هم همانند سه دهه قبل می‌تواند ما را بخنداند و دیگر برای خودش به یک تاثییر کالت تبدیل شده است. از شخصیت‌های خنده‌دار گرفته تا خط داستانی تند و تیز آن، همه‌ی عناصر ملزوم برای این که یک فیلم کمدی عالی ساخته شود همه در «هر فردی سبک خود را دارد» کنار هم قرار گرفته‌اند. با این حال این فیلم راجکومار سانتوشی موفق نشد در همان سال اکران خود، یعنی ۱۹۹۴، آن محبوبیت و فروشی که استحقاقش را داشت اشکار کند.

آن زمان که فیلم اکران شد، هیچ تبلیغاتی حول آن شکل نگرفت. حتی خود عامر خان و سلمان خان، دو ستاره‌ی فیلم، هم نبودند که بخواهند برایش مصاحبه و تبلیغات انجام بدهند. تازه مخاطبان هم به نادرست فکر می‌کردند داستان فیلم یک درام رمانتیک است نه کمدی اسلپ‌استیک. خلاصه، در سال ۱۹۹۴ همه چیز ضد فیلم راجکومار سانتوشی عمل کرد. امروزه اما هر فردی که بخواهد بهترین فیلم‌های کمدی هندی را بشناسد، باید این فیلم را دیده باشد. بااینکه «هر فردی سبک خود را دارد» آنقدر شناخته‌شده نیست و فیلم پرزرق و برقی هم به حساب نمی‌آید، اما یک فیلم الزامی هم برای طرفداران عامر خان و هم سلمان خان هم هست.

فیلم داستان دو نفر، عمار (عامر خان) و پرم (سلمان خان) دو جوان تنبل را روایت می‌کند که به جستوجو فرار از زندگی روزمره‌ی تباه خود می باشند و رویای ثروتمند شدن را در سر می‌پرورانند. بهترین راهی که به ذهنشان می‌رسد، این است که با دختر یک میلیونر ازدواج کنند. آن‌ها می‌فهمند که راوینا (راوینا تاندون) دختر رام گوپال باجاج (پارش راوال) از لندن به هند برگشته و جستوجو یک داماد مناسب برای او می‌گردند. اما عمار و پرم در دام تله‌ای می‌افتند که خودشان هیچ از آن خبر ندارند.

اگر فیلم «هر فردی سبک خود را دارد» را دیده‌اید و دوست داشتید، می‌توانید انتظار یک فیلم کمدی دیگر به همین سبک را از خود راجکومار سانتوشی داشته باشید که اخیرا اظهار کرده دارد فیلمی همانند به کمدی ۱۹۹۴ خود می‌سازد. یقیناً فعلا معلوم نیست این فیلم تازه دنباله‌ی مستقیم «هر فردی سبک خود را دارد» خواهد می بود یا خیر.

۵. مونا قلدره و محبت جادویی (Munna Bhai M.B.B.S)

• سال اکران: ۲۰۰۳
• کارگردان: راجکومار هیرانی
• بازیگران: سانجی دات، سونیل دات، گریسی سینگ، آرشاد وارسی، بومان ایرانی
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۸.۱ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۹۴ از ۱۰۰

هنگامی «مونا قلدره» آمد، راجکومار هیرانی را برای فیلم‌های کمدی‌اش نمی‌شناختند، امروزه اما نمی‌توانید از سینمای کمدی هند بگویید و از فیلم‌های این کارگردان نام نبرید. «مونا قلدره و محبت جادویی» یکی دیگر از آن فیلم‌های کلاسیک هندی و از بهترین گزینه‌های کمدی برای همه خانواده است. داستان آن از یک کلیشه‌ای درمورد‌ی هندی‌ها اغاز می‌شود و آن این است که همانند خانواده‌های ایرانی که دوست دارند بچه‌هایشان دکتر و مهندس شوند، هندی‌ها هم همه آروزیشان این است که بچه‌هایشان را در لباس سفید دکتری ببینند.

در «مونا قلدره و محبت جادویی» مونا دکتر نیست اما آرزوی پدرش این است که مونا دکتر شود. مونا اما دراین‌باره به پدرش افترا می‌گوید؛ در حالی که به سبک قلدرهای مومبای سر مردم کلاه می‌گذارد تا از مردم بیچاره اخاذی کند. هنگامی گند ماجرا درمی‌آید، مونا عزم خود را جزم کرده و به کالج می‌رود تا دکتر شود؛ اما کالجی که دشمن‌اش دکتر آستانا (بومان ایرانی) هم آنجاست، تازه نه به گفتن محصل، که رئیس سختگیر کالج!

«مونا قلدره و محبت جادویی» یکی از موفق‌ترین فیلم‌های کمدی هندی است که جوایز بسیاری برای بازیگر و فیلمنامه‌ی آن هم به همراه داشت و بیشتر از ۲۵ هفته روی پرده‌ی سینماها می بود. احتمالا برایتان دلنشین باشد که بدانید «مونا قلدره» آخرین فیلمی است که سونیل دات در آن ایفای نقش کرده که در فیلم نقش پدر مونا را بازی می‌کند. او در حقیقت هم پدر واقعی سانجی دات، بازیگر کاراکتر مونا بای است.

۴. کلک (Hera Pheri)

• سال اکران: ۲۰۰۰
• کارگردان: پریادارشان
• بازیگران: آکشی کومار، سونیل شتی، پارش راوال، تابو
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۸.۲ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۹۲ از ۱۰۰

همانطور که پیشتر درمورد‌ی پریادارشان توضیح دادیم، او دوره‌های خوب و بد دارد. اغاز دوهزار اما از آن سال‌های خوب در کارنامه‌ی این کارگردان پرکار می بود؛ یک دوره‌ی پرکار که با آمدن «کلک» در سال ۲۰۰۰ میلادی کلید خورد. طنز این فیلم را اصلا نمی‌توانید با کارهای فردی همانند دیوید داوان قیاس کنید. در واقع، «کلک» نه فقط از بهترین فیلم‌های پریادارشان، که از بهترین فیلم‌های کمدی هندی همه ادوار است. در هند اگر سخن بگویید از سینمای کمدی بکنید، به گمان قوی از «کلک» به گفتن یکی از با اهمیت ترین فیلم‌های هندی این ژانر یاد بکنند. حتی می‌توان اکران «کلک» را نقطه عطفی در تاریخ سینمای کمدی هند دانست که بعد از خود، رد پای مهمی بر جریان کمدی بالیوود بر جا گذاشت.

فیلم پریادارشان نشان داد همیشه نیاز به زرق و برق زیاد و کمدی اسلپ‌استیک ندارید تا یک کمدی واقعا خوب روایت کنید. دیالوگ‌های سریع، داستان بی‌عیب و نقص و یک گروه بازیگران عالی نتیجه‌ای خیره‌کننده در بر داشت که فقط باید خودتان ببینید تا فهمید شوید. به اختصاصی پارش راوال در این فیلم بی‌نظیر است که از معدود کمدین‌های هندی است که از نظر نبوغ و طنز می‌توان آن را نزدیک محمود علی قرار داد.

تنها مسئله‌ی مشکل‌ساز اینجاست که قوت «کلک» در دیالوگ‌های آن است که برای مخاطب غیربومی راحت منتقل نمی‌شود. اما در خود هند پیروزی فیلم چنان می بود که تبدیل به فرنچایزی برای خودش شد؛ نه تنها در هند همه دیالوگ‌های «کلک» را ازبرند، که دنباله‌ی آن در سال ۲۰۰۶ میلادی تحت گفتن «کلک در کلک» (Phir Hera Pheri) آمد و تکه سوم هم اکنون در دست ساخت است و مطابق شایعه ها، سانجی دات هم به گروه بازیگران آن اضافه شده.

داستان فیلم با سونیل شتی اغاز می‌شود که در «کلک» نقش یک مرد بیکار را بازی می‌کند که به جستوجو شغل و مکانی برای زندگی به بمبئی می‌آید. او به خانه‌ی مرد ساده‌ای می‌رسد که به او جا می‌دهد و این کاراکتر را پارش راوال بازی می‌کند. اما به شدت اشکار می‌شود که یک نفر دیگر در این خانه سکونت دارد؛ شخصی به نام راجو (آکشی کومار) که نامش مساوی است با دردسر. این سه نفر به نحوه کاملا اتفاقی سروکارشان به یک آدم‌ربا می‌افتد و تصمیم می‌گیرند و برای حل مشکلاتشان کلکی بزنند که اگر به بار بشیند، زندگی‌اشان را ازاین رو به آن رو می‌کند.

۳. دزدکی دزدکی (Chupke Chupke)

• سال اکران: ۱۹۷۵
• کارگردان: هریشیکش موکرجی
• بازیگران: دهر مندرا، شارمیلا تاگور، آمیتاب باچان، جایا باچان، اوم پراکاش
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۸.۳ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۹۱ از ۱۰۰

«دزدکی دزدکی» یا «آهسته آهسته» یک فیلم هندی عالی دیگر به کارگردانی هریشکش موکرجی است که آمیتاب باچان هم در آن بازی می‌کند. داستان درمورد‌ی یک استاد تازه ازدواج کرده است که تصمیم می‌گیرد با فامیل همسرش شوخی کند. «دزدکی دزدکی» هریشکش موکرجی را در اوج خود مشخص می کند. او مجدد در این فیلم کاراکتری آورده که خودش را به جای کس فرد دیگر جا می‌زند و از این موقعیت برای کمدی منفعت گیری می‌کند. اما احتمالا فقط موکرجی باشد که بتواند چندین دفعه و چندین دفعه با همین ایده‌ی تکراری از تماشاگر خنده بگیرد. اساسا بهترین قسمت «دزدکی دزدکی» دیالوگ‌های آن است و با یک فیلمنامه‌ی عالی، ضمانت می‌کند که در طول دوساعت و نیم فیلم هیچ زمان از آن خسته نخواهید شد.

جدای از خط داستانی دلنشین و کارگردانی بسیار، کاراکترها و اجرای بازیگران در «دزدکی دزدکی» می‌درخشد. این فیلم یکی از اولین نقش‌های کمدی درمندرا، بازیگر شناخته‌شده‌ی سینمای هند است که اگر فیلم «شعله» (Sholay) را دیده باشید، می‌دانید که او در کنار آمیتاب باچان یکی از نقش مهم‌های این فیلم می بود. درمندرا در «دزدکی دزدکی» هم با آمیتاب باچان همبازی شده. این فیلم این چنین یکی از به‌یادماندنی‌ترین آهنگ‌های بالیوود را دارد که کار ساچین دو بورمن فقید است و بعد از شنیدن، به سختی از ذهنتان می‌رود.

با دیدن فیلم‌های کمدی هندی امروزی فهمید خواهید شد که چه مقدار جای کمدی همانند «دزدکی دزدکی» در بالیوود جاری خالی است که یکی از بهترین و خانوادگی‌ترین (اگر بتوان از خانوادگی صفت ساخت) فیلم‌های کمدی تاریخ سینمای هند است. «دزدکی دزدکی» به وقتی تعلق دارد که خنده‌دار بودن به موقعیت‌ها و دیالوگ‌های ظریف بستگی داشت؛ نه جوک‌های نامعقول و مسخره‌بازی‌های خارج از عرف. هرچند این کمدی‌های جاری هم به گمان زیاد برای خودشان طرفدار دارند، اشکار است که نمی‌توانید آن‌ها را با شاهکارهایی همانند «دزدکی دزدکی» هریشکش موکرجی در یک دسته قرار دهید.

۲. آشوب (Gol Maal)

• سال اکران: ۱۹۷۹
• کارگردان: هریشیکش موکرجی
• بازیگران: آمل پالکار، اوتپال دوت، بیندیا گوسوامی، دون ورما، آنجان سیرواستاو
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۸.۵ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۹۳ از ۱۰۰

این فیلم هندی از دهه هفتاد میلادی یکی از بهترین فیلم‌های کمدی تاریخ بالیوود است که زیاد از طرفداران بالیوود به پایش قسم می‌خورند. از انتخاب بازیگران گرفته، تا مطرح داستان، جوک‌ها و زمان‌بندی آن‌ها و دیالوگ‌ها، همه چیز «آشوب» عالی است و امکان ندارد از دیدن این یکی خسته شوید. هریشیکش موکرجی هم آن را ساخته که اگر نگاهی به همین فهرست بیندازید فهمید می‌شوید که اگر بهترین کارگردان کمدی بالیوود نباشد، حتما یکی از بهترین آن‌ها است.

«آشوب» یک فیلم کمدی کلاسیک به همه معناست! همانند همه‌ی فیلم‌های هریشکیش موکرجی، «آشوب» داستانی از آدم‌های معمولی در موقعیت‌های استثنایی تعریف می‌کند؛ آن هم به سبک ناب طنز خودش که تکرارشدنی نیست. رامپراساد شارما (آمل پاله‌کار) یک حسابدار از طبقه‌ی متوسط است، بعدازظهرها ورزش می‌کند و غروب‌ها خوانندگی. او به پشتیبانی عمویش در یک شرکت بازرگانی شغلی اشکار می‌کند و همانند هر تازه‌واردی، مشخصا می‌خواهد رئیس خود باوانی شانکار (اوتپال دات) را راضی نگه دارد. اما قضیه زیاد سخت‌تر از این سخن‌ها است؛ مخصوصا هنگامی این رئیس نقطه متضاد رامپراساد است: رئیس مدهای روز را قبول ندارد، معتقد است علاقه‌ی شدید جوانان به ورزش مغزشان را پوک می‌کند و سبیل نماد غرور و دریچه‌ای به روح است.

رامپراساد به جز سبیل دیگر هیچ کدام از این ویژگی‌ها را ندارد و خلاصه کار او برای راضی نگه داشتن رئیس زیاد سخت است. یکی از بهترین ویژگی‌های فیلم‌های موکرجی این است که با کاراکترهای خودمانی و رویدادهای ساده‌ای که زندگی روزمره را به عکس می‌کشند، می‌توانید ویژگی‌های خاص جامعه و زمانه‌ای که داستان در آن می‌گذرد را به خوبی ببینید و «آشوب» هم از این قاعده مستثنی نیست. یک مسئله‌ی خوب دیگرش این است که این فیلم کمدی هندی به درد همه‌ی اعضای خانواده می‌خورد و طنز آن به دل همه می‌نشیند.

۱. ۳ احمق (۳ Idiots)

• سال اکران: ۲۰۰۹
• کارگردان: راجکومار هیرانی
• بازیگران: عامر خان، کارینا کاپور، رانگاناتان مدهوان، شارمان جوشی، بومان ایرانی
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۸.۴ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۱۰۰ از ۱۰۰

احتمالا خودتان هم انتظارش را داشتید که این فیلم در جایگاه اول فهرست ما قرار گیرد. باید اعتراف کرد در همه تاریخ بالیوود با این گستره و تنوع، فیلمی به بامزگی «۳ احمق» اشکار نمی‌شود؛ آنقدر که حتی اگر هیچ فیلم هندی فرد دیگر ندیده‌اید، «۳ احمق» را ببینید که با دیدن آن به خودتان لطف می‌کنید. «۳ احمق» همان موقع که در ۲۰۰۹ اکران شد، به شدت تحسین گسترده‌ی منتقدان را در پی داشت؛ هم در عرصه‌ی داستان، هم کارگردانی و به اختصاصی اجرای بازیگران. این فیلم این چنین توانست به یکی از معدود فیلم‌های هندی در زمان خود تبدیل شود که در کشورهای آسیای شرقی همانند چین و ژاپن هم فروش گسترده داشت. «۳ احمق» پرفروش‌ترین فیلم هندی دهه‌ی ۲۰۰۰ میلادی هم هست و خلاصه آنقدر سروصدا کرد که حتی بازسازی‌هایی به زبان تامیلی و حتی در مکزیک در پی داشت.

راجکومار هیرانی با «۳ احمق» کولاک کرده و اوج توانمندیهای خود در کارگردانی فیلم‌های کمدی را مشخص می کند. داستان درمورد‌ی دوستانی به نام فرهان و راجو است که هنگامی فهمید خواهد شد که دوست گمشده‌اشان، رانچو که زمان‌ها است از او بی‌خبرند بالاخره سروکله‌اش اشکار شده، سریع برای یافتن او راهی خواهد شد. در این بین، دوستان اغاز به خاطره‌بازی کرده و از روزهای قبل‌ای یاد می‌کنند که با رانچو سه‌تایی مهندسی می‌خواندند و رانچو راه حلهای خاص خودش را برای تحصیل داشته است.

عامر خان، رانگاناتان مدهوان و شارمان جوشی، که پیشتر سه‌تایی در فیلم درام بسیار‌ی «زعفرانی رنگش کن» (Colour it Saffron) بازی کرده بودند، در «۳ احمق» بار دیگر با هم همبازی خواهد شد و در کنار راجکومار، ترکیب طلایی ساخته‌اند که تکرارشدنی نیست. به جز بازیگران، نحوه‌ی روایت داستان است که با روح و روان آدم بازی می‌کند؛ به اختصاصی اگر زندگی دانشگاهی یا دانش‌آموزی خودتان را با آن قیاس کنید.

اگر شما هم با نظام آموزشی و روشی که برای پیروزی در آن باید پی بگیرید مشکل دارید، بی‌شک می‌توانید با «۳ احمق» همذات‌پنداری کنید؛ چون «۳ احمق» فقط درمورد‌ی چندتا دانشجوی احمق نیست، بلکه انتقادی از کل سیستم آموزشی هند اراعه می‌دهد که هنگامی فیلم را می‌بینید فهمید می‌شوید چه مقدار برای خودمان هم موضوعیت دارد. یقیناً اگر او گفت و گو‌های انتقادی فیلم برایتان اهمیت نداشته باشد، هیچ جای نگرانی نیست؛ چون فیلم آنقدر بامزه است که ضمانت می‌کنیم با دیدن «۳ احمق» از خنده روده‌بر خواهید شد.