تنهایی می‌تواند خطر بیماری‌ قلبی و سکته مغزی را افزایش دهد_صبح سریع

تا بحال پژوهش‌های مختلفی ربط تنهایی با بیماری‌های گوناگونی همانند سکته‌ مغری را بازدید کرده‌اند؛ اکنون محققان در پژوهشی تازه دریافتند تعامل با دوستان و خانواده می‌تواند ما را سالم نگه دارد؛ چون سیستم ایمنی ما را تحکیم می‌کند و خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی، سکته مغزی و دیابت نوع ۲ را افت می‌دهد.

بر پایه گزارش The Times و مقاله منتشرشده در نیچر، محققان دانشگاه کمبریج بریتانیا و دانشگاه فودان چین با بازدید پروتئین‌های نمونه‌‌ خون‌ بیشتر از ۴۲ هزار بزرگسال دریافتند تنهایی و انزوای اجتماعی می‌تواند خطر بیماری‌های قلبی و سکته مغزی را افزایش دهد.

درکل، روابط اجتماعی نقش مهمی در رفاه و سلامتی ما دارد. شواهد علمی مشخص می کند انزوای اجتماعی و تنهایی با سلامت ضعیف‌تر و مرگ زودهنگام مرتبط می باشند. باوجود این شواهد، مکانیسم‌های اساسی که از طریق آن روابط اجتماعی بر سلامت تأثیر می‌گذارد، هم چنان مبهم می باشند.

ربط تنهایی با بیماری قلبی و سکته مغزی

یکی از راه‌های کشف مکانیسم‌های بیولوژیکی بازدید پروتئین‌هایی است که در خون در گردش‌اند. پروتئین‌ها مولکول‌هایی می باشند که ژن‌های ما آنها را تشکیل می‌کنند و برای پشتیبانی به کارکرد صحیح بدن ما الزامی می باشند. آنها این چنین می‌توانند در نقش مواد دارویی عمل کنند. محققان به پشتیبانی این مواد می‌توانند درمان‌های جدیدی برای مقابله با بیماری‌ها تشکیل کنند.

اکنون در پژوهش تازه محققان پروتئوم‌ها (Proteome) –مجموعه‌ای از پروتئین‌های درون سلول– را در مثالهای خون بیشتر از ۴۲ هزار بزرگسال ۴۰ تا ۶۹ سال بازدید کردند. محققان توانستند ببینند کدام پروتئین‌ها در سطوح بالاتری بین افرادی که از نظر اجتماعی منزوی یا تنها بودند، وجود داشت و چطور این پروتئین‌ها با سلامت ضعیف‌تر ربط دارند.

این چنین محققان نمره انزوای اجتماعی و تنهایی را برای افراد محاسبه کردند. معیار انزوای اجتماعی (Social isolation) برای مثال، بر این مبنا است که آیا فردی تنها زندگی می‌کند، چه مقدار با دیگران ربط اجتماعی دارد و در فعالیت‌های اجتماعی شرکت می‌کند یا خیر. از نظر دیگر، تنهایی (Loneliness) معیاری ذهنی است بر این مبنا که فرد حس تنهایی می‌کند یا خیر.

هنگامی که محققان پروتئوم‌ها را تجزیه‌وتحلیل و عواملی همانند سن، جنس و عرصه اجتماعی-اقتصادی را لحاظ کردند، ۱۷۵ پروتئین مرتبط با انزوای اجتماعی و ۲۶ پروتئین مرتبط با تنهایی را یافتند (اگرچه هم‌پوشانی قابل‌توجهی بین این ۲ نوع پروتئین وجود داشت). تعداد بسیاری از این پروتئین‌ها در جواب به التهاب، عفونت ویروسی و به‌گفتن بخشی از جواب‌های ایمنی ما تشکیل خواهد شد. این چنین با بیماری‌های قلبی عروقی، دیابت نوع ۲، سکته مغزی و مرگ زودرس مرتبط می باشند.

محققان از تکنیک آماری به نام اتفاقی‌سازی مندلی (Mendelian randomization) منفعت گیری کردند تا رابطه علی انزوای اجتماعی و تنهایی این چنین پروتئین‌ها را بازدید کنند. با منفعت گیری از این رویکرد، ۵ پروتئین را شناسایی کردند که بسیاری آنها ناشی از تنهایی می بود.