تشکیل «اسپرم سمی» در پشه های نر_صبح سریع

پشه‌های ماده مقصد این تکنیک می باشند چون تنها این دسته از پشه‌ها می باشند که با گزیدن و مکیدن خون جهت گسترش بیماری‌هایی همانند مالاریا و تب دنگی خواهد شد.

به حرف های سام بیچ، محقق دانشگاه مک‌کواری استرالیا، این روش «می‌تواند به شدت آفت‌کش‌ها عمل کند، بدون آنکه به گونه‌های سودمند آسیبی داخل شود.»

او گفت: «این راه‌حل نوآورانه می‌تواند نحوه مدیریت آفات را منقلب کند و امیدی برای جوامع سالم‌تر و آینده‌ای پایدارتر فراهم آورد.»

این روش برای اولین بار روی مگس‌های میوه آزمایش شد تا امکان‌پذیری آن بازدید شود. مگس‌های میوه به علت چرخه زندگی مختصر دو هفته‌ای، طوری رایج در آزمایشگاه‌ها می باشند.

دانشمندان دریافتند که طول عمر مگس‌های ماده‌ای که با نرهای «سمی» جفت‌گیری کردند به‌طور قابل توجهی افت یافته است.

مکئی ماسلکو، یکی دیگر از پژوهشگران این تیم می‌گوید که آنها تصمیم دارند این روش را روی پشه‌های معمولی نیز آزمایش کنند.

او گفت: «تا این مدت ملزوم است که این روش روی پشه‌ها آزمایش شود و تست‌های ایمنی دقیقی انجام گیرد تا مطمعن حاصل شود این چنین تکینیکی برای انسان‌ها یا دیگر گونه‌های غیرهدف مخاطره‌آمیز نیست.»

به حرف های پژوهشگران، پشه‌ها باید به طوری دستکاری ژنتیکی شوند که تنها بعد از رهاسازی در طبیعت، اسپرم سمی تشکیل کنند.

این کار می‌تواند با منفعت گیری از تکنیک‌هایی انجام شود که به دانشمندان اجازه خواهند داد ژن‌های خاص را در شرایط معینی (برای مثالً با منفعت گیری از مواد شیمیایی یا محرک‌های زیستی) فعال یا غیرفعال کنند. به این روش، کنترل شرطی ژن‌ها حرف های می‌شود.

این روش به نرهای سمی اجازه می‌دهد تا در شرایط آزمایشگاهی با ماده‌ها جفت‌گیری موفقی داشته باشند و فرزندان کافی برای گسترش این تکنیک تشکیل کنند.

بنا به گزارش فرانس‌پرس که به این نوشته تعلق یافته، مهندسی ژنتیک سال‌ها است که برای کنترل جمعیت پشه‌های ناقل بیماری مورد منفعت گیری قرار می‌گیرد.

این راه حلها به طور معمول با رهاسازی انبوهی از پشه‌های نر که به لحاظ ژنتیکی برای ناباروری دستکاری شده‌اند، علتکاهش تولیدمثل خواهد شد.

به حرف های اعضای این تیم تحقیقاتی، مدل‌های کامپیوتری نشان خواهند داد تکنیک‌هایی که پشه‌های گزنده ماده را به طور فعال از بین می‌برند، می‌توانند زیاد مؤثرتر باشند.

جزئیات این پژوهش در مقاله‌ای که شامگاه سه‌شنبه در مجله‌ معتبر و تخصصی Nature Communications انتشار شد، تشریح شده است.