نقش توانایی آموزی در افت تعداد کودکان کار_صبح سریع

به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، اتفاق کودکان کار یکی از چالش‌های اساسی اجتماعی و اقتصادی است که تعداد بسیاری از جوامع با آن روبرو می باشند. یکی از راهکارهای کلیدی برای افت این معضل، توانایی‌آموزی و توانمندسازی کودکان و خانواده‌های آنهاست. توانایی‌آموزی نه‌تنها به کودکان زمان‌هایی برای خروج از چرخه کار اجباری می‌دهد، بلکه عرصه‌ساز بهبود شرایط اقتصادی خانواده‌ها و جامعه نیز می‌شود.

 توانایی‌آموزی؛ پلی به سوی آینده‌ای روشن

آموزش توانایی‌های فنی و حرفه‌ای می‌تواند جانشین مناسبی برای کار کودکان باشد. این توانایی‌ها، کودکان را برای ورود به بازار کار در سنین بالاتر و در مشاغلی که درآمد بهتر و شرایط مناسب‌تری دارند، آماده می‌کند. به‌گفتن مثال، دوره‌های آموزشی در عرصه‌هایی همانند خیاطی، نجاری، برنامه‌نویسی، و صنایع دستی، می‌توانند زمان‌هایی برای درآمدزایی سالم و پایدار در آینده تشکیل کنند.

تأثیر مستقیم بر خانواده‌ها

یکی از دلایل مهم ورود کودکان به بازار کار، فقر خانواده‌ها است. از این رو، توانایی‌آموزی والدین و سرپرستان کودکان نیز نقشی اساسی در افت این اتفاق دارد. آموزش توانایی‌های حرفه‌ای به والدین می‌تواند درآمد خانواده را افزایش داده و نیاز به کار کودکان را از بین ببرد.

*کودکان کار: صدای نادیده‌ها و راهکارهای تحول!

علی حسین شهریور، دبیرکل خانه تعاونگران در او گفت‌ و گو با خبرنگاراقتصادی خبرگزاری تسنیم، با اشاره به معضل کودکان کار در بازار کار او گفت: آمارها مشخص می کند که میلیون‌ها کودک در سراسر جهان، از جمله ایران، به علت فقر، بی‌سرپرستی یا شرایط اقتصادی نامناسب، به کار مشغول می باشند. این کودکان طبق معمولً در شرایط سخت و خطرناک کار می‌کنند و از حقوق پایه‌ای خود محروم‌اند. آن‌ها نه تنها از تحصیل بازمی‌همانند، بلکه با مشکلات جسمی و روحی بسیاری نیز روبه رو خواهد شد.

 او همین طور گفت: بر پایه گزارش سازمان جهانی کار، نزدیک به ۱۵۲میلیون کودک کار وجود دارند که ۴۲درصد آن‌ها را دختران راه اندازی خواهند داد. در ایران آمار دقیقی از تعداد کودکان کار انتشار نشده است، اما مطابق برآوردها، تعداد این کودکان در ایران بین ۱.۶ تا ۲میلیون نفر است. این آمار نشان‌دهنده افزایش چشمگیری نسبت به سال‌های قبل است که ناشی از تشدید مشکلات اقتصادی، افزایش تورم و فقر خانوارهاست.

شهریور فرمود:به گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی”کودکان کار” نزدیک به ۸درصد و با احتساب کودکان خانه‌دار نزدیک به ۱۵درصد از جمعیت کودکان ایران را راه اندازی می‌دهد. مطابق این گزارش، نزدیک به ۱۰درصد از کودکان کار به مدرسه نمی‌روال.

وی با اشاره به این که دلایل وجود کودکان کار در سرزمین زیاد زیاد است او گفت: دلایل مهم وجود کودکان کار عبارتنداز, با اهمیت ترین علت فقر اقتصادی است. خانواده‌های کم‌درآمد برای فراهم نیازهای روزمره خود ناچار به فرستادن فرزندانشان به کار می باشند، عدم دسترسی به آموزش یکی دیگر از دلایل افزایش تعداد کودکان کار است‌. در تعداد بسیاری از مناطق، عدم دسترسی به امکانات آموزشی علتشده است که کودکان ناچار به کار شوند. این چنین علت بعدی فرهنگ‌های نادرست در برخی جوامع است که کار کردن کودکان به گفتن یک امر طبیعی پذیرفته شده است. این نوشته نیاز به تحول دارد.

 دبیرکل خانه تعاونگران با مطرح این سوال که برای حل مشکل چه باید کرد؟برای مقابله با این معضل اجتماعی، نیازمند اقداماتی جدی و مؤثر هستیم افزود: آموزش و آگاهی‌بخشی با اهمیت ترین و ابتدایی ترین عمل است. باید کمپین‌های آموزشی برای خانواده‌ها و جامعه برگزار شود تا اهمیت تحصیل و حقوق کودکان را فهمیدن کنند. رسانه‌ها می‌توانند نقش مهمی در افزایش آگاهی عمومی ایفا کنند.  پشتیبانی‌های مالی ضرورتی اجتناب‌ناپذیر است. دولت و نهادهای غیر دولتی باید برنامه‌های حمایتی برای خانواده‌های کم‌درآمد تشکیل کنند تا آن‌ها نیازی به فرستادن فرزندانشان به کار نداشته باشند. این پشتیبانی‌ها می‌تواند شامل پشتیبانی‌های مالی، فراهم نیازهای اولیه و خدمات اجتماعی باشد.

 او گفت:دسترسی به آموزش و توانایی‌آموزی نقش مهمی در افت تعداد کودکان کار دارد. باید تلاش شود تا مدارس در مناطق محروم تأسیس شود و شرایط تحصیل برای همه کودکان فراهم گردد. این چنین، برنامه‌های آموزشی غیررسمی توانایی‌آموزی برای کودکانی که از تحصیل بازمانده‌اند، می‌تواند زیاد پشتیبانی‌کننده باشد. اجرای قوانین و مقررات جدی گرفته شود. دولت باید مقررات سخت‌گیرانه‌تری علیه کار کودکان وضع کند و نظارت بر اجرای این قوانین و مقررات را بویژه در کارگاه‌ها افزایش دهد. این چنین، باید مجازات‌های جدی برای کارفرمایانی که از کودکان منفعت‌برداری می‌کنند، تعیین شود. مشاغل پایدار تشکیل و گسترش یابد. تشکیل زمان‌های شغلی پایدار برای بزرگ‌ترها می‌تواند به افت فقر پشتیبانی کند و خانواده‌ها را از فرستادن فرزندانشان به کار بازدارد.

شهریور پافشاری کرد:کودکان کار، صدای نادیده‌هایی می باشند که نیاز به دقت و عمل دارند. باید با تحول این حالت، آینده‌ای روشن‌تر برای این کودکان ساخت‌. آحاد جامعه می‌توانند با آگاهی‌بخشی، حمایتمالی یا حتی داوطلبانه در برنامه‌های آموزشی شرکت کنند و در راستای حل این معضل به دولت پشتیبانی کنند.

 به گزارش تسنیم, منفعت گیری از کودکان در مشاغل دشوار و کم‌درآمد، به گسترش نابرابری در جامعه دامن می‌زند. کودکان کار زیاد تر در شرایط غیراستاندارد و خطرناک کار می‌کنند و مورد منفعت‌کشی قرار می‌گیرند. این شرایط نه‌تنها حقوق انسانی آنها را نقض می‌کند، بلکه بر کیفیت زندگی خانواده‌های آنها نیز تاثییر منفی می‌گذارد.

این چنین وجود کودکان در بازار اشتغال به معنی تضعیف قیمت‌های اخلاقی و قوانین کار است. کارفرمایانی که از کودکان کار منفعت می‌برند، به طور غیرمستقیم به چرخه فقر و صدمه‌های اجتماعی دامن می‌زنند و محیط کاری ناعادلانه‌ای تشکیل می‌کنند.

برای مقابله با اثرات منفی کودکان کار بر بازار اشتغال، سیاست‌های جامعی ملزوم است. از جمله این راهکارها می‌توان به این موارد اشاره کرد. گسترش پشتیبانی‌های اجتماعی و اقتصادی برای خانواده‌های فقیر، افزایش دسترسی به آموزش رایگان و باکیفیت، تشدید قوانین منع کار کودکان و نظارت بر اجرای آنها، تشکیل زمان‌های شغلی پایدار برای بزرگسالان و سرپرستان خانواده‌ها در نهایت، افت کودکان کار نیازمند یک تلاش جمعی از سوی دولت، سازمان‌های غیردولتی، و جامعه است. مقابله با این اتفاق نه‌تنها به بهبود حالت کودکان منجر می‌شود، بلکه تأثیرات مثبتی بر بازار کار و اقتصاد کلان خواهد داشت.

 تشکیل زمان‌های آموزشی جانشین

در تعداد بسیاری از مناطق محروم، کودکان به علت عدم دسترسی به آموزش رایگان و باکیفیت، به کار کردن روی می‌آورند. تشکیل مراکز آموزشی که علاوه بر تحصیل، توانایی‌های کاربردی را به کودکان آموزش خواهند داد، می‌تواند جایگزینی موثر برای محیط‌های کاری خطرناک و ناپایدار باشد.

 پیامدهای مثبت برای جامعه

توانایی‌آموزی به کودکان و خانواده‌ها، نه تنها به افت تعداد کودکان کار پشتیبانی می‌کند، بلکه در طویل مدت علتکاهش فقر، افزایش منفعت‌وری اقتصادی، و بهبود کیفیت نیروی کار می‌شود. از طرف دیگر، این عمل های می‌توانند به افت صدمه‌های اجتماعی ناشی از کار کودکان، همانند بی‌سوادی و بزهکاری، منجر شوند.

 برای تحقق این مقصد، دولت‌ها و سازمان‌های غیردولتی می‌توانند اقداماتی همانند برگزاری دوره‌های توانایی‌آموزی رایگان برای کودکان و خانواده‌های آنها، حمایتمالی از خانواده‌های کم‌درآمد برای افت نیاز به کار کودکان ، تشکیل شراکت بین صنایع و مؤسسات آموزشی برای جذب نیروی ماهر در آینده  و گسترش برنامه‌های آگاهی‌بخشی در رابطه اهمیت تحصیل  در دستور کار قرار دهد.

 انتهای مطلب/