کیمیاگری تبدیل سرب به طلا برای اولین بار در تاریخ انجام شد_صبح سریع

 بزرگترین دستگاه برخورد دهنده ذرات جهان تقریباً ۸۹ هزار هسته طلا در هر ثانیه تشکیل می‌کند که این تولیدات از برخورد اتم‌های سرب با یکدیگر و با شدت نزدیک به نور حاصل خواهد شد.

به نقل از ال‌اس، کیمیاگران قرون وسطی شیفته ایده تبدیل سرب به طلا بودند. مفهومی که به گفتن «کریسوپوئیا»(chrysopoeia) شناخته می‌شود، اما نتایج تازه مشخص می کند که آنها به گمان زیاد در صورت جایگزینی «سنگ فلاسفه»(philosopher’s stone) با دستگاه شتاب دهنده ذرات، شانس بیشتری برای تشکیل طلا می‌داشتند.

دانشمندان واحد «برخورددهنده هادرونی بزرگ»(LHC) در «سازمان اروپایی پژوهش‌های هسته‌ای»(CERN) در نزدیکی شهر «ژنو»(Geneva) اظهار کردند که نزدیک به ۸۶ میلیارد هسته طلا در طول دومین دور این شتاب دهنده بین سال‌های ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۸ تشکیل شده است. همه این تولیدات از برخورد اتم‌های سرب با نزدیک به ۹۹.۹۹۹۹۹۳ درصد شدت نور تشکیل شده است.

نتیجه این برخورد، مقدار زیاد مقداری طلا، معادل ۲۹ تریلیونیم گرم بوده است که بعد از تشکیل، با لوله پرتو برخورد می‌کند و در کسری از ثانیه نابود می‌شود. با این حال، این زندگی و مرگِ تقریباً آنی در یابنده‌های آزمایش «آشکارساز مهم برخورددهنده هادرونی»(ALICE) یا «آلیس» نشان داده شد.

«مارکو ون لیوون»(Marco van Leeuwen) سخنگوی آزمایش «آلیس» او گفت: این نوشته زیاد دیدنی است که یابنده‌های ما می‌توانند برخوردهای رو در رو را که هزاران ذره تشکیل می‌کنند، مدیریت کنند. این چنین به برخوردهایی که در آن فقط چند ذره در لحظه و همزمان تشکیل خواهد شد، حساس می باشند و امکان مطالعه فرآیندهای نادر همانند تبدیل هسته‌ای الکترومغناطیسی را فراهم می‌کنند.

کیمیاگران با تکیه بر حدسیات فلسفی ارسطو معتقد بودند که چگالی‌های شبیه سرب و طلا نشانه‌هایی از این دارد که عنصر سرب، بیمار است و می‌توان آن را با تبدیل به طلای مورد قیمت، درمان کرد.

با وجود باور نادرست کیمیاگران، باورهای باستانی آنها حاوی این حقیقت می بود که این دو فلز در جدول تناوبی زیاد به یکدیگر نزدیک می باشند.

 عنصر طلا ۷۹ پروتون دارد که تنها ۳ پروتون کمتر از سرب است. این بدان معناست که برخوردها در شتاب‌دهنده‌های ذرات برای تشکیل طلا، تنها به ۳ پروتون از سرب نیاز دارند. از نظر دیگر، حذف یک یا دو پروتون، به ترتیب عناصر تالیوم و جیوه تشکیل می‌کند.

فیزیکدانان برای تعیین کمیت این فلزات تشکیل شده در «LHC» از «حرارت‌سنج‌های صفر درجه»(ZDC) با حساسیت زیاد بالا در این آزمایش منفعت گیری کردند. این حرارت‌سنج‌ها جریان پروتون‌ها و نوترون‌های تولیدشده از میلیاردها برهمکنش ذره‌ای در هر ثانیه داخل برخورددهنده را اندازه‌گیری می‌کنند.

نتایج نشان داد که اگرچه طلا کمتر از تالیوم یا جیوه تشکیل می‌شود، اما اکنون در سومین آزمایش، با حداکثر شدت نزدیک به ۸۹ هزار هسته در ثانیه تشکیل می‌شود.

«اولیانا دمیتریوا»(Uliana Dmitrieva) فیزیکدان آزمایش «آلیس» می‌گوید: این تحلیل حاضر، به لطف قابلیت‌های منحصر به فرد حرارت‌سنج‌های «آلیس»، اولین تحلیلی است که با روشی معین، تاثییر تشکیل طلا در «LHC» را به طور تجربی شناسایی و بازدید می‌کند.

«جان جووت»(John Jowett) یکی دیگر از فیزیکدانان حاضر در این آزمایش افزود: این نتایج، مدل‌های نظری تفکیک الکترومغناطیسی را آزمایش کرده و بهبود می‌بخشند. مقصد این بهبودبخشی‌ها فهمیدن و پیش‌بینی تلفات پرتو است که محدودیت مهم کارکرد «LHC» و برخورددهنده‌های آینده است.