یک درصد سالمندان ایرانی به پارکینسون مبتلا هستند_صبح سریع

پارکینسون یکی از شایع‌ترین بیماری‌های نورولوژیک پیشرونده در بین سالمندان است که به‌علت صدمه به سلول‌های عصبی، با اختلالات حرکتی و غیرحرکتی بسیاری همراه است. اگرچه درمان قطعی برای این بیماری وجود ندارد، اما با مداخلات به‌موقع توانبخشی، مشاوره‌های روانشناسی و مراقبت‌های چندتخصصی می‌توان کیفیت زندگی بیماران را به شکل چشمگیری ارتقاء داد. در همین جهت، دکتر غلامعلی شهیدی، فوق تخصص مغز و اعصاب و از متخصصان اختلالات حرکتی در او مباحثه با ایسنا به با اهمیت ترین چالش‌ها و الزام‌های مربوط به تشخیص، درمان و مراقبت از مبتلایان به پارکینسون در سرزمین پرداخت.

دکتر غلامعلی شهیدی، عضو هیات علمی دانشگاه تهران و فوق تخصص مغز و اعصاب و فلوشیب فوق تخصصی اختلالات  او گفت: شیوع پارکینسون در ایران مطابق با آمارهای جهانی است و یک درصد از افراد بالای ۶۰ سال به پارکینسون مبتلا خواهد شد. این بیماری در افراد گوناگون، اشکال گوناگون با شدت و ضعف‌ها و مقدار ناتوانی متغیری است، از این رو نیاز مبتلایان به راه حلهای درمانی، متفاوت خواهد می بود.

وی با گفتن این که برای این دسته از بیماران، توانبخشی حرکتی از اهمیت بالایی برخودار است، اظهار کرد: از این رو نیاز به مراکز توانبخشی داریم که اکنون در شهرهای مهم سرزمین مراکز توانبخشی برای مبتلایان به پارکینسون راه‌اندازی شده است، ولی نیاز به ترویج است تا بیماران مبتلا به این مراکز هدایت شوند.

شهیدی با اصرار بر درمان‌های دارویی در کنار اراعه مشاوره‌های روانشناسی و روانپزشکی برای مبتلایان به پارکینسون، او گفت: یکی از مسایل این بیماران، سیستم ارجاع آنها است که باید به طور شبکه‌ای و با هماهنگی و همکاری متخصصان گوناگون اجرایی شود تا تداخلی در درمان‌های متضاد برای این افراد تشکیل نشود.

این فوق تخصص مغز و اعصاب و فلوشیب فوق تخصصی اختلالات حرکتی در خصوص راه حلهای پیشگیری و تشخیص زودهنگام این بیماری اظهار کرد: نمی‌توان او گفت که راه حلهای پیشگیری ولی در رابطه همه بیماری‌ها پیشنهاد‌هایی چون تغذیه سالم، خواب راحت و کافی، پرهیز از استرس و تحرک بدنی اراعه می‌شود.

شهیدی با گفتن این که از زمان ابراز علائم بیماری تا تشخیص آن وقفه یک ساله وجود دارد و اجتناب ناپذیر است، او گفت: این بیماری درمان قطعی ندارد، درمان بهبود دهنده‌ای نیز برای این بیماری تا این مدت اراعه نشده است و تا این مدت دارویی که بتواند بیماری پارکینسون را متوقف کند و یا سلول‌های عصبی را نگه داری کند، وجود ندارد و تنها عاملی که در روال جلوگیری از پیشرفت بیماری تاثییر مثبت دارد و به ترمیم سلول‌های عصبی پشتیبانی کند، ورزش است. ‌تا حدی در بازدید‌های تحقیقاتی نقش ورزش تایید شده است.

او گفت: بر پایه تحقیقات انجام شده اصرار شده است که مبتلایان، زندگی توام با تحرک داشته باشند و خانه‌نشینی و بی تحرکی عاملی برای پیشرفت سریع تر ناتوانی حرکتی برای بیماران خواهد شد. خانواده‌ها نیز باید فهمید باشند که امکان پذیر بیماران مبتلا به علت اثراتی که بیماری در آنها تشکیل می‌کند، تمایلی به تحرک نداشته باشند، ولی خانواده‌ها از بی حرکتی آنها حس رضایت نداشته باشند و آنها را تشویق به فعالیت کنند.

به حرف های وی، اگر بیمار قادر به تحرک نیست، با جلسات منظم کاردرمانی و فیزیوتراپی این نقیصه رفع شود.

این متخصص اختلالات حرکتی با اصرار بر این که که فیزیوتراپی و کاردرمانی در این بیماران نقش اساسی و عمده دارد، او گفت: در درمان این بیماری نیز عجله‌ای صورت نگیرد، چرا که در این صورت از داروهایی منفعت گیری می‌شود که عوارض بعدی را در پی خواهد داشت.