کنترل وزن در دوران یائسگی چطور است؟_صبح سریع

در ابراز این اتفاق مجموعه‌ای از عوامل نقش دارند که از جمله آن‌ها می‌توان به افت سطح استروژن اشاره کرد؛ هورمونی که با ورود به میانسالی به‌شدت افت می‌یابد و می‌تواند توده عضلانی را افت دهد، اشتها را زیاد و سوخت‌وساز را مختل کند.

افت استروژن این چنین می‌تواند به مقاومت به انسولین منجر شود، یعنی بدن در متابولیسم قند خون مشکل اشکار می‌کند و قند به‌راحتی به چربی تبدیل می‌شود.

مهم‌تر این که انجمن قلب آمریکا دوره یائسگی را زمان اوج‌گیری خطرات قلبی برای زنان می‌داند.

یکی از چالش‌ها در مقابله با اضافه‌وزن در این دوران، مقاومت بدن به رژیم‌های غذایی و ورزش‌های مرسوم است.

دکتر پمیندا کاباندوگاما، متخصص غدد درون‌ریز و چاقی اصرار می‌کند هورمون‌ها تغییراتی تشکیل می‌کنند که افت وزن را دشوارتر می‌کند. در این چنین شرایطی، داروهای خانواده جی‌ال‌پی‌ــ۱ همانند سِماگلوتاید (با نام‌های تجاری اوزمیپیک و ویگووی) و تیرزپاتاید (مانجارو) می‌توانند پشتیبانی‌کننده باشند.

با این حال، برخی پزشکان در تجویز این داروها برای زنانی که شاخص توده بدنی طبیعی دارند یا افزایش وزنشان زیاد نیست، محتاط می باشند. آن‌ها هشدار می‌دهد که منفعت گیری بی‌رویه از داروهای جی‌ال‌پی‌ــ۱ بی‌خطر نیست و باید عوارضی همانند تهوع، درد شکم و مشکلات گوارشی را هم در نظر گرفت.

به گزارش نشریه ووگ، این داروها نه‌ تنها حساسیت به انسولین را بهبود و شدت حرکت دستگاه گوارش را افت خواهند داد که حس سیری تشکیل می‌کند، بلکه با گیرنده‌های استروژن در بدن نیز تعامل دارند. تغییرات هورمونی یائسگی امکان پذیر حس گرسنگی را زیاد تر کند چون افت استروژن می‌تواند علتبه هم خوردن اعتدال هورمون‌های گرسنگی همانند گرلین و لپتین شود.

مطالعات تازه نشان خواهند داد که ترکیب درمان هورمونی با داروهای جی‌ال‌پی‌ــ۱ می‌تواند نتایج بهتری داشته باشد. به گفتن مثال مطالعه‌ای از کلینیک مایو نشان داده است زنان یائسه دارای اضافه وزن که هر دو درمان را دریافت کرده‌اند، نزدیک به ۳۰ درصد زیاد تر از افرادی که تنها سِماگلوتاید مصرف می‌کردند، وزن کم کردند.