بدن انسان از ۵۰ سالگی با شتاب بیشتری فرسوده می‌شود_صبح سریع

نتایج پژوهشی تازه از آکادمی علوم چین مشخص می کند که فرایند پیری بدن انسان از نزدیک به ۵۰ سالگی شتاب می‌گیرد و این روال با تغییرات قابل‌دقت در بافت‌ها و اندام‌های حیاتی، به‌اختصاصی رگ‌های خونی، همراه است.

برخلاف فکر رایج که روال پیری را تدریجی می‌داند، نتایج یک پژوهش علمی تازه بیانگر آن است که بدن انسان از سن ۵۰ سالگی به سپس داخل مرحله‌ای از تغییرات شتاب‌گرفته‌ی پروتئینی در اندام‌ها و بافت‌های گوناگون می‌شود.

به حرف های تیم پژوهشی آکادمی علوم چین: «بر پایه تغییرات پروتئینی مرتبط با پیری، ساعت‌های سنی اختصاصی برای هر بافت گسترش دادیم و روال پیری در سطح اندام‌ها را تحلیل کردیم. بازدید‌های وقتی نشان داد که در نزدیک به سن ۵۰ سالگی، یک نقطه عطف در پیری رخ می‌دهد که در آن، رگ‌های خونی از جمله بافت‌هایی می باشند که سریعتر و شدیدتر دچار پیری خواهد شد.»

مطالعه مورد اشاره با بازدید مثالهای بافتی ۷۶ اهداکننده عضو در بازه سنی ۱۴ تا ۶۸ سال صورت گرفته که در تاثییر صدمه‌های مغزی تروماتیک جان خود را از دست داده بودند. مثالهای جمع‌آوری‌شده از هفت سامانه گوناگون بدن از جمله قلب، آئورت، کبد، ریه، پوست، عضله، و این چنین خون تهیه شده است.

بازدید دقیق مقدار پروتئین‌ها در این بافت‌ها نشان داد که گفتن ژن‌های مرتبط با ۴۸ بیماری گوناگون، از جمله بیماری‌های قلبی، فیبروز بافتی، کبد چرب و تومورهای کبدی، با افزایش سن شدت می‌گیرد.

پژوهشگران دریافتند بیشترین تغییرات بین سنین ۴۵ تا ۵۵ سال رخ می‌دهد؛ این دورانی است که در آن بافت‌های بدن داخل مرحله‌ای از بازآرایی شدید پروتئینی خواهد شد. در این بین، آئورت دچار بیشترین تغییرات می‌شود که نشان از حساسیت شدید آن به روال پیری دارد. لوزالمعده و طحال نیز تغییرات پایداری از خود نشان داده‌اند.

برای آزمودن یافته‌ها، پژوهشگران یک پروتئین مرتبط با پیری را از آئورت موش‌ها استخراج و به موش‌های جوان تزریق کردند. موش‌هایی که تحت این آزمایش قرار گرفتند، افت توان جسمی، ضعف در چنگش، افت استقامت و کم شدن اعتدال و هماهنگی حرکتی را توانایی کردند و نشانه‌های بارزی از پیری عروقی در آن‌ها مشاهده شد.

به حرف های پژوهشگران، «مطالعه ما در پی تشکیل یک اطلس جامع پروتئوم چندبافتی از فرایند پیری انسان در طول ۵۰ سال است تا با آشکارسازی اختلالات اعتدال پروتئینی در اندام‌های سالخورده، الگوهای عمومی و اختصاصی پیری را شناسایی کنیم.»

آنان پافشاری کردند که این یافته‌ها می‌تواند مسیر را برای گسترش درمان‌های موثر در مقابله با پیری و بیماری‌های وابسته به سن هموار کند و گامی در جهت بهبود سلامت افراد مسن باشد.