۱۰ مربی برتر حال حاضر دنیا از ابرشرور تا ذهن کهکشانی

اطلاق لفظ موفق به یک مربی به پارامترهای خاصی بستگی دارد. برخی مربیان همین که بتوانند تیم‌شان را بکشانند بالا یا از سقوط نجات دهند، موفق می باشند و برای برخی مربیان دیگر حتی نایب‌قهرمانی لیگ ناکامی محسوب می‌بشود.

نشریه فورفورتو در تازه ترین گزارش خود ۵۰ مربی برتر شاغل حال حاضر دنیا را بازدید کرده است. ما ۱۰ نفر نخست لیست را انتشار می‌کنیم.

۱۰- دیگو سیمئونه

او وقتی داخل ذهن شما شد که دیوید بکهام را در تله‌ای که خودش ساخته می بود به دام انداخت. او از آن زمان نقش ابرشرور را بازی کرده است. تنها مردی که می‌تواند رئال‌مادرید و بارسلونا را از بین ببرد، درحالی که به اندازه آنها منبع های ندارد. او تا این مدت هم جزو ۱۰ مربی برتر است.

تنها برای طول عمر، آنچه سیمئونه پیدا کرده است، به اختصاصی در روبه رو قوت بارسا و رئال، قابل دقت است. این که نه تنها در دو فصل مجزا برابر آنها رقابت کرده‌، بلکه برنده شده‌، گواهی بر توانایی‌های عالی مدیریتی سیمئونه است. بازیکنان بدون شک هر کاری برای این دیوانه آرژانتینی می‌کنند.

هر فصل حس می‌بشود که امکان پذیر بنزین دیگو سیمئونه همه بشود. بازیکنان ستاره آمده‌اند و رفته‌اند، اما فرهنگ مصمم در تیم تا وقتی که سیمئونه باقی می‌ماند همیشه وجود دارد. اگرچه اتلتی دیگر هراس از خدا را به رقیب ها داخل نمی‌کند، آنها هم چنان بازی اعداد را انجام خواهند داد. سیمئونه ۴-۴-۲ خود را وقتی که دچار مشکل شد به سه دفاع تحول داد.

۹- اونای امری

اونای امری یکی از ثابت‌ترین مربیان فوتبال جهان در طول یک دهه بوده است. جدا از ناکامی با آرسنال او سه قهرمانی لیگ اروپا را در سویا و یک قهرمانی را در ویارئال پیدا کرده است و به‌طور مداوم تیم‌های میانه جدول را با توپ‌های میانی خوب و انتقال‌های ویرانگر به بالا کشیده است.

در ویارئال، پیروزی او به این بستگی داشت که مردان فراموش شده تیم‌های بزرگ‌تر را به چهره‌ای نیرومندتر از یک بازیکن ستاره تبدیل کند: در استون ویلا، او تعدادی از شوق‌انگیزترین بازیکنان لیگ را در ترکیب خود دارد. مقصد افتخار لیگ کنفرانس است و هواداران ویلا به زمان گذشت یک نسل این چنین حس مثبتی را نداشته‌اند.

۸- روبرتو دزربی

با ورود به برایتون در سپتامبر ۲۰۲۲، تعداد بسیاری انتصاب مرد ایتالیایی را زیر سوال بردند. این مرد ۴۴ ساله که مقدار بسیاری ناشناخته می بود، انتخابی کاملا خارج از میدان به نظر می‌رسید، اما به ناچار بار دیگر حق با مرغ‌های دریایی می بود.

برایتون زیرنظر دزربی برای اولین‌بار در تاریخ خود به فوتبال اروپا راه یافت، چون در فصل ۲۳-۲۰۲۲ در لیگ برتر ششم شد. اما این فقط نتایج نیست که دزربی را تا این حد دیدنی می‌کند، بلکه شجاعت تاکتیکی او است که این مربی را از بقیه نزدیک می‌کند. برایتون تیمی است که تشویق شده است تا عمدا سختی بیاورد. آنها رقیب ها را قبل از سوءاستفاده از فضای باقیمانده به سمت خود می‌کشانند، اما اگر سخن ما را قبول ندارید در جریان باشید پپ گواردیولا زیاد تحت تاثییر قرار گرفته است.

گواردیولا او گفت: «هیچ تیمی به شکلی که آنها بازی می‌کنند وجود ندارد. این منحصر به فرد است. وقتی که او داخل شد، حس می‌کردم اثری که در لیگ برتر می‌گذارد زیاد عالی خواهد می بود، اما انتظار نداشتم در این زمان مختصر این کار را انجام دهد. او در هر بازی ۲۰ یا ۲۵ موقعیت تشکیل می‌کند که زیاد بهتر از اکثر حریفان است. او توپ را به شکلی در انحصار خود در می‌آورد که برای زمان طویل نبوده است. آنها سزاوار موفقیتی می باشند که پیدا کرده‌اند.»

۷- ژاوی

در سه سال وجود در بارسلونا، ژاوی هرناندز یک باشگاه مشکلاتزده را به قهرمان تبدیل کرد، سبک فوتبالی را که باشگاه در آرزوی آن است را مجدد القا کرد و بر ادغام نسل جدیدی که آماده هدایت این باشگاه از تاریکی به پیروزی است، نظارت کرد.

رکورد بازی‌های بزرگ او تا این مدت مشکوک است. با حذف‌های متوالی از مرحله گروهی در لیگ قهرمانان اروپا؛ سقوط در ال کلاسیکو و باخت‌های ناامیدکننده در اروپا. اما او به گفتن یک مربی جوان، هاله‌ای از اقتدار و تاکتیک دارد. درکی که همه ما انتظار داشتیم او داشته باشد، آن‌هم هنگامی او را در حال برش دادن دفاع‌های باز با دقت کامل تماشا می‌کردیم.

زمان نشان خواهد داد که حرفه مدیریتی او چطور پیشرفت می‌کند: اما اگر او نیمی از جام‌هایی را که در زمین کسب کرده به دست آورد، او را به یک مربی بزرگ تبدیل می‌کند.

۶- ادی هاو

ادی هاو که وقتی مربی فراموش شده فوتبال انگلیس می بود، از آن زمان تا بحال خود را به گفتن یکی از بهترین‌ها معارفه کرده است. توافق برای سرمربی شدن در تیم نیوکاسل یونایتد که قرار می بود در سال ۲۰۲۱ سقوط کند، انتخاب عجیبی به نظر می‌رسید. با این حال، دو سال سپس، او هر چیزی را ثابت کرد.

کلاغ‌ها به اولین فینال خود در بیشتر از ۲۰ سال قبل رسیدند، وقتی که در فوریه قبل در جام کارابائو با منچستریونایتد مواجه شدند، قبل از این که با کسب رتبه چهارم استثنایی به لیگ قهرمانان راه اشکار کنند.

این یک دستاورد بزرگ برای او به حساب می‌آید. بازیکنانی همانند جولینتون، میگل آلمیرون، شان لانگستاف و حتی جیکوب مورفی همه تحت هدایت هاو شکوفا شده‌اند و این درحالی است که همه آنها بازیکنانی می باشند که قبل از ورود او در باشگاه بودند. تغییرات در ذهنیت تیم تبدیل یک ذهنیت برنده شده است.

۵- توماس توخل

کار در بایرن مونیخ برای توماس توخل سخت بوده است. تقریبا نزدیک می بود آنها قهرمانی در بوندسلیگا را از دست بدهند اما در آخرین روز با خوش شانسی آنها قهرمان شدند. اما این مربی آلمانی تا این مدت هم هنگامی نوبت به بازی باشگاهی می‌رسد فقط در رتبه‌های بالای جدول دیده می‌بشود.

در طول سال‌ها، توخل همه جنبه‌های روان خود را نشان داده است. شورشی که در بوروسیا دورتموند تاسیس شد، از اغاز پاری‌سن‌ژرمن عبور کرد. همان حس تلاش کرد صلح را در رختکن متخاصم پی‌اس‌جی نگه داری کند. یک تاکتیک‌دان تهاجمی شوق‌انگیز که بعدا چلسی را به یک کشتی کروز ضدآب تبدیل کرد. حالت حرفه‌ای او در حال تبدیل شدن به یکی از اختراعات دلنشین در فوتبال است.

اکنون امکان پذیر بزرگ‌ترین چالش او را ببینیم: تقابل با متفکر شجاع و جدیدی به نام ژابی آلونسو در لورکوزن، به گفتن مرد مستقر در بایرن. یک بار دیگر، او از یک دوره از دوران حرفه‌ای خود به دوره دیگر عبور کرده است. دوک سفید لاغر باواریا را هیچ زمان نمی‌توان به گفتن نفر دوم درنظر گرفت: او بی‌رحم با تیغی تیز است.

۴- میکل آرتتا

پپ گواردیولا این را نمی‌دانست، اما به آرامی در حال خلق یک هیولا می بود. آرتتا که به زمان سه سال در منچسترسیتی به گفتن دستیار سرمربی کار کرد، به آرامی آموخت که برای رسیدن به سطح نخبگان چه چیزی ملزوم است. او آن چالش را دوست داشت و از آن زمان با این آرزو زندگی کرد و برای رسیدن به آن دوید.

فدا کردن نتیجه در تیم آرسنال آن هم در دو فصل اول هدایت ‌تان به قدری شجاعت نیاز دارد. این چنین جسارت بیشتری برای انجام این کار می‌طلبد. کاری که به تازگی او در جام حذفی انجام داد و مسابقه را با تعدادی از بازیکنان نیمکت‌نشین اغاز کرد. اما این دقیقا همان چیزی است که مرد اسپانیایی در جمع توپچی‌ها جا انداخته و بر آن نظارت می‌کند و به عقب هم نگاه نمی‌کند.

اجرای یک سبک ویرانگر از بازی با یک تیم جوان پرشور هزینه‌های خود را به همراه داشته است.

به اختصاصی عدم پیروزی آنها در مدیریت بهتر بازی‌ها در انتهای فصل ۲۳-۲۰۲۲ لیگ برتر انتقاداتی را برانگیخت اما باید درنظر داشت تعداد بسیاری حتی انتظار نداشتند آرسنال به صدر جدول برسد. چه رسد به این که در چالش برای گفتن قهرمانی وجود داشته باشد. تیم همه کاره است، از نظر بدنی با شکوه است، از نظر فنی عالی است. آرسنال یک کلاس کامل از درس مدیریتی بوده است. فلسفه آرتتا مستحکم است، اصول او قوی است و توپچی‌ها اغاز به برداشت از مزایای آن کرده‌اند.

۳- کارلو آنچلوتی

کارلو آنچلوتی انگار در باشگاه‌هایی که بهترین بازیکنان جهان در آن جمع شده‌اند، یک نوع رقص به نمایش می‌گذارد. او از آنها می‌پرسد که چطور می‌خواهند بازی کنند؟ «ایتالیایی ابدی» واژه‌ای است برای مدیریت بازیکنان، که بسته به حال و هوای رقابت، اصول خود را تحول می‌دهد. او در ۶۴ سالگی، هیچ نشانه‌ای از این که تماسش را با فوتبال از دست داده، نشان نمی‌دهد.

افکار دون کارلتو تماما در رابطه تیم است: او کارهایی را که باید انجام بشود، انجام خواهد داد تا بهترین‌ها را از گروه دریافت کند و مطمعن حاصل کند که گروه راضی است. اما توانایی او برای بهبود افراد، اکنون، افسانه‌ای است. پیرلو، کاکا، لمپارد، بیل، جیمز، وینیسیوس، بنزما و اکنون بلینگهام، همه انها در زیر نگاه ابروی کج او به جایگاه فوق ستاره‌ای رسیده‌اند. او به گفتن یکی از بهترین‌های همه دوران و احتمالا محبوب‌ترین مربی با رای رختکن شناخته می‌بشود.

۲- یورگن کلوپ

فوتبال هوی متال بدنام لیورپول تحت هدایت کلوپ در فصول تازه مقداری اصلاح‌تر و سنجیده‌تر شده است، اما تاثیرگذاری‌اش را از دست نداده است.

درحالی که فصل ۲۳-۲۰۲۲ به شدت تبدیل به فصلی برای فراموشی شد، چالش مداوم او روبه رو منچسترسیتی تا حد بسیاری به توانایی کلوپ در تشکیل انگیزه در تیمش پشتیبانی کرد. همین‌طور برای یافتن راه‌های نوآورانه جهت به دست آوردن بهترین نتیجه از محمد صلاح و در عین حال شکوفا کردن توانایی های لوئیس دیاز، داروین نونیز و دیگران. او با دومینیک شوبوسلای کاری کرد که از لحاظ سیستمی ترنت الکساندرآرنولد زمان بیشتری برای کار با توپ به دست آورد. مطمعن از حال خوب و عطش پیروزی هر یک از اعضای تیم بدون شک بزرگ‌ترین دارایی اوست. فلسفه کلوپ دلنشین است: در واقع، هر کاری که سرمربی آلمانی می‌خواهد انجام دهید و با یک پاداش بزرگ در ابعاد غیرقابل باور مواجه خواهید شد. همان گونه که تعداد بسیاری از اعضای تیم لیورپول شهادت خواهند داد. ایمان او به توانمندیهای بازیکنانش تزلزل‌ناپذیر است، درحالی که مطمعن او به تیم را نمی‌توان کم‌اهمیت نمود داد. وقتی که او درنهایت تصمیم به ترک آنفیلد بگیرد، قرمزها با یک مشکل واقعی مواجه خواهند شد.

۱- پپ گواردیولا

وقتی که پپ گواردیولا برای اولین‌بار به صحنه آمد، برخی به او شک کردند. یک فرد ضعیف برای بزرگ‌ترین شغل در کاتالونیا از ژوزه مورینیو پیشی گرفت. اما نه از نظر توانایی بلکه به لحاظ فلسفه. یکی از اولین تصمیمات بزرگ او در نیوکمپ، جنگ با مدیران باشگاه می بود که نمی‌خواستند لیونل مسی جوان به بازی‌های المپیک برود. پپ با آنها او گفت و گو کرد و لئو را برخلاف میل روسایش به پکن فرستاد.

نزدیک به ۱۵ سال سپس، هیچ کس در رابطه توانمندیهای او سوال نمی‌کند: ضربان قلب فوتبال با ضربان قلب جوزپ گواردیولا هماهنگ است. جهان این بازی را به شکل مرد کاتالانی انجام می‌دهد، با مقصد تکرار Juego de Pocision که او به فوتبال مدرن آورد و متعاقبا چندین دفعه و چندین دفعه آن را بازاختراع کرد. اما فقط جام‌هایی که او کسب کرده، تسلط یا سبک بازی شوق‌انگیز نیست که او را هم چنان بهترین می‌کند: این است که او هم چنان به بازی‌های خود ادامه می‌دهد، اصول قدیمی را در نظر می‌گیرد و آنها را تازه و بی‌رقیب می‌کند. او به ندرت نادرست کرده است، چون منچسترسیتی مدام در حال تکرار پیروزی است. او یک مغز کهکشانی دارد که در لحظات حساس بازی‌های بزرگ علتمی‌بشود او بتواند از حریف خود زیاد تر فکر کند. او همیشه یک، دو، سه قدم جلوتر است. او فوتبال را در قیاس با هر فردی متفاوت می‌بیند: او شرلوک هلمزی است که شیاطین را در جزییات تشخیص می‌دهد.

او هیچ زمان پیر نمی‌بشود، او هیچ زمان چشم‌پوشی نمی‌کند و همیشه حق با اوست. مسی در سال ۲۰۰۸ طلا گرفت یقیناً. فوتبال به سادگی متعلق به اوست.