درمان سرطان با مقصد گرفتن حافظه سلول‌های تومور!

به نقل از نیوز مدیکال نت، این پژوهش که به سرپرستی دکتر «توماس تاملا»(Tuomas Tammela) زیست‌شناس سرطان «مرکز سرطان مموریال اسلون کترینگ»(MSK) انجام شده است، مشخص می کند برخی از سلول‌های سرطانی ریه، حافظه سلول سالمی را که از آنجا آمده‌اند نگه داری می‌کنند. این کشف را می‌توان برای موثرتر کردن یک نوع نوظهور از درمان سرطان ریه به نام «مهار KRAS»(KRAS inhibition) مورد منفعت گیری قرار داد.

این پژوهش به طور اختصاصی یک نوع سرطان ریه سلول غیر کوچک موسوم به «آدنوکارسینوم ریه» را بازدید کرده که شایع‌ترین نوع سرطان ریه در آمریکاست و مسئول هفت درصد از مرگ و میرهای ناشی از سرطان به حساب می اید. این سرطان زیاد تر به علت ابراز جهش در ژن KRAS تشکیل می‌بشود.

«ژوکسوان لی»(Zhuxuan Li) پژوهشگر ارشد این پروژه او گفت: پروتئین‌های KRAS محرک سرطان برای زمان طویل غیرقابل درمان برداشت می‌شدند اما «سازمان غذا و داروی آمریکا»(FDA) در چند سال قبل، اولین مهارکننده‌های KRAS را قبول کرد که تعداد مقداری از آنها در آزمایش‌های بالینی بازدید شدند. در هر حال، آنها برای همه کارآیی ندارند و سرطان‌های زیاد تر بیماران در نهایت نسبت به داروها مقاومت نشان خواهند داد و عود می‌کنند.

یافته‌های این گروه پژوهشی، اطلاعات مهمی را در رابطه سلول‌های سرطانی ریه اراعه خواهند داد که بعد از درمان با مهارکننده KRAS باقی می‌همانند. مسئله مهم این است که مقصد قرار دادن جداگانه این سلول‌ها در کنار درمان با مهارکننده KRAS می‌تواند به جلوگیری از عود بیماری پشتیبانی کند.

سلول‌های بنیادی با یک کار روزانه

برای فهمیدن کردن کشف تازه مرکز سرطان مموریال اسلون کترینگ و پیامدهای آن، دانستن مقداری زیست‌شناسی ریه سودمند است. درون ریه‌ها، اکسیژن جذب می‌بشود و دی‌اکسید کربن از کیسه‌های هوایی به نام «آلوئول» آزاد می‌بشود. پوشش آلوئول‌ها از دو نوع سلول مجزا ساخته شده است که «آلوئولار نوع ۱»(AT1) و «آلوئولار نوع ۲»(AT2) نام دارند.

اگرچه این دو سلول نام‌های شبیهی دارند اما زیاد متفاوت می باشند. سلول‌های AT1 بلند و نازک می باشند و سطح بزرگی را برای تسهیل تبادل گاز بین ریه‌ها و جریان خون دارند. در این بین، سلول‌های AT۲ نقش مراقبتی را بر مسئولیت دارند و ترکیباتی را انتشار می‌کنند که برای سلامتی و کارکرد ریه‌ها مهم می باشند. این چنین، این سلول‌ها با انجام دادن روال تقسیم برای تشکیل سلول‌های جانشین AT1، به نگه داری و ترمیم ریه‌ها پشتیبانی می‌کنند. تاملا او گفت: می‌توان آنها را به گفتن سلول‌های بنیادی در نظر گرفت که یک کار روزانه دارند.

مشکل بزرگ وقتی رخ می‌دهد که سلول‌های سرطانی ریه ایجادشده توسط سلول‌های AT2، برخی از ویژگی‌های به‌یادمانده از سلول‌های AT1 را نشان خواهند داد. دانشمندان این سلول‌های سرطانی را «سلول‌های شبه AT1» می‌نامند.

از بین بردن سلول‌های شبه AT1

در سلول‌های سالم، ژن KRAS یک نقش کلیدی را در تنظیم کردن رشد و تقسیم سلول ایفا می‌کند اما هنگامی ژن جهش اشکار می‌کند، می‌تواند به تکثیر سلول فراری منجر بشود.

مهارکننده‌های KRAS می‌توانند این رشد انفجاری را خاموش کنند و تومورها را تا حد بسیاری افت دهند اما هم چنان سلول‌های سرطانی را که به دارو حساس نیستند، پشت سر می‌گذارند و به سرطان زمان خواهند داد تا جهش‌های جدیدی را برای مقاومت کردن در برابر اثرات دارو تشکیل کنند.

پژوهشگران این سلول‌های سرطانی باقی‌مانده را به دقت مورد بازدید قرار دادند تا مکانیسم‌های مقاومت را با بازدید موش‌هایی که مهندسی ژنتیکی شده‌اند و تومورهای به‌دست‌آمده از بیمار در آنها کشت شده است، کشف کنند. آنها دریافتند سلول‌های سرطانی که بعد از درمان باقی مانده‌اند، همان سلول‌های AT۱ می باشند. این چنین، آنها دریافتند که این سلول‌ها ظرفیت ملزوم را برای تحریک مجدد رشد سلول‌های سرطان دارند.

تاملا او گفت: مسئله مهم این است که ما دریافتیم اگر از شر سلول‌های شبه AT۱ خلاص شویم، جواب درمانی به مهارکننده‌های KRAS تا اندازه قابل توجهی بهبود می‌یابد.

از بین بردن سلول‌های سرطانی در مدل‌های آزمایشی نسبتا آسان است اما انجام دادن این کار در کلینیک، به تحقیقات بیشتری نیاز دارد.

تاملا در ادامه گفت: ما در واقع در دوره زیاد شوق‌انگیزی با داروشناسی بسیار زندگی می‌کنیم. ما می‌توانیم مولکول‌ها را مهندسی کنیم تا به یک نوع خاص از سلول متصل شوند و آنها را از بین ببرند. این نحوه کارکرد درمان با «سلول تی کایمریک گیرنده آنتی‌ژن»(CAR T cell therapy) و ترکیبات دارویی دارای آنتی‌بادی است.

او گفت: اکنون که آزمایش‌های اثبات مفهوم را انجام داده‌ایم، قدم بعدی ما یافتن پروتئین‌های سطحی است که منحصر به سلول‌های شبه AT1 می باشند. سپس ما یک درمان تشکیل می‌کنیم که بتواند به سلول‌های شبه AT1 متصل بشود و آنها را از بین ببرد.

این پژوهش در مجله «Cancer Discovery» به چاپ رسید.